Nýtt kvennablað - 01.12.1967, Side 4

til. En gott verk gjörði hann á mér, og ég gleymi því ekki,
þótt það verði víst aldrei endurgoldið af minni hendi.
Ég kom mér nú yfir hið nafntogaða stræti Edinborgar
og gekk beint til skrifstofunnar, sem selur farmiða fyrir
„Royalblue" vagnana og keypti mér far með kvöldferð-
inni til London, til þess þó að þurfa ekki að kaupa gist-
ingu þá nóttina.
Fyrst þegar ég lagði leið mina þessa sömu braut fyrir
réttum 19 árum, kostaði farið 30 shillinga, nú var það
komið upp í 59, það hafði alltaf farið smáhækkandi. Ég
flýtti mér að koma af mér töskunni í farangursgeymsluna
og hummaði síðan fram af mér langan og lciðan dag í
þessari fýldu drottningu Norðursins, sem þó svo oft hafði
sýnt mér sitt blíðasta bros. Nú var engin blómaklukka í
Kastalagarðinum og mér fannst allt eins og þjakað af dýr-
tíð og óáran. — Hafi það verið mér til heiðurs að kastala-
virkið lileypti af mörgum fallbyssuskotum, þá var það
sannarlcga misheppnað, því það var mér aðeins til ang-
istar og kvalræðis. Það er sem sé ekkert hermennskublóð
í mér þó af víkingaættum eigi að vera. — Seinnipartinn
gat ég þó hresst anda minn með því að fá mér stciktan
fisk og ristar kartöflur (fish and chips) á bar, sem ég
rakst á, á ráfi mínu. Þar komst ég að bcztu matarkaupum
fyrir SV2 shiling. Södd og róleg settist ég svo fyrir á hið-
stofu vagnanna og lét mér renna í brjóst, var rétt að æfa
mig í því að sofa uppi sitjandi fyrir nóttina.
Klukkan hálf 8 var svo haldið af stað. Ég var svo licppin
að hljóta sæti í miðjum vagni, þar sem mjög vel fór um
mig. Ég var ekki Iengi ræðinn sessunautur, því brátt sótti
mig svefn. Það var víst upp úr miðnóttinni, sem vagninn
stanzaði á ágætum veitingastað, þeim bezta, sem ég hafði
séð á þcssum fcrðum. Ég bað um heita mjólk og fékk hana
svo vcl útilátna að glasið, sem ég fékk í líktist fremur
skjólu en glasi, það stóð á háum fæti og er mér í minni,
hvað það var glæsilegt drykkjarílát, þótt ég væri syfjuð,
þá var það samt enginn draumur. Sjálf lumaði ég á sykur-
molum í veskinu mínu, svo ég fékk þarna góða og upp-
byggilega næringu. Enda sofnaði ég brátt þegar í bílinn
kom og sagði ekki ncitt af ferðum mínum, fyrr en klukkan
7 um morguninn, og vorum við þá mér til stórrar undrun-
ar komin til London.
Ég hafði naumast nuddað stýrurnar úr augunum, þegar
bíllinn nam staðar við Victoríu vagnastöðina, auðvitað í
ausandi rigningu. Ég tjaldaði yfir mig með regnkápu og
smeygði mér með dótið mitt inn í veitingastofu stöðvar-
innar. Þar fékk ég mér kaffi og bita og var þá bæði hress
og útsofin cftir nóttina.
Ég hafði hvorki ætlað mér að setjast upp í London eða
halda strax áfram til Spánar. Ilcldur ætlaði ég að hvíla
mig eftir fyrsta áfangann hjá Dorothy King, vinkonu
minni í Romsey. Ég bað unga stúlku, sem mér leizt vel á
og sat við næsta borð að líta eftir dótinu fyrir mig, ef
hún yrði þarna um tima. Hún sagðist fyrir það fyrsta
verða þarna í klukkutíma. Þá nægði það og ég fór að Icita
eftir fari til Southampton og skipta peningum. Ég gat
komizt af stað til Southampton kl. 10, svo að ég stakk
dótinu mínu inn í farangursgeymsluna og stikaði af stað
að hcilsa upp á vini mína, sem ennþá bjuggu þarna í ná-
grenninu, þótt þeir hefðu færzt lítið eitt fjær. Mig lang-
aði að vita hvort ég gæti átt von á að fá inni hjá þcim í
bakslag eftir nokkra daga, en þar var þá allt upptckið
þar til í október. Þá frétti ég líka þar, að mín gamla tyrk-
neska frú, sem ég hafði einu sinni þrautlcnt hjá, en gefizt
vel, væri alfarin frá London og komin til dóttur sinnar í
París.
Nú var mér bent á tvo staði, þar sem kristilegt fólk átti
húsum að ráða, annað var K.F.U.K. heimili rétt á næsta
horni. Var það svo nærri, að vinur minn Vonarx beið úti á
tröppunum lijá sér og skyldi ég gefa honum merki um
úrslit málsins, þegar ég kæmi út aftur, eftir að hafa rekið
þar mitt erindi. Það var heldur ekki lengi gert, því ég
fékk strax afsvar. — Hitt var í einhverju hálfgildings
klaustri, lengra burtu, en á leið minni til stöðvarinnar og
eftir tilvísaninni þekkti ég það strax. — En þar kom ég
nú ekki aldeilis að tómum kofunum, hjá undur fríðri
franskri með blæjufald um höfuð sér. Hún vildi hreint
ekki sjá mig og varð ég ekki neitt undrandi yfir því. Ég
sló nú öllu upp í kæruleysi um framtíð mína í London.
Kæmu dagar, kæmu ráð og með öruggum huga hélt ég
af stað kl. 10 til Southampton. Þangað kom ég rétt cftir
hádegið, þá þurfti ég enn að ganga spölkorn í veg fyrir
Romseyvagn og bíða um stund eftir honum. En nú var
sólin farin að skína við og við, svo að ekki væsti um mig,
fremur en vant var á þessum slóðum. Um 3-leytið var ég
komin til Romsey. Stúlka, sem var til gæzlu í vagninum
var svo elskuleg við mig, að hún lcyfði mér að fara úr
vagninum rétt við gaflinn hjá frú King. Við höfðum nú
ekki sézt í 8 ár og varð mcð okkur hinn mesti fagnaðar-
fundur, þóttumst við hvor aðra úr helju heimt hafa, þar
sem við höfðum báðar orðið fyrir slysi fyrir skömmu. Frú
King hafði hryggbrotið sig í stiganum hcima hjá sér síð-
asta vetur. En ég hafði hlotið svo vont upphandleggsbrot
í bílslysi á Þorláksmessu 1965, að ég mátti ganga með
skröltandi beinin í 9 mánuði hér heima, þar til ég dreif mig
á fund minna dönsku frænda og vina á Militærspítalanum
í Kaupmannahöfn. Negldu þeir mig loksins svo að dugði,
og var ég nú í óða önn að gróa, þótt mikið vantaði enn á
að ég væri heil. Aftur á móti var King orðin góð, þótt hún
hefði orðið að liggja lengi hreyfingarlaus, meðan brotið
var að gróa.
Ég fann bezt hvað ég var þreytt, þcgar ég var kom-
in í góðra manna hús og mátti láta eftir mér að gefa
mig hvíldinni á vald. — Ég dvaldi þarna hjá vimun mín-
um í 5 daga í mjög góðu yfirlæti. Ilrcyfði mig naumast
út af lóðinni ncma til þess að vera við messu í því veg-
lega guðshúsi Romsey-Abbey, og síðasta kvöldið gekk ég
í skini hnígandi sólar í kringum þorpið, rétt til þcss að
endurnýja mín góðu, gömlu kynni af fegurðinni, scm þetta
hljóðláta, yfirlætislausa sveitaþorp lumar á. — Það var
unaðsfagur mánudagsmorgun, er ég kvaddi Romsey í fylgd
með King-hjónunum til Winchester.
Þaðan tók ég vagn til London, sem nú var böðuð í sól
og lét sem aldrei hefði komið þar dropi úr lofti, en ég
vissi nú ofurlítið betur. Ég ákvað að fá mér kaffisopa inni
á vcitingastofunni, þcgar ég hafði losað mig við dótið til
gcymslu. Vissi sem var að mér myndi ekki vcita af öllu
mínu, ef ég ætti að nálgast eitthvert flct til að liggja í
þær 2 nætur, sem ég hafði hugsað mér að gista í stóru
borginni. — Þar sem ég sat og liugsaði ráð mitt eftir að
hafa lokið drykkjunni, bar þar að gamla konu, mcð tc-
sopann sinn og 2 kexpakka á bakka og gerði sig líklcga
til að sctjast á auðan stól við hlið mína, cn einhver tirja,
2
NÝTT KVENNABLAÐ