Nýtt kvennablað - 01.12.1967, Qupperneq 13

unni allt niður til strandarinnar, til þess að gera mig léttari
og kaskari við útréttingamar, bað ég dreng á hótel „San
Juan“ að geyma dótið mitt meðan ég leitaði fyrir mér að
sama stað. Blessað barnið skildi vandræði mín, að drasla
hús úr húsi með þyngsla byrði og gerði það með mjög
góðu að taka af mér dótið.
Ég fór nú að húsvitja strandhótelin en lengi vel reynd-
ist allt vera fullt.
Sumir sögðu þó, þú kemur of fljótt, það gæti orðið
betra á morgun.
í»að var á liótel Catalína, sem ég hitti snotran miðaldra-
mann innan við afgreiðsluborðið. Á veggnum bak við
hann las ég þessi eftirtektarverðu orð: „Guð er vor vörð-
ur“. Auðvitað var það á spönsku, en það fór ekki á milli
mála, að þetta var þýðingin. Þessi orð gáfu mér nýja
von og þrótt, héðan skyldi ég ekki fara fyrr en í fulla
hnefana.
Samt stóð nú ekki á neituninni, þegar ég bar upp erind-
ið. En ég fór samt hvergi, heldur sagði að mér hefði verið
sagt á ferðaskrifstofunni í Barcelona, að í Sitges gæti ég
fengið nóg pláss og það væri ekki þægilegt fyrir mig,
svona langt að komna að vera á götunni. Þetta virtist
koma honum til að fara að hugsa og eftir stundar þögn,
sagði hann, að hann hefði nú raunar eins manns herbergi,
ég skyldi koma og líta á það. Hann leiddi mig svo að öðrum
dyrum að utanverðu, því eiginlega sýndust þarna vera
tvö hús og voru gistiherbergin aðallega í þcssum væng
til hægri. Á neðstu hæðinni sýndi hann mér lítið herbergi,
sem var inn á milli undir stiganum og hafði aðcins glugga-
boru út í fordyrið. Þarna var snoturlegt og skemmtilega
fornfálegt inni. Enginn skápur, en syllur og skútar inn í
vegginn við höfðagafl rúmsins. Arininn var á bak við
gaflinn og mjó hilla eftir endilöngum veggnum, þar var
líka vaskur með stórum spegli yfir. 3 myndir prýddu
veggina og var sinn páfagaukurinn á hverri. Hefðu þessir
páfagaukar ekki verið, hefði herbergið alltaf minnt mig
á kirkjukapellu, því að loftið var hátt og hálfhvelft.
Veggirnir ljósgrænir en hvelfingin hvít. f þörf minni og
hita basli fannst mér þetta í fyrstu heil höll!
í öllum troðningnum, sem var þarna, þorði ég ekki að
biðja aðeins um herbergi og morgunverð, svo að þvert
ofan í vilja minn og óskir, réði ég mig í herbergið með
fullu fæði, sem kostaði 270 peseta. En þar í var engin
væta innifalin utan morgunkaffi. Þarna var ekki dropi af
drykkjarhæfu vatni. Ég ætlaði að láta það verða mitt
fyrsta að fá mér vatnsdropa að drekka, þegar ég kom inn
í herbergið með dót mitt, en stúlkan, sem með mér var,
rak þá upp skclfingaróp, svo að ekki varð af drykkjunni,
enda var bragðið ekki lokkandi. En ég hafði haft mjög
sæmilegt drykkjarvatn í Barcelona, aðcins með litlu klór-
bragði. Það var líka ógnarhörmung yfirvofandi með vatns-
skortinn fyrstu dagana, sem ég var þarna, kom það liarð-
ast niður á klósettunum. En Guð var svo góður að scnda
steypiregn ofan í allt sólskinið, fyrst kom dugleg þrumu-
skúr upp úr hádeginu, en heill stórrigningardagur laugar-
daginn 2G. ágúst, sem bætti úr allri neyð, cnda var oft
regn og þrumuveður á nóttinni eftir það. Þrumuveðrið
þarna var nákvæmlega eins og í Danmörku, loftið log-
aði allt í eldingum og rafmagnið var tekið af, svo það var
gott að vera komin í bólið sitt áður en ósköpin dundu á.
En allt þetta bætti ekkert upp á drykkjarvatnið og ef
maður þurfti að fá vatnsdropa að drekka í öllum hitanum
varð að kaupa hann sér á parti, flaskan af sódavatni eða
bara hreinu blávatni, sem þeir kölluðu nttúrlegt upp-
sprettuvatn, kostaði 15 peseta. Mér varð hugsað um hve
margir pesetar rynnu til sjávar í okkar blessaða landi. Ég
varð líka að borga sérstaklega h'tinn sótsterkan kaffisopa,
sem alltaf var boðinn eftir matinn og borinn var í agnar-
litlum glerbollum og voru þeir meira að segja ekki nema
liálfir, þótt mér auðnaðist að fylla þá með mjólkinni, sem
ég heimtaði alltaf. Þarna bætti ég 12 pesetum á dag við
reikning minn og enda þótt ég vissi að þetta væri ráðleysi,
þá gat ég samt ekki neitað mér um það. Með vatni og
öllu saman komst kostnaðurinn hátt í 300 peseta á sól-
arhring, sem mundi svara til 213 krónum ísl.
Ég hafði aldrei þurft að eyða svo miklum peningum í
ncinni minni utanlandsfcrð. Samt held ég, að ég hafi hitt á
bezta staðinn í allri Sitges, því þarna var svo góður og
hollur matur að undran sætti. Það var reglulega vakað
yfir því, að gestunum gæti liðið sem bezt.
Hótelstjórinn hafði dvalið á Englandi, til þess að mennt-
ast í málinu, hann talaði líka mikið þokkalega ensku, svo
að enginn vandi stafaði af málinu.
Út í bezta hluta Gullfjörunnar mátti næstum því glenna
sig frá hóteldyrunum, ég þurfti ekki einu sinni skó í fjör-
una.
Þar stóðum við jafnt að vígi stórbokkunum, sem bjuggu
okkur á hægri hönd í hótel Calipólis, sem var stærsta
bygging borgarinnar, mjög flott og nýtízkulegt, upp á 11
hæðir.
Á svölum þess blöktu þjóðfánar margra Evrópulanda,
að ég nú ekki tali um þann Bandaríska. Ég hleraði eftir
góðum hcimildum, að það kostaði 700 peseta á sólarhring
á Calipólis.
Ég sá alla Norðurlandafánana í Sitges, nema íslands,
enda hef ég víst verið eini fslendingurinn, sem var að
ráfast þar um og þóttu mikil mcrkis tíðindi að ég skyldi
koma þangað alein, sagði gestgjafinn mér.
Eins og allir ferðamannabæir, var þetta mikill skran-
verzlunarbær. Mér fannst dótið fremur dýrt og ekki allt
sem smekklegast eða nytsamlegt, svo að það freistaði mín
ekki mjög mikið.
Það eina sem að mér þótti leiðinlegt í Sitgcs voru ofsa-
lega frekar og upp á þrengjandi sölukonur, sem geystust
um allar fjörur og heilu strandlengjuna, hvort sem fólk
lá þar eða sat. Þær reyndu að kúga fólk til að kaupa af sér
kjólasmykkjur, sem naumast gátu hulið til hálfs fullvaxna
konu. Það voru mestu undur hvað vel þeim tókst með
frekju og fortölum að koma þcssu út, cinkum þó við yngri
kynslóðina. Ég átti sannarlcga ekki að slcppa og mátti
hafa mig alla við að komast undan þessum kvensniftum.
Karhnenn fóru jafnvel ekki varhluta af því, að vera boð-
inn kjóll!
Á göngubraut strandarinnar voru all margir listmálarar
að vinnu sinni alla daga. Þeir máluðu bæði stórar og smáar
myndir. En allir höfðu þeir sömu fyrirmyndina, kirkjuna,
sem stóð á fremstu nöf uppi á klettarananum með sínum
2 turnum og hennar næsta nágrenni ásamt pálmum og
furum, sem prýddu gangbrautina.
Nokkrir þessara manna voru drembnir og kostbærir, en
aðrir voru lítillátir og ódýrir, voru það einkum þeir yngri,
smæstu myndir þeirra fóru allt niður í 100 peseta.
NÝTT KVENNABLAÐ
11