Morgunblaðið - 02.10.2009, Blaðsíða 34

34 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 2. OKTÓBER 2009
✝ Sigurþór Sigurðs-son fæddist í
Reykjavík 18.12.
1926. Hann lést á
Landspítala Landa-
koti 21.9. sl. For-
eldrar hans voru Sig-
urður Jón
Guðmundsson, f. í
Ólafsvík 25.6. 1895,
d. 22.1. 1993, og
Kristín Númína Þór-
arinsdóttir, f. í
Eyrarbúð í Ólafsvík
30.9. 1889, d. 27.9.
1942. Sigurður
kvæntist síðan Gyðríði Jónsdóttur,
f. 17.4. 1907, d. 4.3. 1999.
Börn þeirra, auk Sigurþórs:
Gunnar Einar, f. 5.5. 1929, d. 10.1.
1930, Guðjón, f. 6.5. 1929, d. 30.9.
1959, Kristján, f. 1.4. 1931, d. 30.6.
1996, Sigurður Gunnar, f. 19.6.
1932, hálfbróðir samfeðra Einar
Valberg, f. 9.2. 1930, d. 7.2. 2003,
móðir Málfríður Einarsdóttir.
Sigurþór kvæntist 30.11. 1952
Hallveigu Ólafsdóttur, f. 19.7.
1929. Foreldrar hennar voru Ólaf-
ur Eyvindsson, f. 30.1. 1878, d.
15.1. 1947, og kona hans Elín Jóns-
dóttir, f. 6.7. 1891, d. 9.12. 1983.
Sigurþór og Hallveig eignuðust
sex börn: I) Einar, f. 26.10. 1952,
maki Edda Runólfsdóttir, f. 8.4.
1952. Börn: 1) Sigurþór Smári, f.
24.3. 1975, móðir María, f. Har-
Ingi, f. 16.4. 1994, og Ellert Andri,
f. 8.7. 1996, móðir þeirra er Jenný
Jóakimsdóttir, f. 5.9. 1968. VI)
Birgir, f. 9.2. 1965, maki Elva
Björk Garðarsdóttir, f. 21.7. 1967.
Börn Sara María, f. 22.4. 1987,
sambýlismaður Anders Grau, f.
11.3. 1981, og Vilhjálmur, f. 26.10.
1989, móðir þeirra er María Krist-
ín Guðmundsdóttir, f. 20.8. 1966. 3)
Ingvar Smári, f. 8.9. 1993. 4) El-
ísabet Líf, f. 7.11. 2000.
Sigurþór ólst upp í Reykjavík,
lauk grunnskólaprófi frá Austur-
bæjarskóla og vann ýmis störf þar
til hann hóf störf hjá Morgun-
blaðinu um tvítugt. Hann starfaði
um 50 ára skeið hjá Morgun-
blaðinu, lengst af sem afgreiðslu-
stjóri blaðsins eða þar til hann
hætti störfum vegna aldurs. Hann
hafði mikla unun af garðrækt, var
félagi í Kiwanisklúbbnum Esju og
var honum starfsemi félagsins
mjög kær.
Eftir að þau Sigurþór og Hall-
veig giftust stofnuðu þau heimili í
Sörlaskjóli, fluttu síðan í Barma-
hlíðina og árið 1968 fluttu þau í
Skriðustekk og hafa búið þar síð-
an. Síðustu mánuðina hefur Sig-
urþór dvalist mikið á sjúkrahúsi og
lést eftir erfið veikindi sl. vikur á
Landspítala Landakoti.
Útför Sigurþórs fer fram frá
Grafarvogskirkju í dag, 2. október,
og hefst athöfnin klukkan 11.
aldsdóttir, f. 13.9.
1949, dóttir Mist, f.
9.9. 2005, móðir Mar-
grét Pálmadóttir, f.
25.7. 1980. 2) Guðrún
Edda, f. 24.12. 1980,
sambýlismaður Smári
Freyr Smárason, f.
15.6. 1981. 3) Sunna
Halla, f. 30.4. 1986,
unnusti Friðrik Snær
Sigurgeirsson, f.
8.11. 1985. 4) Hrefna
Lind, f. 19.2. 1991,
unnusti Grímur Björn
Grímsson, f. 17.3.
1988. II) Kristín, f. 18.12. 1953,
maki Pétur Einarsson, f. 27.5.
1952. Börn 1) María, f. 7.9. 1974,
maki Ingi Rúnar Gíslason, f. 16.5.
1973, börn Tanja Rós, f. 13.8. 1994,
Birnir Snær, f. 4.12. 1996, og Aron
Skúli, f. 28.10. 1998, 2) Sigurþór, f.
24.4. 1987. 3) Katrín, f. 10.10. 1988,
unnusti Kjartan Andri Baldvins-
son, f. 6.5. 1988. III) Sigríður, f.
17.3. 1955, maki Eyjólfur Steinn
Ágústsson, f. 31.8. 1951. Börn: 1)
Sigurður Skúli, f. 30.8. 1983, maki
Hulda Frímannsdóttir, f. 14.1.
1983. dóttir Manúela, f. 14.12.
2008. IV) Sólveig, f. 13.4. 1960,
maki Eggert Elfar Jónsson, f. 21.3.
1960. Synir Jón Þór, f. 12.12. 1985,
Sindri Snær, f. 31.5. 1994, og
Fannar Freyr, f. 26.5. 1998. V)
Þór, f. 9.2. 1965. Synir hans Arnar
Í dag kveðjum við þig, pabbi minn.
Margar góðar minningar hlaðast upp
þessa dagana. Þegar ég lít til baka þá
er alveg ótrúlegt hve mikið jafnaðar-
geð þú hafðir með alla þessa krakka-
orma. Sex börn, það er engin smá
hópur. Fæða, klæða og koma til
mennta. Þetta tókst ykkur mömmu
með sóma. Geri aðrir betur.
Þú varst trausti kletturinn minn.
Fallegur, hlýr, heiðarlegur, ákveðinn
og alltaf boðinn og búinn að rétta okk-
ur hjálparhönd. Ég dáðist að því
hvernig þú tókst veikindum þínum af
miklu æðruleysi . Alltaf stutt í fallega
brosið þitt. Eina skiptið sem ég
heyrði þig óska þess að hlutskipti þitt
væri annað, var þegar ég hringdi í þig
upp á spítala frá Hraundalnum og
sagði þér að ég væri í berjatínslu með
Soffíu frænku, þá varð þér að orði
„Mikið vildi ég óska að ég væri þarna
með ykkur“. Ég hugsa til þín í næstu
berjatínslu.
Elsku pabbi, takk fyrir bíltúrana,
veiðiferðirnar og allt það góða vega-
nesti sem þú gafst mér og mínum. Þú
varst góð fyrirmynd.
Kristín Sigurþórsdóttir.
Elsku pabbi.
Minningarnar hrannast upp og
þær er gott að eiga í fórum sínum
þegar við kveðjum þig í dag. Þú hafð-
ir svo gott hjartalag, alltaf svo já-
kvæður og glaður. Sást spaugilegu
hliðina á öllum hlutum. Elskaður af
öllum í kringum þig og vildir alltaf allt
fyrir alla gera. Öll áttum við svo stór-
an sess í hjarta þínu og ekki áttir þú
minni sess í hjarta mína. Ég held að
þessi örfáu orð lýsi þér best. Sökn-
uðurinn er mikill en eftir löng og
ströng veikindi er gott að fá hvíldina.
Ég lofa að hugsa vel um mömmu og
gera allt sem þú baðst mig um, allt
sem þig langaði að gera en hafðir ekki
þrek til.
Mér tregt er um orð til að þakka þér,
hvað þú hefur alla tíð verið mér.
Í munann fram myndir streyma.
Hver einasta minning er björt og blíð,
og bros þitt mun fylgja mér alla tíð,
unz hittumst við aftur heima.
Ó, elsku pabbi, ég enn þá er
aðeins barn, sem vill fylgja þér.
Þú heldur í höndina mína.
Til starfanna gekkstu með glaðri lund,
þú gleymdir ei skyldunum eina stund,
að annast um ástvini þína.
Þú farinn ert þangað á undan inn.
Á eftir komum við, pabbi minn.
Það huggar á harmastundum.
Þótt hjörtun titri af trega og þrá,
við trúum, að þig við hittum þá
í alsælu á grónum grundum.
Þú þreyttur varst orðinn og þrekið
smátt,
um þrautir og baráttu ræddir fátt
og kveiðst ekki komandi degi.
(Hugrún.)
Elsku pabbi, hvíl í friði.
Þín
Sólveig.
Minning um pabba minn og afa,
hann Dodda á Moggabílnum. Þegar
ég lít til baka í banka minninganna til
að finna eitthvað einkennandi kom
þetta alltaf upp. Þú varst til staðar og
umhyggjan fyrir okkur systkinum og
mömmu. Þú komst alla leið úr Að-
alstræti og heim upp í Skriðustekk
bara til að hræra skyr handa okkur til
að gefa mömmu frí eftir næturvaktir.
Þeir ófáu sunnudagsbíltúrar í fjör-
urnar á Álftanesi eða Seltjarnarnesi
og móana í kringum höfuðborgar-
svæðið sem farið var í eru einnig of-
arlega í minningunni. Ýmist sátum
við á kollum eða Morgunblaðsbunk-
um aftur í Moggabílnum. Vegirnir
ekki í samræmi við það sem þeir eru í
dag og oft fylgdi þessum ferðum smá-
bílveiki sem gerði ferðirnar bara lit-
skrúðugar, fór reyndar eftir hvað var
borðað áður í það og það skiptið.
Einnig voru farnar fjölmargar
ferðir niður á höfn til að skoða fjöl-
breyttan skipaflota landsmanna. En
maður sjóaðist í þessu og þetta varð
allt auðveldara eftir að þú keyptir
svarta Bensinn af honum Melotín. Þá
urðu bíltúrarnir lengri og Reykjanes-
ið var numið og fjörurnar við Eyr-
arbakka og Stokkseyri voru skoðað-
ar. Þetta gerðir þú fyrir okkur svo að
mamma gæti hvílst eftir næturvaktir.
Einnig er það góða lyktin sem var
alltaf af þér sem samanstóð af Old
Spice, smávindlalykt og keim af
prentsvertu. Sá ilmur gleymist ei eða
ilmurinn af sunnudagssteikinni sem
þú varst sérfræðingur í að krydda.
Þú gerðir okkur sjálfbjarga,
kenndir okkur að rétta öðrum hjálp-
arhönd. En samt sem áður varst þú
alltaf til staðar, ekki bara fyrir okkur
heldur barnabörnin og alla aðra sem
leituðu til þín. Veikindi þín drógu
ekkert úr fórnfýsi þinni og þú varst
alltaf reiðubúinn að hjálpa og að-
stoða. Þú varst góð fyrirmynd barna
þinna og barnabarna sem minnast
þín alltaf brosandi og káts.
Mér er líka ofarlega í huga bíltúr-
inn sem við mamma fórum með þig í
niður á höfn í ágúst til að skoða rúss-
neska seglskipið sem var byggt á
sama ári og þú fæddist, 1926, og sjá
gleðina skína úr andliti þínu þann
daginn og næstu daga þar á eftir og
tilhlökkunina fyrir næsta bíltúr.
Pabbi þú varst gull af manni og það
geislaði af þér og ljós þitt lýsti skært.
Barátta þín gaf öðrum von, en þitt
stríðið var tapað og þú gerðir þér
grein fyrir því og lagðir niður þau
vopn sem eftir voru og það var sárt.
En þú sagðir mér að þetta væri meira
vesenið sem þú værir kominn í og ég
ætti bara að hætta þessu væli. Ég
hætti og saug upp í nefið eins og ég
gerði forðum daga þegar þú huggaðir
mig og gafst mér aftur kjark og dug.
Síðustu mínúturnar með þér voru
jafn ánægjulegar og þær voru sorg-
legar. Að halda í höndina á þér og
finna hjartsláttinn hægja á sér, and-
ardráttinn styttast og grynnast. Síð-
asta andvarpið og þú varst farinn.
Farinn á vit nýrra ævintýra með svo
friðsælan svip.
Megi guð vera með þér og allir
hans englar, pabbi minn. Við Arnar
og Ellert söknum þín sárt og munum
varðveita minningu þína í hjarta okk-
ar, samt með smásnökti. Vertu bless,
vertu bless, pabbi minn og afi.
Þór Sigurþórsson og synir.
Kæri pabbi, þá er komið að leið-
arlokum, jarðneska lífinu hjá þér er
lokið. Minningarnar leita til baka hjá
mér, atvik úr æsku, myndbrot og
minningar um lífsins feril frá barn-
dómi til fullorðins ára þar sem góð-
semi þín og hjálpsemi áttu ríkan þátt í
lífi mínu. Ölduboðar örlaganna ganga
yfir þá sem næst þér standa í formi
sorgar og söknuðar. Minningin um
gleði þína, jákvæðni og dugnað er það
ljós sem mun ávallt fylgja mér og
minni fjölskyldu í lífinu.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum.)
Hvíl í friði, elsku pabbi – minning
þín mun lifa.
Birgir Sigurþórsson.
Mig langaði að minnast tengdaföð-
ur míns Sigurþórs Sigurðssonar
nokkrum orðum. Þegar við Sólveig
kynntumst og ég fór að venja komur
mínar í Skriðustekkinn fór ég að
kynnast Dodda eins og hann var allt-
af kallaður. Ég sá strax hversu mikill
öðlingur hann var. Það var nú ekki
fyrirferðinni eða hávaðanum fyrir að
fara hjá honum.
Eitt af hans einkennum var að
hann var alltaf tilbúinn að leggja fram
aðstoð sína við alla þá sem á þurftu að
halda, sama í hvaða formi það var.
Doddi var þannig gerður að það
þurfti ekki að biðja hann, hann bara
kom og gerði það sem gera þurfti. Það
var áberandi hvað hann bar mikla um-
hyggju fyrir öllum sem hann um-
gekkst, bæði ættingjum og öðrum.
Barnabörnin voru hans yndi. Hann
var mikill Kiwanismaður og það veitti
honum mikla ánægju að leggja sitt af
mörkum í því starfi. Eftir að við Sól-
veig fórum að búa, þá komu Halla og
Doddi alltaf annan dag jóla og borð-
uðu með okkur rjúpur en það var ein-
staklega gaman að gefa honum góðan
mat. Oftar en ekki fóru ófáir fuglarnir
ofan í okkur félagana. Hans verður
sárt saknað í næstu rjúpnaveislu.
Doddi var þessi manngerð sem
aldrei kvartaði og það var ótrúlegt að
fylgjast með honum síðustu árin.
Hann seiglaðist alltaf áfram þó að
heilsan væri farinn að gefa sig. Mér
verður það alltaf minnisstætt hvað
hann hélt garðinum og húsinu vel við,
þó hann hefði í raun enga heilsu undir
það síðasta til að standa í því sjálfur.
Þegar ég kom við hjá þeim Höllu og
Dodda í sumar, þá sat Doddi á stól við
limgerðið með litlar klippur í annarri
hendi og klippti hverja grein fyrir sig
af natni. Þetta tók jú nokkra daga en
alltaf seiglaðist hann áfram með sinni
einstöku ró og hæglæti. Ég minnist
Dodda fyrst og fremst, sem einstak-
lega góðrar og elskulegrar mann-
eskju sem allt vildi fyrir aðra gera og
setti sjálfan sig ávallt í annað sætið.
Lifi minning um góðan mann.
Eggert Jónsson.
Ég á eftir að sakna þín alla mína
ævi afi minn! Þú varst elskulegasti afi
sem hægt er að ímynda sér. Allir voru
bestu vinir þínir og þú varst mikill
húmoristi. Ég man eftir því þegar ég
var yngri, við vorum að heimsækja
þig á Morgunblaðið. Það byrjaði
þannig að þegar maður labbaði inn þá
heilsaði maður ömmu í móttökunni og
labbaði síðan inn langan gang og þar
varstu á skrifstofunni þinni. Svo alltaf
þegar maður var á leiðinni út laum-
aðistu í budduna þína og gafst manni
nokkra gullpeninga.
Man ég líka eftir því þegar þú varst
að sækja blaðapakkana til að keyra út
og ég fékk að labba með þér í gegnum
prentsmiðjuna. Það þurfti ekki mikið
til að gleðja lítið hjarta. Þú gast eytt
heilu og hálfu sólarhringunum í garð-
inum og það var þvílíkt sem það
gladdi þig. Ég man eftir því þegar ég
fékk að hjálpa þér að smíða sandkass-
ann í garðinum, sem gladdi nú okkur
barnabörnin heilan helling að fá að
leika okkur í.
Þegar við urðum eldri og vorum
hætt að leika okkur í honum endaði
smíðin okkar sem risastórt kattakló-
sett þar sem kettir hverfisins gerðu
þarfir sínar. Á endanum var kassinn
rifinn sem betur fer. Mikið fékk mað-
ur að hjálpa þér í garðinum og hjálp-
aði ég þér oft við að slá grasið fyrir
smáaura sem var rosalega gaman.
Það stoppaði þig ekki í því að dunda
þér í garðinum þegar heilsunni fór að
hraka.
Núna í sumar fékk ég það verkefni
að smíða fyrir þig og ömmu sólpall í
garðinum ykkar. Þú fylgdist með okk-
ur félögunum út um gluggann, mjög
spenntur, og man ég sérstaklega eftir
því þegar við höfðum klárað að leggja
dekkið og við kölluðum á þig til að
koma út á pallinn í fyrsta sinn. Þú
stóðst upp úr stólnum og á leiðinni út
varstu svo spenntur að það glamraði í
tönnunum alveg á milljón. Þegar þú
settist á pallinn í fyrsta sinn varstu
svo glaður og ánægður, svipnum mun
ég aldrei gleyma. Ég á eftir að eiga
þennan svip alla mína ævi í minning-
unni um þig afi minn! Hvíldu í friði og
ró.
Jón Þór.
Elsku afi Doddi.
Mér fannst þú fyndinn og skemmti-
legur. Þú varst svo góður vinur minn.
Ég á svo margar skemmtilegar
minningar um mig og þig.
Ládauð móða
leggst að augans
lygna vatni
– það er sagt
að sumum batni.
Ofar skýjum
opnast vegur
allra vega:
andar þú
mín elskulega?
Hún er liðin:
hljóðar öldur
haminn lauga
– dularfullt
er dáið auga.
( Jóhannes úr Kötlum.)
Ég veit þú vakir yfir okkur, við
pössum ömmu fyrir þig. Elsku afi,
hvíl í friði.
Fannar Freyr
(litli kallinn þinn.)
Afi Doddi var góður maður. Klett-
ur sem alltaf var hægt að leita til.
Hann var lágvaxinn með áberandi
gleraugu hangandi á nefinu. Ávallt
þegar hann fór út setti hann á sig six-
pensara. Það var bara hann.
Á mínum uppvaxtarárum var afi
Doddi ætíð til staðar. Oftar en ekki
sat hann við borðstofuborðið í Skriðó
og lagði kapal. Ég horfði aðdáunar-
augum á hann. Þetta var flott.
Á sunnudögum var hann vaknaður
fyrir hádegi, búinn að skella lamba-
hryggnum í ofninn og á meðan
glumdi í útvarpinu. Í millibita borðaði
hann jafnvel brauð með kartöflumús
og smáslettu af rauðkáli. Það er
minnisstætt.
Ekki má gleyma öllum bílferðun-
um, þar sem ég sat aftur í silfurlitaða
Coltinum, og hann þeyttist með mig
um bæinn. Við fórum saman á bingó,
jólaböll eða veislur. Alltaf viljugur
sem endranær.
Við útskrift mína úr Háskólanum
var afi mættur. Það þótti mér vænt
um.
Oft sátum við afi saman og töluðum
um lífið og tilveruna, gamla og nýja
tíma. Það var ánægjulegt.
Afi var einstaklega umhyggjusam-
ur. Umhyggjusamur í garð annarra.
Hann hafði stórt hjarta og talaði vel
um alla, skipti aldrei skapi heldur
kaus að vera rólegur og nálgast hlut-
ina á yfirvegaðan hátt. Í sjálfu sér
hans persónuleiki.
Afi var duglegur að hringja og
spyrja hvernig fjölskyldunni liði.
Honum var annt um afkomendur
sína. Alltaf byrjaði hann símtalið á:
„Hæ, elskan.“ Það segir meira en
mörg orð.
Það eru forréttindi að hafa alist
upp í kringum afa Dodda. Ég var ein
af þeim heppnu. Hann kenndi mér
margt um lífið og sýndi að umburð-
arlyndi, jákvæðni, réttsýni, um-
hyggjusemi og kímni einkennir góðan
mann. Góðan mann eins og afa minn,
afa Dodda.
Síðasta samtal okkar afa einkennd-
ist af þakklæti. Með þeim orðum vil
ég kveðja afa og segja: „Takk fyrir
mig, takk fyrir allt sem þú hefur gert
fyrir mig og mína.“
Þín ávallt,
María (Maja).
Hvað get ég sagt um hann afa
nafna minn? Hann var góðlátur mað-
ur sem sinnti fjölskyldunni út í eitt.
Sérstaklega mun ég muna lúmska
kímnigáfu hans sem braust óvænt
fram hjá þessum rólega manni í fjöl-
skyldumótum.
Ég mun alltaf muna eftir honum
sem manni sem gafst aldrei upp og
hafði alltaf eitthvað fyrir stafni, sama
hvernig ástandi hann var í því alltaf
var eitthvað sem honum fannst hann
þurfa að gera.
Þegar ég kom í heimsókn til hans
var hann alltaf jafn ánægður að sjá
mann og alltaf var jafngaman að sjá
hann. Það var sárt að sjá hann fara og
hans verður sárt saknað.
Líf hvers manns er ævintýri sem
fingur Guðs skrifuðu.
( H.C. Andersen.)
Sigurþór Pétursson (Doddi.)
Elsku afi!
Þú varst besti afi sem hægt var að
hugsa sér. Þú tókst alltaf hlýlega á
móti mér með bros á vör. Það var allt-
af stutt í grínið hjá þér. Þú gerðir allt-
af allt fyrir okkur afabörnin þín og
snerist alveg í kringum okkur. Þú
varst alltaf tilbúinn að skutla og
sækja mig á fimleikaæfingu og ég er
þér rosalega þakklát fyrir það. Þú
Sigurþór Sigurðsson