Víkingur - 31.03.1933, Blaðsíða 14

13
VlKINGUR
•-. :.zM
Barnaefaman.
■; ii
____-====«
Mamma kemur.
Barnasaga.
I’R AIÍT.
1 [)essa tólf príhyrninga
________ á að raða stöfum á pann
-------- liátt, að úr peiin myndist
k venmannsorð, sem hægt
sé að lesa eins á a^la vegu,
livort sem lesið er frá hægri eða vinstri,
ofan eða neðan. (Lausn kernur í næstabl.
Skuggamynd.
Geturðu búið til svona inynd?
ELDSPÍTN APRAUT.
Taktu 22 eldspítur og raðaðu
þeim eins og myndin sýnir, svo
út kotni 8 ferhyrningar. Taktu
síðan 6 eldspýtur burtu, svo eftir
verði4ferhyrningar af sömustærð
og áður. Ef [)ið getið þetta sjálf, þá lát-
ið kunningja ykkar glíma við þetta. —
(Lausn i næsta blaði).
Pað er gott barn, sern heldur trúlega
eftirfarandi reglur:
1. Ég lofa að klæða mig strax á rnorgn-
ana þegar ég er vakinn.
2. Ég lofa að vera kominn í rúmið kl.
9 á hverju virku kvöldi.
3. Á hverjum degi lofa ég reyna að gera
eitthvað það, sem gleður pabba og
mömmu.
4. Ég lofa að halda leiktímum mínum
vel aðskildum frá lestrartímum mínum.
5. Ég lofa að vera góður við dýrin.
— Vertu gott barn! Byrjaðu í dag!
Sigga og Öli áttu heiuia í fallegu, hvítu
luisi niður við sjóinn. Skamt í burtu var
kornakur, þar sem þau gátu farið í felu-
leik. En þegar gott var veður sigldu þau
fitlu bréfbátunum sínum á víkinni. Stund
um léku þau sér með nágrannabörnunum.
Litlu systkinin, þriggja og sex ára,
höfðu ílest það, sem börn á þeirra aldri
óska sér. Pað var yndislegt í sveitinni
þetta sumar. Ekkert liefði því skygt á
gleðisól þeirra, ef mamma þeirra liefði
verið hjá þeiin. En hún var lengst í
burtu og lá veik á heilsuhæli.
Systkinunum fanst því sumarið ekki
eins yndislegt og þau liöfðu gert sér
vonir um í byrjun. Eins var með margt
það, sem fyrír kom í þeirra daglega lífi,
og þau hefðu haft ánægju af, ef mamma
þeirra liefði getað tekið þátt í gleðinni
með þeim.
Öli var yngri, svolítill linokki, með
blá augu og gula lokka. í livert skifti
og hann fór að gráta, af því mamma
var í burtu, átti Sigga litla fult í fangi
með að verjast gráti sjálf.
»Sigga er stór og skynsöm stúlka eft-
ir aldri«, sagði fólkið. En Sigga trúði
þessu tæplega, því ef það var satt, fanst
henni að pabbi hennar hlyti að tala við
liana um sjúkdóm inömmu hennar, al-
veg eins og hann gerði við frænku henn-
ar, sem þau bjuggu hjá. En það gerði
hann ekki. Pabbi þeirra vann i banka,
og fór á hverjum morgni inn til borgar-
innar, þar sem hann vann. En strax og
pabbi þeirra kom heim á kvöldin, horfði
Margrét frænka altaf svo spyrjandi á
liann. IJá vissi Sigga undir eins hvernig
mömmu liennar leið, því frænka setti
altaf upp sama svip og pabbi hennar.
En nú í langan tíma liöfðu þau veríð
svo döpur og hugsandi, fanst Siggu.
Frh.