Skólablaðið - 13.11.1931, Blaðsíða 5

-5-
Ég var tiður gestur í Selinu Þá daga. Ég var
eirðarlaus og var altaf með hugann hjá
stúlkunni, sem ég elskaði. Ég reyni ekki að
lýsa hugsunum minum, Það væri ekki til neins.
Kviðiftn heltók hjarta mitt. Eini ástvinurinn
sem ég átti var að berjast við dauðann. En
hve taig langaði að leggjast við hlið hennar
og liða með henni og hverfa með henni inn i
hin Þöglu riki dauðans, ef Það ætti fyrir
henni að liggja.
Það var kveld eitt er ég sat i Þungum
hugsimum heima á litla kvistherberginu minu.
Iæknirinn hafði sagt að hún myndi varla
lifa nóttina af. Ég gat ekki fengið af mér,
að vera i Selinu um kvöldiðj ég Þoldi ekki
lengur að horfa á Þetta dauðstrið. Það var
vont veður úti, sto.rmur og regn Og alt
Þetta. lagðist Þungt á hug minn og hjarta.
Það var barið að dyrum. Titringur fór um
mig allan. Mig grunaði að sendimaður kaani
til að segja mér tiðindi, sem ég vildi sist
af öllu heyra. Ég fór með hálfum hug til
dyra. Það var Jón vinur minn,sem kominn var.
Hann átti heima i Selinu og hafði alist upp
með okkur Hrefnu. Hann gekk hægt inn. Svipur
hans var grafalvarlegur. Hann settist á
stól, sem stóð á miðju gólfinu og átti auð_
sjáanlega. erfitt með að koma orðum að efn-
inu. - "Ég hefi miður skemtileg tiðindi að
færa Þér, en ég vona. .......Hann gat
ekki lokið við setninguna, Þvi ég greip fram
i fyrir honum. "Ö góði Jón, vertu ekki að
kvelja mig Þetta, segðu mér sannleikann af-
dráttarlaust, ég Þoli enga bið".
"Hrefna er skilin við. Hún fékk rænu rétt
fyrir andlátið og Þá baö hún að skilá kveðju
til Þin og biðja Þig um að vera ekki sorg-
mæddan, Þvi Þið munduð hittast handan við
gröf og dauða".
Ég Þoldi ekki meira. Ég féll örmagna
nðiur á stól, sdm stóð við borðið. Mér fanst
hjarta mitt ætla að springa.
Vindurinn rjálaði ömurlega við gluggann
minn.
H. Sch.
Vegna Þess að teiknarar Skólablaðsins eru
ekki i "funktion", koma teikningar ekki fyr
en i næsta blaði.
HEYEÐU MIG,..
Heyrðu mig Lára litla
með lokkanna gullna. sveig:
Mig Þyrstir svo dægrum að drekkja
i draumanna sætu veig.
Mig Þyrstir að vaka i vonum
um veröld i perluskel-
og byggja mér hörpu úr blænum,
sem bærir mitt hugarÞel.
Og syngja og dansa mig dauðann
við dunandi strengja spil.
Mig Þyrstir að hlæja mig hljóðan,
að hugsa - og finna til.
Mig Þyrstir að s/ngja Þér söngva
um sæluna, Lára minj
- að flögra eitthvað ;.il fjalla
með fikjur - og brennivin.
0. B.
DANSÆFINGAR.
Dansinn hefur löngum verið eina skemtun-
in, hér i skóla., sem eitthvað hefiir kveðið
að. Eins og að undanförnu verður dansinn
helsta skemtun nemenda á Þessum vetri.
Plestir kennarar og allir nemendur, eru
sammála um Það, að nemendur Þurfi að lyfta
sér upp eftir að Þeir hafa setið á beinhörð-
um bekkjum við erfitt nám, alla vikuna út.
Við höfum Þvi tekið Þann kost, að á laugar-
dögum, eða daginn fyrir mánaðarfri, hafa
verið haldnar dansæfingar. Yfirleitt hafa.
Þær verið vel sóttar og hlotið almenna hylli
i skólanum. Eins og kunnugt er byrja feer
sjaldan fyr en kl. 9^ og standa til kl„ 12.
Þetta eru flestir óánægðir með, enda ekki að
ástæðulausu.
Það er nú einu sinni svo, að jafnt hjer
i skóla og annarsstaðar byrja dansleikir eða
dansæfingar ekki fyr en á Þessum tima, jafn-
vel Þótt auglýst sje að byrja eigi fyr.
Reyndar er Þetta leiðinleg óstundvisi, og
nemendum sjálfum fyrir verstu, Þar sem Þessi
takmarkaði timi virðist allfljótur að liöa.
Ein helsta ástgeðan fyrir Þvi,að dansæfingar
Þessar mega ekki standa lengur en til kl.12,
er sú, að foreldrar margra nemenda hafa
kvartað ýfir Þvi, hvað blessuð börnin kaanu