Skólablaðið - 31.01.1932, Blaðsíða 7

-7-
Samtölin í sögunni eru lipur og blátt áfrair
-laus viö allan ungskáldlegan reiging, sem oft
verður harla óskáldlegur. H. Sch. lætur unn-
ustan segja blatt áfram; "Ég elska Þig Hrefna"
... Sinhver háleitur skriffinnur hefði sjálf-
sagt getað sagt Þetta með meiri tilgerð og
háfleygi. En hefði Það orðið nokkuð fallegra?
Þessi fjögur orð eru heil veröld af tilfinn-
ingu - og sannleika, En hafi einhverjir kos-
ið heldur nýasta Parisarsnið á ástajátningum,
Þá hafa Þeir væntanlega orðið fyrir vonbrigð-
um. Höf. "Örlaga" er, að Því sem ég bezt veit,
eng'in tískubúð. -
Setningin í sögulok cr perla: "Vindurinn ,
rjálaði ömurlega við gluggann minn...." Hér
er Þaö nátturan, sem syrgir með sínu stóra
hjarta - tröllelfdur stormurinn, sem leitar
að barnslegri samhygð, Því að hún er dáin. -
Hér læt ég staðar numið, Auðvitað má margt
að "Örlögum" finna og víða. hægt að grafa upp
ástæður til aðfinnslu og hártogana,* - ef út i
Það er farið. Vægast sagt er byrjandabragur
á mörgu. En ég býst við, að fáir riði svo úr
hlaði, að ekki verði að fundið - og sist- fram
á ritvöllinn, Og sem áður var getið, var sá
tilgangur með linum Þessum, að drepa stutt-
lega á nokkur atriði i "Örlögum" - atriði,
sem litla ásjá hafa hlotið hjá ströngum dóm-
urum - en Þó eiga skilið að kallast neistar,
Ég læt aðra um öskuverkin.
öskar B.
MT'S E K K I V A S.
lr vas alda,
Þás arar gullu,
vasa Jakob né Jón,
né Armannssonr,
ei fannsk Anna,
né Ölafs mögr.
Gap vas Ginnunga.,
en G-vendur hvergi.
Barði ok Bjami
blunda námu
i undirdjúpum
ókomins tima,
hraut Hallgrimr
höfgum svefna,
dottaði djúpvitr
Daniels niðr.
Þá vasa Þorleifr,
Þursa dróttinn,
fróðleiksfullr,
á fold of borinn.
Enn váru eigi
jörð of sköpuð
öndótt augu
Árna Pálssonar.
Ljós hafðat litið
inn litli maðr,
inn mikli maðr
málasnjalli,
Frakka furða,
frönsku beitir,
Páll inn prúói
piltungs af'kvsani.
Ár vas alda,
Þás arar gullu,
vasa sandr né sær,
né smára grundir,
páll fansk eigi,
né pálmalundar.
Gap vas _,Ginnunga,
en grasasni nvergi.
Sigurbogar,
sokkar ok barðar
höfðu hvergi
i heimi fundisk,
ok Einar eklci
"eksisterað"j-
jöfn vas engú
j a f na ð armenska.
Ælur emk
ok illa sék.
Nú eru jól
ok öl á borðum,
áfós eldr
æóar bfennir,
vinÞrúgna veigar
viti skipta.
Ærisk skynjan,
skrifin ruglask,
firrisk rósemd
fullr seggr;
Þvi mun hentast
heima at sofna,
hætta at rita
háfleygt kvæði.
-Haröfeldr.