Skólablaðið - 09.04.1932, Blaðsíða 5

-5-
B E T L
KLukkan var sex um morguninn. Vindurinn
gnauöaði Þunglamalega, Þegar hann Þaut fram-
hjá götuhornunum, eins og hann væri í vondu
skapi yfir Því, hve fá.um rigningardropum
hann gat Þeytt áfram, en vildi Þó ekki hætta
Þvi að himininn var alskýiaður, og hver
vrssi nema Þaö kæni rigningj
I úthverfi bæjarins eru margir stórir,
kaldir og óvistlegir timburhjallar, sem
verkamenn búa í„ 1 einu af Þessum húsum log-
aði Þennan morgun, eins og svo marga aðra,
dauf ljóstýra í homherbergi einu á. efstu
hæðinni. Hún kastaði birtu um stórt og
óvistlegt herbergi. Loftið i Þvi var allt
skellótt, Þvi að málningin var upp úr Þvi
hingað og Þangað, og veggfóðrið, sem að
visu aidrei hafói verið vandað, var skitugt j
og rifið. I Þessu herbergi stóðu tvö stór
líúm, og á milli Þeirra var litil vagga. Við i
einn veggin stóð kommóða, og yfir henni
hékk mynd af Jesú Kristi með útbreiddan
faðminn, og fyrir neðan Þessi Þekkta áíetr-
un: "Komið til min allir Þér, sem erfiði og
Þunga eruð hlaðnir, og ég mun veita yður
hvildj " Á miðju gólfi var stóit ómálað borð,
og stóðu við Það Þrir baklausir stólar. 1
öðru rúminu svaf húsmóðirin með tvo krakka
tii fbta, en i hinu húsbóndinn, sömuleiðis
með tvo anga til fóta sér. I vöggunni svaf
litil og veikluleg telpa. Af Þessari sjö
manna fjölskyldu var aðeins húsbóndinn vak-
andi. Hann starði hugsandi út i loftið, og
fram i huga hans brutust myndir - myndir
eýr.idar og örbirgðar. Ilann sá konuna sina
tærast upp dag fra degi af skorti.' Kann sá
börnin sin, litil og veikluleg, biðja um
skó, föt, góöan ma.t, og alltaf fá sama
svariö; Þegar pabbi fær vinnu. Þeim var alls !
varnað, að Þvi að. pabbi Þeirra var bara
atvinnulaus verkama.ðurj
Stundu siðar kom konan fram i eldhúsið,
(stofan og eldhúsið er eins og menn vita
kappnóg handa sjo manna verkamannaf jölskylduj)
til Þess að hita. kaffið. Hún var grönn og
veikluleg,og yfir andliti hennar var kæru-
leysislegur hörkusvipur. Þaó hefur mikið
verið skrifað um konuna. Skáldin hafa reist
henni minnisvarða í kvæðxmi sínum,og lista-
mennirnir hafa skapað ódauðleg listaverk
með konunni sem fyrirmynd. Sn hve mörg Þeirra j
lýsa konu, sem hvorki er töfrandi fögur, né
klædd í skrautleg föt, heldur bara verkamannaj-
kona, sem vinnur baki brotnu fyrir heimili
sitt? pá eða engin.
Stuttu siðar kemur húsbóndinn fram í eld-
húsið. Hann er með annan skóinn sinn i hend-
inni.
"Geturðu ekki gefið mér bréfpjötlu í skó-
inn minn,- Það er gat á. sólanum?"
"Jú".
"Ef ég verð ekki kominn klukkan tíu, Þá
sendirðu Nonna með kaffi til mín. Ég ætla að
fara niður eftir,- Það kom kolaskip i g£t. "
"Ég skal gera Það".
Niðri á uppfyllingunni stóðu verkamenn-
irnir. Þeir mynduðu stóran hnapp i skjóli við
nokkrar járnplötur, sem stóðu upp á endann,
studdar af nokkrum plönkum. Þeir töluðu litið
en börðu sér Þvi meir.
Verkamaðurinn okkar gekk inn i hópinn.
"Er hann kominn?" Það Þurfti ekki aö
spyrja um, hver hann væri. Auðvitað var Það
verkst jórinn.1
"O-nei, hann sefur vist ennÞá".
"Eruð Þiö búnir að bxða lengi?"
"Siðaux snemma i morgun".
Verkstjórinn hafði sérstöðu á meðal Þeirra
og til Þess lágu gildar orsakir. 1 fyrsta lag
fékk hann tuttugu aurum - tuttugu - meira um
timann en Þeir. 1 öðru lagi umgekkst hann
daglega atvinnuveitenduma, og fékk meira að
segja stundum að heimsækja. Þáj Og i Þriðja
lagi var Það hann,sem réði Þvi, hverjii*
fengu að vinna. Og Þess vegna leit hann jafn-
mikið niður a, verkamennina og atvinnuveit-
endurnir á hann sjálfan.
Loksins kom"hann".
"Jæja, Þá er bezt að byrja, ekkert Þýðir
a.ð standa svona eins og rolur.' Komd Þú, og
Þú og Þú Um leið og hann sagði Þetta,
benti hann á hina útvöldu. Þegar hann kom.að
verkamanninum, sem átti heima i stóra kass-
anum, leit hann snöggvast á hann, en hélt
svo áfram. Hinn gekk i veg fyrir hann.
"Get ég ekki fengiö vinnu?J"
"Ef Þú hefur augu i hausnum, Þá sérðu
liklega,að ég benti ekki á. ÞigJ "
"En ég má til að fá vinnuj"
"Getur vel verið _ Þú færð hana bara ekki
hérj "
"En konan mín,- bömin min ég-"
"Mér er andskotans sama.; Ef Þú hefur hrúg-
að niður krökkxim,- ja, Þá Þú um Það. Slikt
hefðir Þú átt að athuga. á.ður. Skárra er Það
nú andsk., . vinnubetliðj"
"Betlið?:
"Já andsk... betliðj"