Skólablaðið - 09.04.1932, Blaðsíða 8

■8-
hjer, Nú er svo ásta.tt hjer? aö aðeins einn
stuttur bragliður stendur milli stuðlanna,
svo tmi Það er alls ekki hægt að deila, að
hjer er eins stutt milli stuðla og unt er.
Hafi "Ritdómarinn" í einfeldni sinni átt við
siðari stuðul og höfuðstaf, Þá. rekur aö Þvi
sama, Þar stendur höfuðstafur i fyrsta
áhersluátkvæði eins og vera. ber. Af Þessu,
sem er algjörlega ótvirætt, verður að álykta,
að "Ritdómarinn" hefur annaðhvort i Þessu ±i
tilfelli verið eitthvað gruggaður og sjeð
tvöfalt eða Þrefalt, sem er Þó harla ólik-
legt, Þareð um Þennan mann er að ræöa, eða
að öðrum kosti hlýtur hann, i hinum ógur-
lega bæxlagangi sinum, aö hafa helt ein-
hverju andlegu "Produkti" fré sinu eigin
brjósti, milli Þessara gildu og góðu stuðla.
Getur Þvi enginn búist við, að kvæði fái mik-
ið gildi i aug\mi Þessa "Ritdómara"J, ef mik-
ið af slikri "fæðu" bætist milli stuðlanna.
Þá kemur 1. ljólina 3. erindis, Þar stendur
sióari stuðull i svo sterku áherzluatkvæði,
að ekki verður of langt milli stuðla i
Þeirri ljóðlinu.
Þarna eru Þá í fáum orðum Þessir ógurlegu
rimgallar reknir heim á fæðingarstofr.unina.
með litilli fyrirhöfn6 Hinn æruverðugi
ritdómari.'.' nefnir i einfeldni siimi, að
"sem að" sje i staðinn fyrir "sem" á 2 eða 3
stöðum. Kallar hann Það hinu virðulega nafni
"hortitt". Reyndin verður sú, aö "sem að" er
á tveim stöðum, hið Þriöja "sem að" mun vera
andleg"fæða" frá "Ritdómarar.um"! , eins og
fyr hefur átt sjer stað. Á báðum Þessum
stöðum er Þetta sett til Þess að ljóölinurn-
ar hafi fulla lengd i samrsani við aðrar
ljóðlinur. Eru Þs taldir allir Þeir "rim-
gallar", sem "Ritdómarinn" hefur komið fram
með. Hafa Þeir einnig um leið verið hráktir
skýrt og greiniléga.
G-uttormur gerir sig all hlægiiegan er hann
segir, að rimgallar finnist aðeins meðal
leirskálda. Eins og aliir sjá gæti C-uttormur
samið héilar bækur með Þvi að "ritöaana"verk
beztu skálda Þjóðarinnar, hvað Þf heldur
hinna lakari, er hánn getur útbúið slika
lokleysu úr einu smá grinkvæói. Auðvitað
mundu skáldhæfileika.r.'.' hans koma jaft til
greina Þar og i "Ritdóminum", og mundu Þá
öll skáld út frá.hans sjónarmiði hljóta
leirskálda titil. Plestir munu nú vera farn-
ir að sjá hvilikur ritdómari er hjer á ferö-
um, en eftir er nú ritdómur um efni kvæðis-
ins og smávegis um höfund Þess. Mun Það nú
einnig tekið til meðferðar.
A fyrstu linunum, er viðkoma efnismeðferð-
inni er svo helst að skila, að fyrir hug-
skctssjóneun Gutta hafi staðið háfleygt og
göfugt bindindis-kvæði, en Þajr sem kvæði
mitt var, sá hann sundurskomar tætlur af
Þessari draesmsjón sinni, Þvi hann talar um
að Það væri"sjerstök list að slita Það meira
í sundur". 0, jæja karlinnj, jeg fer nú að
halda að Þú mimdir gera lukku, sem miðill,að
minnsta kosti mundi jeg ekki vjefengja hæfi-
leika Þina fyrir "kúnstugum" ofsjónum.
Satt að segja finst mjer nú "Ritdómarinn"
vera farinn að gerast all viðtækur. Ekki einu
sinni efni kvæðisins má höfundur Þess ráða,
nei, "Ritdómarinn" er kaldur og ákveðinn og
segir, að ekki megi ræða um önnur efni i sam-
bandi við áfengi, ef um áfengi sje að ræðaj
og Það jafnvel Þótt i gamni sje. Jeg verð nú
að segja Það, að hver meðalgreindur maður, sem
talar af slikri blákaldri alvöru og Guttormur,
myndi hafa slept Þessari erki-vitleysu,- að
minsta kosti í "Ritdómi", sem á ekki að telj-
ast hlægilega samtvinnuð vitleysa, eða annað
verra.
Hann er Þama. að "ritdæma" kvæði, Þótt
ýmsum finnist nú hlægilegt að svo skuli vera.
Samkvæmt hans eigin orðum ætti hann Þá ekki
að hafa leyfi til að koma með illgjarnar og
persónulegar sneiðar til höfundar kvæðisins.
Geta menn Þvi sjeð hvað Gutti má ætlast til
mikils af öðrum, er hann getur ekki annað en
hlaupið yfir takmörk Þau, er hann sjálfur setur
sjer og öðrum í Þessum fáránlega "Ritdómi"
sínm. Hvað viðvíkur dómi Þeim, er Gutti
hefur felt yfir"araugnum, sem er laus við
hetjuÞor", verð jeg að taka Þetta fram; Það
hefur löngum komið í ljós, að innan fjelags-
skapar er kennir sig viö "Goodtemplars" eða,
sem hjer i skóla heldur sjer fyrir utan Þá
reglu og nefnir sig aðeins "3indindisfjelag",
-hefur jafnan borið .ákaflega mikið á draugnum,
Þ. e.a.s. ekki ef til vill jafn mögnuðum og
okkur Jóhanni, en t.d. var "Ritdómarinn"
alveg "typiskur" draugur i Þeim skilningi
innan bindindisstarfseminnar áður en hann
skrifaði Þennan opinberunar "Ðóm" sinn. Með
honiam hefur hann kastað cllum slikum ummælum
af sjer. Jeg vil meira að segja ganga svo
langt að segja, að hann "húki ekki" heldur
"hamist eins og postuli við bindindismál",
og vona jeg að Það komi betur heim við hans
eigin útskýringu á postulunum. Annars Þakka
jeg Guttormi, sem hefur reynt að ormjeta Þetta
hógværa grinkvæði og höfund Þess, fyrir Þann
óvænta heiður, að gera mig foringja i liði