Skólablaðið - 09.04.1932, Qupperneq 10

-10-
"Ritdóm,f hsns.
Svo vill oft verða. kunningi, ef hvorugur
vili annan skilja..
Birgir Sinarsson.
ÁLFARNIR.
Degi var farið að halla. Ifegur vindur
vaggaði trjágreinunum, lækur seitlaði niður
brekkuna og við og vió rauf fuglakvak kyrð-
ina. I einu trénu sá.tu 2 litlir álfar. Lit-
skrúð regnbogans endurspeglaöist á litlu
vængjunum Þeirra í aftanskininu. Annar var
mjög sorgmnddur á. svipinn og virtist vera að
hugga hinn. "IÆLg gruna.ði, að Þú myndir koma
svona hryggur heimj ef aó mínum vilja hefði
verið farið, Þá hefðir Þú aldrei farið til
mannanna. En segðu mér nú, hvað Það var,sem
gerði Þig svo hnugginn". Litli álfurinn Þagði
um stund, en sagði svo: "Allt sem ég sá í
mannheimum hryggði mig. Af hverju eru menn-
imir svona óánægðir og vondir? Og af hverju
eru kjör Þeirra svona misjöfn? Sumir lifa. í
s.uð og allsnægtum. Þeir hafa. svo mikið af
cllum heimsins gæðum, að Þeir vita ekki,hvað
Þeir eiga að gera við Það allt saman. Samt
eru Þeir óanægðir. Aðrir lifa í fátækt og
bðsli, ekkert er gert til Þess að hjálpa Þeim.
Sumir eiga i stríði við meðbræður sína, drepa
nver annan eingöngu ai' valdafikn. Þeir eyði-
leggja Það á. einum degi, sem ef til vill
mörgum öldum og miklum starfskröftum hefur
verið eytt til að byggja upp. Þeir öfunda,
hata og eyðileggja. hvem annan. Hvemig stend_|
or á Þessu? Þvi geta. Þeir ekki verið góðir?
Þvi ekki ánægðir meö hlutskifti sitt i lífinu
og reynt að gera sem mest úr Þvi i sta.ðinn
fyrir að gera. Þa.ó verra með óárægju og kvört-
unum? Lifið er Það dýrmætasta, sem Þeir eiga,
og Þeir mega ekki fara svona með Það. En Það
eru svo fáir, sem ekki spilla Þvi á einhvem
hátt - bæði fyrir sér og öðrum -".
"Ég vissi Það, að Þú myndir verð fyrir •
vonbrigðum, er Þú kynntist mönnionum. Þeir mis-
skilja svo lifið og misnota Það. Margir álita.
jörðina kvalarstað,Þar sem enginn getur ver-
ið hamingjusamur - en Það er ekki rétt.Allir
gætu orðið hamingjusamir - og Það er einmitt
Það, sem Þeir allir Þrá. "Lifið er Þjáning"
segir einn frægur heimspekingur meðal Þeirra.
"Það er óréttlátt" segja aðrir. Allt Þetta
af Þvi, að Þeir kunna. ekki að meta öll Þau g^eði-
sem jöróan hefur til að bera. Það er rétt,að
Það eru oftast ytri aöstæður, sem gera mennina
óánægða,- en Þá ættu Þeir a.ð leitast viö, aö
útrýma. öllu Því, sem gerir Þá bitra og sorg-
nædda. Þeir ættu aö reyna, að hagnýta sér allt
Það, sem jörðin getur veitt,- og Það er áreiðan
lega. ekki svo litið, Svo ættu Þeir að nota hug-
vit sitt til Þess, að finna upp eitthvað, sem
getur varið Þá fyrir hinum eyðandi náttúruöfl-
um. Auðvitað Þurfa allir a.ð leggja eitthvað á
sig, til Þess að geta lifað, en Það ætti ekki
að Þurfa að taka allan tima Þeirra. Þeir ættu
að geta haft einhvern tima aflögum, og Þeim
tima ættu Þeir að verja til andlegra og lík-
amlegra starfa, sem bæði gætu orðið Þeim og
öörum að gagni. Aldrei ættu Þeir af ásettu
ráði að gera öðrum mein, hvoki i hugsunum,
orðum eða gjörðum. Augun ættu Þeir að hafa
opin fyrir öllu Þvi, sem fagurt er og gott,
en loka Þeim fyrir hinu illa eða leitast við
að bœta úr Þvi. Ef Þeir ætíð hugsa um eitt-
hvað gott og fagurt, hljóta Þeir að verða
góðir og glaðir - Því að gerðir manna mótast
af hugsunum Þeirra, Þeir, sem hugsa illa,
breyta oftast illa, Þeir sem hugsa vel, bréyta
vel. Hugsaðu Þér allt Það góða, sem til er
og Þeir ekki sjá eða. kunna ekki að meta! "-
Álfurinn var orðinn sorgimsddur á svipinn
- en allt í einu glaðnaði yfir honum. Hann
greip í handlegginn á hinum álfinum. Sólin
var að hníga til viðar. Himininn var marg-
litur og varpaði einkennilega fögrum litblæ
yfir allt landslagið. "Littu á fegurðina
umhverfis okkurj Sr Það ekki dásamlegt, að
verða vottur að Þessu.' " Og nú hýrnaði yfir
báðum. Öllum áhyggjum höfðu Þeir gleymt og
horfðu meö hrifningu og gleði á náttúrufeg-
urðina.
B.
B o r g i ð S • k 6 1 a "b 1
ð i ð.