Skólablaðið - 01.03.1934, Blaðsíða 8

-8-
kynni ég oð senda eina slíka frá mér—„
Svo labba ég from eftir dekkinu, Morgun-
inn er kaldur og heilnæmur. Sólin er að vísu
komin upp, en við erum að sigla inn fjörö-
inn, oé fjöllin byrgja ennbá fyrir geisla
hennar, Allt umhverfið er limliakt ginhyerri
gráleitri móðu, nem? hafið, sem er dimmblátt
og kuldslegt. Það er eitthvað dapurlegt við
Þetta allt saman, mér leiðist Það. Ein siga-
retta - svo er ég búinn að fá nóg, og labba
aftur niður í klefann minn. Ansk. „. hafi Það,
Það eino sem maður getur gert, er að sofa.1
Þar er bara einn maður. Hann húkir ? rúm-
bríkinni og hylur andlitið í hönd-um sér. Ég
sé ekki betur en hann sé með ekka, Því Það
koma við og við kippir í líkama hans. Ég
sezt Þegjandi á rúmið mitt, án Þess að yrða
á hann. Samt sem áður tek ég vel eftir
honum - Þessum miðeldra manni, tötralega
klædda, sem virðist Þjást svo mjög.
Svo líður dálítil stund. Mig langar til
aö taln viö hann - en ég veit að Þar sem
sorgin og örvæntingin hafa tekið sér búfestu
- er heilegoir staöur-.
Loksins stenzt ég ekki mátifi. - Er nokk-
uð eð yður?
Hann anzar ekki - lítur ekki einu sinni
upp.
- Get ég nokkuð hjálpað yður?
Hann tekur hendurnar frá andlitinu.
Aldrei hefði mér getað dottið i hug, aö
aug-on gætu endurspeglað Þ’ó.líkt haf af ör-
væntingnrblandinni sorg.
- Mer -? - nei - Þú getur ekki hjálpað
mér - enginn getur hjálpað mér. -
Ég skil Þaö ekki almennilega - en ég varð
skyndilega gripinn af einhverskonar æsingu.
Mér fannst ég verða að vita, hvað Það gæti
verið, sem breytti Þessum manni í einmana og
örvæntingarfullt dýr. Og mér tókst að fá
hann til Þess að segja mér Þaó. Hann sagði
ekki margt - bara nokkrnr setningar - en
ég gleymi Þeim aldrei;
- Sg - fékk bara 200 krónur - fyrir allt
siomariö. 100 krónui- er ég búinn með - vín
- spil - og ég á konu og t-börn, sem bíða
eftir mér. -
Hann gat ekki grátiö - en líkami hans
hélt áfram að hristast af ekka.
Svo flúði ég burt út á ganginn, Þar sem
fullur maður og full stulka lágu á sængur-
fatapokum og sungu'*Aldrei skal . ég eiga ' . n'
flösku.'11 - upp á dekkið, bgr sem unga "par-
ið", sem var að dansa í gærkveldi, hallaði
sér út fyrir borðstokkinn, og Þar sem gamli
skipsmaðurinn stóð í heimspekilegri ró
og reykti pípuna sína.
Ég komst alla leið fram á stafn, og Þar
fór ég að hugsa um Þessa ferð, sem var alveg
eins og lífið sjálft.
Eftir fjóra daga enom við komin að ákvörð-
unarstaðnum. Á uppfyllingunni er fullt af
fólki: Hvítir klútar - troðningur - bölv
og ragn - heilt haf af mismunandi andlitum,
menn sem hrópa - menn sem gráta - menn sem
hlæja. Skipið tæmist - svo fyllist Það aftur
af nýjum farÞegum í næstu ferð.
Lárus Pálsson.
UM STARFSEMI 0G SKIPULAGNIHGU IÞÖKU.
Nemendurnir í Þessum skóla hafa með sanni
látið sig litlu skifte starfsrækslu og skipu-
lagningu Þeirra stofnana, sem Þeir hafa aðal-
umsjón yœeð, hvað Þá heldur annara, sem ekki
eru Þeim eins nákomnar. @g Það getur engum
dulist að til Þessa afskiftaleysis má rekja
ýms Þau mistök, sem óneitanlegn hafa átt sér
stað og Það jafnvel mistök, sem í eðli sínu
voru mjög alvarleg. Af Þessum orsökum er Það
ef til vill að óhlutvöndum mönnuro tókst
að veikja svo hag bókasölunnar að hún ber
enn ekki sitt barr eftir. Eða hvernig var Það
með dansnefndirnar, sem ár eftir ár gerðu
enga grein fyrir fjárhaldi sínu og Það án
Þess að nemendur skeyttu Því hið minnsta.
Þannig hefir farið forgörðum starf margra
nemenda, sem vildu hag Þessara stofnana og
sem af fórnfýsi og fyrirhyggju höfðu reynt
að efla hann á allar lundir. Þetta afskifta-
leysi verður að hverfa og nemendum verður
að skiljast, að Þeir hafa skyldur oð rækja
gagnvart Þessum stofnoinum.
Því er ekki að ■ neita að hin tíðu manna-
skifti sem hljóta að verða í öllum nefndum
nemenda., valda hér nokkru um. En einmitt af
Því ætti hverjum manni að vera Það ljóst að
Það er sérstök Þörf ákveðinna starfstíma,
sem gæti gert eftirfarandi nefndum hægara
að hrlda oafram Því starfi, sem áður var
byrjað a. Þessvegna ætti engum trúnaðarmanni
nemenda að haldast Það uppi oð lúra á Þeirri
reynzlu, sem hann við starf sitt hefir hlotið.
Ég ætla hér að Þessu sinni að gera að um-
talsefni bókasafnið ÍÞaka, og hvað helzt
hefir háð starfsemi Þess og hvernig bæta má
úr Því