Skólablaðið - 01.03.1936, Blaðsíða 4

-4-
er viðkemur kommúnisma.- H.Þ., í hverju
birtist hinn Þrælslegi hugsunarháttur
kommúnismans? Birtist hann í Því, að .
kommúnistar vilja bxæðralag og frelsi? Birt-
ist hann í Því, að kommúnistar vilja berja
niður Þó glæpamenn og Þrjóta, sem stela frá
fátækum verkamönnum arðinum af vinnu Þeirra?
Birtist hann í Því, að kommúnistar vilja
afnema skipulag Þessara glæpamanna, sem
lifa á vinnu Þeirra fátæku? Birtist hann í
Því, að kommúnistar vilja ryðja úr vegi
öll\jm hömlum á framÞróun vísinda og lista,
að Þeir vilja styðja vísindi og listir af
fremsta megni?- Er Þetta Þrælslegur hugs-
unarhéttur?
H. J.
VERflLAUNASAMCEPBTI SKÓLABLAÐSIWS.
Þeir Jakob Jóh. Smári og Sveinbjöm Sig-
urjónsson hafa dæmt um sögar Þœr, sem
ritnefndinni bárust, Niðurstaða Þeirra var
sú, að engin saga reer 1. verðl. , en tvær
hljóta 2. verðl. og ein 3. verðl. Sögumar
"Tunglsljós" og "Bamaskapur", hljóta 2.
verðl, , en "Hlátur" 3. verðl. Hér birtast
sögumar:
TUNGLSLJÖS.
Tunglsljós, Þetta undarlega fyrirbrigði,
sem fær menn til að stanza og glápa eins og
bjána upp í loftið og fjörgar menn svo, að
menn langar helzt til að hlaupa og syngja,
jafnvel Þótt maður sé .vita loglaus.
Og í kvöld er logn og örlítið frost og -
tunglsljós.
En tunglið hverfur líklega bráðum bak við
skýin, sem svífa hægt úr suðvestri í éttina
til Þess. Þau eru svo merkilega framhleypin
stundum Þessi ský, einkum Þegar allir óska
Þeim norður og niður.
Þau ganga á götunni ein, alein, spölkom
hvort frá öðru. Það er annars skrítið, að
Þau skuli ganga Þama ein, að engir aðrir
skuli vera úti í Þessari veðurblíðu. En Það
er ef til vill ekki von - klukkan er Þrjú.
Þau eru að koma af dansleik. Samtalið er
sundurlaust og efnið í Því ekkert.
"Ef ég væri eins og Þú, myndi ég aldrei
dansa nema tangó", segir hún,
"Dansa ég svo illa, eða hvað?"
"Nei, nei. En Þú dansar tangó svo vel.
Hún hlær og lítur á hann kímilega,- Hann veit
svo ósköp vel, að hann dansar engu betur en
aðrir. Hún bara segir Þetta til að segja
eitthvað.
Þögn.
Svo verður henni rétt snöggvast litið upp
í tunglið; Það er eins og hún ætli að segja
eitthvað, stillti sig. Loks: "Lxttu á tmgl-
ið, hvað Það gónir bjánalega á okkur. Þykist
Það kannske sjá eitthvað merkilegt?"
"Hvað ætti Það svo sem að sjá. Við erum
ekki öðruvísi en annað ungt fólk, sem fylg-
ist heim af dansleik", segir hann kæruleysis-
lega og brosir, rétt eins og hann bæti við
í huganum: "En hversvegna má Það ekki horfa
á okkur ?"
Svo hætta Þau að tala um tunglið. Hvað
eiga Þau líka að vera að skipta sér af jafn
nauðaómerkilegri hnattmynd, sem ekki Þekkir
lífið nema af sjón, Þau, sem eru ung og hugsa
um lífið.
"Þú dansaðir égætlega. í kvöld. Hvar hef-
irðu armars lært að dansa?"
Hún brosir af ánægju. - Svo að honum finnst
hún dansa veli - "Eg veit Það ekki. Víst
bara allsstaðar og hvergi".
Þögn.
Tunglið hefir skýrst um leið og skyjabakk-
inn hækkar. Það er eins og skuggar Þess skýr-
ist og Það bregði um leið fyrir sig gleiðu
glotti.
"Hvemig ætli færi fyrir tunglinu, ef eng-
ir skuggar væru til?" segir hún allt í einu.
"Og ætli glottið færi ekki af Því", svar-
ar hann drsant. H/em f jandann vill hún allt-
af vera að tala um tunglið, Þetta andstyggi-
lega andlit, sem glottir að alsaklausu fólki?
Hún er kannske skotin í Því J ? .'
Þögn.
"Hvað ætli margir hafi verið Þama í kvöld?"
"ó, ég veit Það ekki; ætli Það hafi ekki
verið á fimmta hundrað. Annars hugsa ég aldrei
um annað en að skemmta mér, Þegar ég dansa,
aldrei um Það, hve margir eru í kring".
Þau eru nú farin að nalgast húsið, sem
hún býr í. Öðru hvoru færast Þau eins og
ósjálfrátt hvort að öðru, og Þa er eins og
bæði vilji segja eitthvað, gera eitthvað -