Alþýðublaðið - 13.10.1923, Blaðsíða 3

ALK>Y&UBL1{)!£)
í
Kosnlogaskrifstofa Aiþýðuflokksins
í Hafnarfirði
er í Austurgötu 23, opin frá kl. 10 f. m. til kl. 9 e. m.
skuldir? Á hverjum ætii það
tenöi að greiða úr þeirri flækju,
sem nú ráðandi stjórnmáiamenn
©ru búnir að koma lundinu í?
Ætli við, sem erum cú á atdrin-
um 21—25, ára fáum ekkibróð-
urpart okkar af því?
Ég veit, hver er aðafástæðan
fyrir því, fið kosningarrétturinn
er ekki bundinn við 21 ár.
Burgeisarnir segja: Þið eruð
ekki nógu þroskaðir til þess;
m. ö. o.: Þið hafið ekki vit á
stjórnmálum.
Það getur verið, að það finu-
ist menn á þessum aldri, sem
ekki hafa vit á stjórnmálum, en
það batnar í fyrsta lagi ekki við
það að banna þeim aðgang að
fundum, þar sem stjórnmál eru
rædd, og í öðru lagi er ekki rétt
að banna öllum ungum mönnum
að kjósa, þó það finnist menn í
þeirra hópi, sem ekki eru færir
um að hafa kosningarrétt, eins
og það er ekki heldur rétt, að
banna gömlum mönnum að kjósa,
þó það séu til gamlir menn, sem
ekkert vit hafa á stjórnmálum,
með því að þeir eru orðnir of
gamlir og ganga í barndómi.
Á göngunni sting ég hendinni
f vasann á frakkanum, sem ég
hafði ekki verið í lengi, og rek
mig þar á seðil, sem ég hatði
saltað niður fyrir löngu. Þegar
ég fór að lesa seðilinn, sá ég,
að það var aukaútsvarsseðill upp
ú 50 kr., sem mér hafði verið
gert að greiða fyrir 1. okt.;
»annars« — stendur á seðlinum
— >verður það tekið lögtakic,
sbr. einhver Iög. Ég man nú alt
í einu ettir þvf, að ég er ný-
búinn að borga eitthvað annað,
sem hét »tekjuskattur«, í lands-
sjóð, ca. 20 krónur.
Já; einmitt það! Ég og jafn-
aldrar mínir — við erum nógu
»þroskaðir« til að greiða pen-
inga í opinbera sjóðl, peninga
handa þessum burgeisum til að
hata á miili handanna, en at-
kvæðið okkar — það var nú
aftur verra með það.
Finst nú ekki fleirum þetta
hróplegt ranglæti en okkur, sem
fyrir því verðum? Við erum
skyldaðir til að greiða gjöld til
hins opinbera — og það verður
tekið lögtaki annars —, en við
fáum ekki að hafa áhrif á það
með atkvæði okkar, hvernig þeim
gjöldum er varið. Nei; við fáum
ekki einu sinni að koma á þá
fundi, sem þjóðmái eru rædd á,
og heyra það. Finst mönnum við
vera frjálsir menn í frjálsu landi?
Mér finst ég vera þræll þessara
burgeisa.
Kon u rl
Siunlð eitir að blðfa
um Smáva smföplíkið.
Ðæmið sjálfar am gæðin.
Hjólhestar teknir til viðgerðar;
einaig teknir til geymslu hjá
Jakobi Bjarnasyni, þórsgötu 29.
Það er nú ekki um nema tvent
að gera; annaðhvort hlýtur það
að vera rangt sð leyfa ekki
þeim að kjósa, sem greiða gjöld
til hins opinbera, eða það er
rangt að taka peninga af þeim,
sem eru ekki eldri en það, að
þeir séu ekki færir um að hafa
áhrit á opinber mál.
Edgar Bioe Burronghs: Sonur Tarzans. \
Hann sagði drengnum alt, sem hann vissi um æö
íöður hans í skóginum, og er hann frétti, að
drengurinn hefði svo lengi verið dulinn þessa, að
honum hefbi verið bannað að koma í dýragarðinn,
að hann hefði orðið að binda kennara sinn til
þess að geta séð Ajax, gat hann þess til, hvað
foreldrarnir óttuðust.
Paulvitch hvatti drenginn því til þess að koma
oft og sjá apann, og hann sparaði ekki hvers kyns
sögur úr skóginum, er hann kunni. Hann skildi
hanu oft eftir einan hjá Akút og varð þass brátt
vís, að drengurinn gat látið apann skilja sig og var
búinn að læra tungutak apans.
Tarzan kom alloft til Paulvitch. Hann virtist
fyrir hvern mun vilja kaupa Ajax, og loks sagði
hann Paulvitch berlega, að hann vildi eigi að eins
kaupa apann til þess að senda hann til skógarins,
heldur engu síður til þess að koma honum á brott
áður en sonur hans kæmist eftir, h 'ar hann væri,
en i honum byggi þrá eftir frjálsu Kfi í frumskóg-
unum.
Rússinn gat varla varist brosi, er hann hlustaði
á orð lávarðsins, því að fyrir tæpri hálfri stundu
hafði tilvonandi lávarðurinn af Greystoke setið á
rúminu hjá apanum og masað við hann eins og
fæddur api.
Meðan þeir Tarzan og Paulvitch töluðust við,
datt þeim síðar nefnda bragð í hug, og vegna þess
félst hann á að taka við geysifjárhæð fyrir apann
og að koma honum út í skip, er tveim dögum
síðar átti að leggja af stað til Afríku frá Dover,
jafnskjótt og hann fengi greidda fjárhæðina. Tvær
ástæður voru til þess, að hann seldi apann. Pjár-
hæðin freistaði hans fyrst og fremst, því að apinn
var bættur að sýna sig á sviðinu, síðan hann sá
Tarzan. Pað var, eins og dýrið hefði sætt, sig við
að vera flutt frá heimkynni sínu og vera haft til
sýnis fyrir ótal mönnum til þess eins að leita að
félaga sínum og húsbónda, en þegar hann var
fúndinn, var ástæðulaust að leika lengur. Hvernig
sem þessu var varið, var ómögulegt að fá apann
til þess að Býna sig í leikhúsinu, og temjarinn
i þöttist góður að sleppa lifandi undan, þegar hann