Organistablaðið - 01.08.1968, Blaðsíða 2

verið jafnsælir að kveldi, þótt þeir hafi ekki komizt upp á efsta
tindinn.“
„Karl Straube var áreiðanlega i tölu hinna fyrrnefndu, sem ekki
gátu unnt sér hvíldar, fyrr en takmarkinu var náð. Hann gat aldrei
staðið í stað’, og liann hefur aldrei unnt sér hvíldar á lífsleiðinni —
sízt af öllu til þess að njóta sigra sinna í næði og makindum. Hér
hefur livorttveggja hjálpazt að: eðli og upplag annars vegar og
hins vegar hinar ytri aðstæSur, scm markaS hafa lífsferil þessa
tónlistarmanns. Hafi hann orðiS að’ staldra við eitt andartak, þá
var ])að' vegna öruðleika, sem á vegi hans voru, en hann var þá
jafnan skjótráður og djarfur, þegar yfirstíga þurfti erfiðleikana, og
ótrauður liélt hann áfram för sinni með eitt i huga að ná settu
marki. MarkiS var liátt og gangan oft erfið, en óbilandi viljaþrek
og gífurleg starfsorka vann hug á öllum torfærum. Fyrir listina
fórnaði hann öllum sínum líkams- og sálarkröftum. Málefni listar-
innar voru honum lieilög, fyrir þeim varð allt persónulegt að víkja.“
Líkt þessu farast Wolgast orð. Og nú þegar Karl Straube er
fallin frá eftir erfitt dagsverk, gat hann hrósað sigri, því hann hafði
numið ný lönd og valdið tímamótum í tónlistinni og afrekað meiru
en nokkur annar maður á sviði orgelleiks í öllum heiminum. Ganga
hans upp fjallið — svo við tökum aftur upp samlíkingu Wolgasts •—
var um blómum ]>rýdda dali, en einnig um hrikalegra og stórbrotnara
landslag en flestir dauðlegir menn fá fótað sig á.
Margir hér á landi kannast við nafn Karls Straubes, en þeir munu
]>ó fleiri, sem engin deili vita á honum, sem eðlilegt er. Hingað út
á hjara veraldar herast oft aðeins veikir ómar af ýmsu því stór-
kostlegasta, sem gerist í listaheimi stórþjóðanna, og margt af því,
sem straumhvörfum veldur, fer framhjá okkur eða berst hingað
seint og síðar meir.
Þegar ég minnist þessa meistara míns með fáeinum orðum, finn
ég vanmátt minn til að gjöra það svo vel sem skyldi, og það því
fremur, sem ég verð að sjálfsögðu að stikla stórt og fara fliótt yfir
sögu. En það, sem hér fer á eftir, er byggt á ritum, sem gefin hafa
verið út um Karl Straube, og svo á þeirri persónulegu viðkynningu,
sem ég hef haft á lionum um margra ára skeið, viðkynningu, sem
hefur verið og mun verða mér ómetanleg og ógleymanleg svo lengi
sem ég lifi.
2 ORGANISTABLAÐIÐ