Organistablaðið - 01.10.1971, Blaðsíða 20

til við 'þau orge'l, sem ég (hef !hér talið upp, eða þau, sem ég spilaði
á síðar. Enda var í áætlun að fjaxlægja þetta „Steinmaier“-orgeil og
fá aðra tegund. Svo virðist, sem álliuginn fyrir „Steinmaier“ væri
mun minni í Þýzkalandi heildur en á Íslandi.
Nokkuð mætti enn halda áfram upprifjan og spjalli um orgeilin,
som ég ikynntist í íþeseari ferð, um sérstaka eiginleika hvers um sig
og ilivers vegna einmitt þessi orgelgerð var valin, annarri fremur, í
þessa ákveðnu kirkju. Grunnr minn er sá, að hér af gætum við ls-
Jendingar dregið einhvern lærdóm . Getur verið að nokkur tilviljun
ihufi stundum ráðið hvaða orgellltegund var key]>t í kirkjuna? Eða
var J»að kannske ékki tilviljun, að lang flest orgel, sem kevpt hafa
verið til landsins á undanförnum árum, koma írá einni og sömu
orgolvorksmiðjunni? Þeir norrænir organleikarar, sem voru hér á
kirkjutórilistarmóti í fyrra, tö'ldu orgelin á Islandi isitanda langt að
iba'ki því, sem annars staðar væri á Norðurlöndum. Væri hugsanilegt,
að 15 raddir frá einhverri ákveðinni orgolverksmiðju væri heppillegri
einhverri tiltekinni kirkju, heldur en 20 raddir frá annarri verk-
ismiðju? Vitanlega! Og 'þetta er það, sem gerir gæfumuninn. Kjól'föt
'gelu orðið íiumkunarverð þar sem þau ujóta sín ekki, en glæsileg
annars staðar. Fjöllbreytnl i orge’lvali er einnig nokkuð, sem við
Iþurfum að hyggja að, svo að ékki fari eins og fyrir prestinum, sem
var að húsvitja og alls staðar var hoðið upp á kaffi.
Ánægju'legt var að upplifa í ferð minni, hvað tónleikalhald var
anikil'I þáttur í starfi organleikarans og að tsóknarnefndir skildu, að
élfku tónleikahaldi lilutu að fylgja nokkur fjárútllát. Sóknamefndir
virtiist einnig skilja, að góðuin organleikurum yrði ekki lengi lialdið
á orgel'bokknum, éf aðeins væri um að ræða að leika undir fyrir
safnaðarsömg.
Læt ég svo ']>essu spjalli mínu lókið 'að sinni, þótt raunar gæti
um leið verið aðeins upphaf að lengra máli.
Ragnar Björnsson.
20 ORGANISTABLAÐIÐ