Organistablaðið - 01.09.1972, Síða 5

dáin 18. okt. 1966), hreppstjóra á Grund í Skorradal, Þorsteinsson-
ar. Þau Friðrik eignuðust eina dóttur, er dó ung. Frú Guðlaug var
hlédræg, en listfeng gáfukona, sem var manni sínum traustur fé-
lagi í erfiðu og erilsömu starfi. Á fyrri árum kenndi hún teikningu
við barnaskóla Hafnarfjarðar. Einnig kenndi hún um langt ekeið
handavinnu í einkatímum. Hún var ágætlega skáldmælt og samdi
Friðrik lög við mörg Ijóða hennar, oft var það lika, að hún samdi
Ijóð við lög hans. Helzta lag/ljóð þeirra er héraðssöngur Hafn-
firðinga: „Þú hýri Hafnarfjörður“, hugþekkt ljóð við tígulegt lag
Friðri'ks, sem allir kunna og syngja á mannfundum.
Friðrik 'hafði mikinn áhuga á náttúrufræði og sögu: Mörg spor
áttu 'þau hjónin um óbyggðir Reykjanesskagans, Friðrik var tal-
inn þekkja flestum hetur örnefni þar og náttúru.
Síðustu æviárin hjuggu hjónin á ellideild „Sólvangs“ í llafnar-
firði. Þar höfðu iþau rúmgóða stofu með eigin húslóð. Áður en þau
fluttu 'höfðu þau gefið Hafnarfjarðarbæ svo til allar eigur sínar.
Nótna- og bókasafn þeirra fór í bókasafn Hafnarfjarðar og er þar
nú starfrækt sérstök tónlistardeild með nótnabóka- og hljómplötu-
útlánum. Deildin ber nafn hans, „Friðriksdeild“. Einnig var af gjafa-
íé þeirra stofnaður sjóður til styrktar og eflingar söngmennt í Hafn-
arfirði.
Á áttræðisafmæli Friðriks var lionum margvíslegur sómi sýndur.
Ræjarstjórnin 'liafði látið gera málverk af þeim hjónum, sem afhent
var þann dag. Helgilónleikar voru haldnir í Hafnarfjarðarkirkju.
IJar voru flutt eingöngu lög eftir Friðrik. Þeir tónlcikar voru síðar
endurteknir í dómkirkjunni í Reykjavík á vegum F.Í.O.
Friðrik andaðist að „Sólvangi“ 28. maí 1962, en Guðlaug lifði
niann sinn um rúm 4 ár, dáin 1966 sem fyrr scgir. Þau voru jarð-
sett í Hafnarfjarðarkirkjugarði.
Friðrik var sérstæður persónuleiki, eftirminnilegur við fyrstu sýn
hvað þá nánari kynni. Hann var lundfastur og trúr köllun sinni,
þótt oft blési óbyrlega. Brautryðjendastarf er alltaf erfitt. — Hann
sagði eitt sinn: „Við Islendingar eigum að lilúa að fþví, sem íslenzkt
er. Hinir — þ. e. útlendingar — sjá um sig og sína menn. Ef við
sjálfir leggjum ekki neina rækt við tónlistarviðleitni okkar, er naum-
ast að vænta þess, að aðrir geri það.“ — Friðrik lagði merkan skerf
tii íslenzkrar tónlistar og til ræktunar henni.
Páll Kr. PAlsson.
ORGANISTAIiLAÐIÐ 5