Organistablaðið - 01.09.1972, Page 13

Nú er komin „stjórnun“ og „hönnun",
4framleiSni“r m-enningatrvUar", og
„mannsæmandi líj“. — Ég kann afi
nejna J>aS. Menn veröa a'S haja sig
alla viS ej þeir ælla a'ö búa viS „stjórn-
un“, starja skv. ,.hönnun“ auka „jram-
leiSnina“, „taka miS aj mcnningarvit-
um“ og loks uS lifa „mannsæmandi
lífi“. ESa jajnvel bara „aS haja í sig
og á“ eins og sagt var. Og organleik-
arar cru aS verSa ekkert ólikir öSr-
um mönnum. Þeir vilja haja eittlwaS
jyrir snúS sinn. Þcir eru jafnvel jarn-
ir aS gcra kröjur. „Þetta jiýSir vitan-
lega auknar krójur á hcrulur organ-
leikurum og einnig nokkurt mat á
hæjni og aSstœSum hvcrs einstaks
organleikara, sem j>eir munu ekki
hika viS aS mœta og hafa raunar
gert, meS skiptingu jélagsins í A- B-
og C-deildir.“ (Ragnar Björnsson). —
Þeir haja meira aS segja samiS um
kuup og kjör í einu prójastsdæmi
biskupsdœmisins. Reyndar því stærsta.
„Þó eru samningarnir gallaSir í mörgu
tilviki, cn þó uugljósastur sá galli aS
ekki var sarniS um kuup C-organista.“
(Gústaf Jóhannesson).
HvaS segja jrœndur vorir NorS-
menn? „Vet er helt urealistisk á tro
at lcirkcn selv ville kunnc jrembringe
en organisttjenest som heltidsstilling
i svœrt mange steder i várt land. At
det kunne gjcnnemföres i de större
bycr og tcttsteder med et stort antall
kirkclige handlingcr, korarbeide osv.
er sikkert mulig i langt större grad
enn i dag. Men att dette skulle kunne
gjennomföres i landsmálestokk anser
jeg jor helt utelukket. Sentralstyret
kan ikke gá til forhandlingsbordet
jor bare á skajje de best utdannede
nöyest rnuglig lön. Vi pliktcr á ar-
beide jor den samlede organiststand og
má se hele den kirkelige situasjon
uruler ctt. Vi kan ikke ta ansvaret for
at bure en hándjull bymenigheter jár
klassi/iserte sökere til organiststill-
lingene, men má söke á leggc for-
holdene lil rette Lönsmessig slik at
ogsá váre landmenigheter blir bctjent
tned sá godt utdannede organister som
mulig. Derjor har vi frcmmet kraft
om et riksrcgulativ som kan tilpasses
alle organiststillinger í várt land fra
Kautokeino i nord til Lidesnes i sör“.
(Björn Björklund).
Hér á lundi hejur cnginn söjnuSur
boiji'5 organista sínum upp á „heltids-
stilling“. En ég hygg aö nokkrir gætu
skajjaö organistanum nœg verkefni
og goldiö svo jyrir aö aj mœtti haja
sœmilegt lijibrauö. En hinir eru þó
miklu jleiri scm jtyrjtu aö vera
„betjent med sá godt utdannede
organister som mulig“. E. t. v. er sú
hugmynd, sem Jón Islcifsson hefur
barizt jyrir — og reyndar hefur veriö
drepiö á hér í blaöinu — rélta lausn-
in, þ. e. aö tengja organistastarjiö
ööru starji og þá helzt kennslustarfi,
og mynda þannig stóöur sem yröu
ckki aöeins líjvænlegar hcldur líka
ejtirsóknarveröar bæöi vcgna starjans
og launanna. En einhver óyjirstíginn
þröskuldur viröist enn vera á þcirri
leiö. Ótrúlegt cr, aö ríkiö og þjóö-
kirkjan geti ekki í sameiningu fundiö
jœra leiö í þessu máli. ég er
ekki í neinum vafu um þaö, aö þar
sem söngstarjsemi er byggö á kirkj-
unni — þessari göfugustu og dýrmæt-
ustu stofnun þjóöarinnar muni liún
verSa til óendanlegrar blessunar jyrir
allt trúar- og menningarlíj í landinu.“
(Siguröur Birkis).
Þaö þarj aö geja gaum kringum-
stæöunurn og taka tillit til þcirra.
„Þaö heitir: Mann skal lykta aj
því landi, sem í er, og dansa meö
þeim juglum, hann er í bland.“
1\ 11.
ORGANISTABLAÐIÐ 13