Organistablaðið - 01.09.1972, Side 15

G Ú S T AF JÓHANNESSON:
ORGELIÐ, SAGA ÞESS, ÞRÓUN OG GERÐ
II.
Orgel Pippins litla og Ludvigs guShrædda.
Lins og fram kom í fyrsta hluta 'þessa greinaflokks, hurfn allar
lieimildir um orgelið í VesturJEvrójru um miðja 6. öld. Svo virðist,
sem minningin um það, Jiafi burtþurrkast úr hugum fólksins að fullu
og öllu. Tvær aldir liðu, þangað til saga þess hófst á ný, en það
gerðist með sögulegum hætti.
Á árunum 756—769 sendi 'Konstantin V., keisari hins Austróm-
verska ríkis þrjár sendinefndir til Pijipins litla Frakkakonungs, í
þeim tilgangi að vinna 'hann til fylgis við sig í baráttunni um helgi-
myndir (ikona). Þessar eendinefndir liöfðu meðferðis dýrmætar gjaf-
ir. Ein jreirri færði Pippin orgel að gjöf. Þetta gerðist árið 757.
Það er merkileg staðreynd, að Konstantin skyldi ekki hika við
að senda Frakkakonungi slíka gjöf, sem óneitanlega var tákn liins
keisaralega veldis öðru fremur, til að vinna hylli hans. Á 11. öld
segir kronikúhöfundurinn Cedrenus frá því að vegna hinna gullnu
orgela, syngjandi fugla og annarra listmuna, falli menn í stafi frammi
fyrir hinu Austrómverska ríkii.
aði tónlistarmaður, sem þjóðin á. Kemur jiar til 'bæði háskólamenntun,
en ekki síður óstöðvandi fróðleiksfýsn. En hún er ekki hundin við
tónlistina eingöngu, því sama er 'livort hann ræðir um mismun á
'dönskum og þýzkum spægipylsum, eða mismunandi útgáfur á Mozart-
sinfóníum, alls staðar er 'hann jafn vel heima.
Ég vil enda þessi orð á að þakka dr. Róbert, bæði persónulega
sjálfur fyrir margra ára handleiðslu, og einnig í nafni íslenzkra
organleikara fyrir ómetanleg störf 'hans í þágu kirkjutónlistarinnar
í landinu. Einnig vil ég óska þess, að íslenzka þjóðin og kirkjan
eigi eftir að njóta óskertra starfekrafta hans um mörg ókomin ár.
Jón Stefánsson.
ORGANISTABLAÐIÐ 15