Organistablaðið - 02.12.1978, Qupperneq 47

þeim, sannar sem svo oft ella hið fornkveðna, að lengi býr að
fyrstu gerð.
Starfsgleði, alúð og þróttur eru hugtök, sem framar öðrum
koma í huga þeim, sem íhuga störf frú Jóhönnu að tónlistarmál-
Um safnaðarins síðustu hálfa öld. En þeim, sem nánast þekkja,
mun þó hugstæðust hollustan við mólstað kirkjunnar, helgunin
í starfi og sú lotning, sem fylgir. Hún veldur og þeim hlýja
starfsanda, sem ávallt ríkir í kórnum hennar og sem reynst hef-
ur okkur samstarfsmönnum hennar svo ómetanlegur stuðning-
ur. Starfsfýsin og alúðin í starfi er þeim mun hugstæðara
þakkarefni sem ljósara er, að Jóhanna hefur borið hita og þunga
af svo mörgu félagsstarfi öðru í sókn sinni, ásamt húsmóður-
störfum á barnmörgu heimili, en henni og manni hennar, Hirti
Jónssyni hreppstjóra fæddust átta börn, og sjö þeirra komust
upp. 1 ljósi þess er starfssaga hennar sem organista afrekssaga.
Of fáum er ljóst, hve starf organistans, sem vinnur af alúð,
ki’efur margra stunda til æfinga og undirbúnings. Er örðugt að
skilja, hvernig svo önnum kafinni konu sem Jóhönnu hefur auðn-
ast það með þeim hætti, sem raun ber vitni. I Ingjaldshólssókn,
svo sem víðar um land, hefur kirkjukórinn löngum haldið uppi
söng og tónlistarlífi byggðar sinnar, einkum utan hins eigin-
lega starfsvettvangs kirkjunnar. Sá þáttur í starfi kirkjuorganist,-
anna í fámennum sóknum úti um land mun seint metinn að
verðleikum og gleymist vonandi ekki þegar menningarsaga þess-
arar aldar verður skráð.
Ingjaldshólskirkja nýtur enn starfskrafta frú Jóhönnu og starfs-
orkan og alúðin er söm og löngum. Skarð það, sem hún skildi
eftir að verkalokum, yrði vandfyllt, jafnvel þó svo annar organ-
isti yrði fundinn til að taka við starfi hennar. En ef miða má
við reynslu annarra safnaða víða um land, má því miður ætla
að hann yrði vandfundinn. Þvi mun meðal annars valda krafa
nútimans um laun og þægindi.
Frú Jóhanna Vigfúsdóttir hefur að sönnu ekki auðgast að
veraldlegum fjármunum af starfa sínum. En önnur laun, gulli
betri, hefur hún hlotið. Það er heilshugar þökk samborgara sinna
og samverkamanna auk hins, sem dýrmætara er flestu að geta
borið því vitni af heilu hjarta að hafa lilotið gleði og lifsfvllingu
af starfi sínu. Það vottaði frú Jóhanna á þeim timamótum, sem
ORGANISTABI.AÐIÐ 47