Organistablaðið - 02.12.1978, Qupperneq 55

Forðum tíð
3. UM SÖNGKENNSLU TIL SVEITA
Eftir séra Eyjólj K. Eyjóifsson á Staðarbakka.
Nú á hinum síðari árum hefur töluvert verið rætt um alþýðu-
menntun bæði í dagblöðum og víðar, og ekki verður því heldur
neitað, að allmikið hefur verið gert til þess að mennta alþýðu,
og þótt þetta sé ekki i eins góðu lagi og það ætti að vera og gæti
verið, þá er hér þó um verulegar framfarir að ræða. En það
er ein lærdómsgrein, sem verulega hefur orðið út undan bæði
i oroi og á borði, og það er söngurinn, einkanlega til sveita. Að
visu hefur hr. Jónas Helgason lagt góðan grundvöll til þessa
máls og nokkrir fleiri hafa styrkt að því, að opna mönnum
aðgang til sönglistarinnar. Þó eru þau byggðarlög allmörg á
landinu, að þau eiga engan söngfróðan mann, hvað þá heldur,
að almenningur kunni söng. Um verulega söngkennslu til sveita
er alls ekki að ræða, þar sem ég þekki til. Söngurinn er þó sann-
arlega bæði skemmtandi og siðbœtandi, ef hann er rétt um liönd
hafður, svo i þessu máli er mikil nauðsyn á framförum. Söng-
urinn er eins og aðrar námsgreinar, að því leyti, að hann lær-
ist ekki án kennslu. Þegar vér hugsum til þess, hve lítið er
kennt í söng, þá þarf oss ekki að furða á því, þótt kirkjusöngur
fari viða í litlu lagi og sé mjög ófullkominn og áhrifalítill.
Sumstaðar, þar sem orgel hafa komið í kirkjur, eru að eins
Örfáir, sem geta sungiö með, og þeir sem syngja, sjmgja vana-
lega allir sömu rödd; og víða drottnar sá ósiður, að kvenfólk
syngur alls ekki í kirkjum, þótt það geti. Sumstaðar, þar sem
orgel hafa verið keypt handa kirkjum, er áhugaleysi safnað-
anna svo mikið, að þeir láta orgelin standa ónotuð árum saman,
svo kirkjurnar eru engu byrgari með söng, en þótt ekkert orgel
væri. Á fjöldamörgum heimilum er aldrei tekið lagið svo árum
skiptir, og söngur til húslestra mun allvíða gersamlega lagður
niður.
Helzta ráðið til þess að bæta úr söngvankunnáttu sveitamanna,
alít ég að sé, að stofna sérstaka söngskóla handa unglingum.
ORGANISTAltLAÐIÐ 55