Organistablaðið - 01.12.1979, Síða 12

Organistablaðið - 01.12.1979, Síða 12
og tók til máls. Kvaðst sá vera hlynntur því, að hljóðfærasláttur yrði viðhafður í kirkjunni, en alltof mikið í lagt að kaupa orgelið. Gerði hann það aðtillögu sinni, að ég lánaði kirkjunni orgelið fyrst um sinn fyrir sanngjarna þóknun og spilaði á það. Var nú eins og leyst væri frá skjóðu, margir tóku undir þessa tillögu og töldu hana hagkvæmasta. Hér varð engu um þokað, en ég fann aðsr. Ólafi þótti þetta leiðinlegt fyrir mína hönd. Ekki sá ég mér annað fært en að ganga að þessum skilmálum, ánægjan yfir að hafa fengið hljóðfærið og lært að spila á það varð líka þyngri á metum en fátæktin, einhvern veginn hlaut ég að geta klofið kostnaðinn. Ég varð svo organisti í Kaldaðarneskirkju og mun hafa gegnt þeim starfa um tveggja ára skeið. Sem fyrr segir, var alltaf messað þriðja hvern sunnudag. Orgelið hafði ég heima í Móakoti, og í hvert sinn sem messað var, bar ég það til kirkjunnar á handbörum, ásamt öðrum manni. Það var dálítiðfyrir þessu haft, og nú á dögum mundi þetta þykja fásinna, enda öldin önnur. Aldrei fékk ég hina umtöluðu þóknun fyrir orgellánið og því síður nokkuð fyrir að spila á það, meira horft í hverja krónuna þá en nú. Samt fór svo að næsta haust hafði ég einhver ráð með að greiða Jónasi Helgasyni skuld mína, er ég kom þá til Reykjavíkur. Fagnaði hann mér vel og hrósaði skilvísi minni. Þetta fyrsta orgel mitt seldi ég síðar Laugardælakirkju og fékk þá annað stærra, er Ísólfur Pálsson pantaði fyrir mig. Það var afburða gott hljóðfæri. Man ég, að sr. Ólafur Magnússon í Arnarbæli tók í það, er ég var nýbúinn að fá það. Varð hann mjög hrifinn og vildi fyrir hvern mun kaupa það af mér, en það var ekki falt. Þetta orgel á ég enn, og hefur það veitt mér ótal ánægjustundir. Framanskráðan frásagnaþátt sagði mér Guðmundur Ólafsson, Þingholtsstræti 8 í Reykjavík árið 1960. Var hann þá 86 ára gamall. Þótti mér sagan merkileg og góð aldarfarslýsing. Fékk ég gamla manninn til að endursegja mér hana og ritaði þá niöur jafnharðan. Skúli Helgason Þessi "þáttur úr ævi Guðmundarfrá Fjalli", er birtur hér með góöfúslegu leyfi höfundarins. Þátturinn var áður prentaður í tímaritinu Goðasteini 6. árg. 1. hefti 1976. I sama riti - Goðasteini - 6. árg. 2. hefti 1976 eru minningarorð um Guðmund Ólafsson eftir Björn Sigurbjarnarson. Björn rekur fyrst ættir Guðmundar, segir svo frá uppvexti hans, kvonfangi - kona hans var Guðrún Sigurðardóttir frá Ánastöðum á Mýrum vestur og varö þeim 6 barna auðið - búskap hans í Árnessýslu, veru hans á togara eftir að hann fluttist til Reykjavíkur 1924, fimmtugur að aldri, - og síðan 'gerðist hann húsvörður hjá Tónlistarskóla Reykjavíkur I Þrúðvangi”. B.s. lýsir Guðmundi frá Fjalli þannig: ' Guðmundur Ólafsson frá Fjalli var mikill vexti og sterkur. Bar höfuð og herðar yfir alla meðalmenn. Vel limaður, beinvaxinn og vel á sig kominn aðöllu. Augu blágrá. Augnatillitið djarft og einbeitt. Dökkur á hár og hærður vel. Loðbrýndur, hánefjaður nokkuð, fremur stórskorinn, en svipmikill og að öllu vel farinn í andliti. Höfuðstór langhöfði. Glæsimenni og atgjörfismaður. Átti ríka hneigð til hljómlistar og var lengi 'organisti". • Gamansamur og kíminn. Orkti gamanvísur á yngri árum. Guðmundur fæddist 9 des. 1874. Hann dó 15. okt. 1965, 1 2 ORGANISTABLAÐIÐ

x

Organistablaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Organistablaðið
https://timarit.is/publication/787

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.