Organistablaðið - 01.12.1979, Blaðsíða 12

og tók til máls. Kvaðst sá vera hlynntur því, að hljóðfærasláttur yrði viðhafður í
kirkjunni, en alltof mikið í lagt að kaupa orgelið. Gerði hann það aðtillögu sinni,
að ég lánaði kirkjunni orgelið fyrst um sinn fyrir sanngjarna þóknun og spilaði á
það. Var nú eins og leyst væri frá skjóðu, margir tóku undir þessa tillögu og töldu
hana hagkvæmasta.
Hér varð engu um þokað, en ég fann aðsr. Ólafi þótti þetta leiðinlegt fyrir mína
hönd. Ekki sá ég mér annað fært en að ganga að þessum skilmálum, ánægjan
yfir að hafa fengið hljóðfærið og lært að spila á það varð líka þyngri á metum en
fátæktin, einhvern veginn hlaut ég að geta klofið kostnaðinn.
Ég varð svo organisti í Kaldaðarneskirkju og mun hafa gegnt þeim starfa um
tveggja ára skeið. Sem fyrr segir, var alltaf messað þriðja hvern sunnudag.
Orgelið hafði ég heima í Móakoti, og í hvert sinn sem messað var, bar ég það til
kirkjunnar á handbörum, ásamt öðrum manni. Það var dálítiðfyrir þessu haft, og
nú á dögum mundi þetta þykja fásinna, enda öldin önnur. Aldrei fékk ég hina
umtöluðu þóknun fyrir orgellánið og því síður nokkuð fyrir að spila á það, meira
horft í hverja krónuna þá en nú. Samt fór svo að næsta haust hafði ég einhver
ráð með að greiða Jónasi Helgasyni skuld mína, er ég kom þá til Reykjavíkur.
Fagnaði hann mér vel og hrósaði skilvísi minni.
Þetta fyrsta orgel mitt seldi ég síðar Laugardælakirkju og fékk þá annað
stærra, er Ísólfur Pálsson pantaði fyrir mig. Það var afburða gott hljóðfæri. Man
ég, að sr. Ólafur Magnússon í Arnarbæli tók í það, er ég var nýbúinn að fá það.
Varð hann mjög hrifinn og vildi fyrir hvern mun kaupa það af mér, en það var ekki
falt. Þetta orgel á ég enn, og hefur það veitt mér ótal ánægjustundir.
Framanskráðan frásagnaþátt sagði mér Guðmundur Ólafsson,
Þingholtsstræti 8 í Reykjavík árið 1960. Var hann þá 86 ára gamall. Þótti mér
sagan merkileg og góð aldarfarslýsing. Fékk ég gamla manninn til að endursegja
mér hana og ritaði þá niöur jafnharðan.
Skúli Helgason
Þessi "þáttur úr ævi Guðmundarfrá Fjalli", er birtur hér með góöfúslegu leyfi höfundarins. Þátturinn
var áður prentaður í tímaritinu Goðasteini 6. árg. 1. hefti 1976. I sama riti - Goðasteini - 6. árg. 2. hefti
1976 eru minningarorð um Guðmund Ólafsson eftir Björn Sigurbjarnarson. Björn rekur fyrst ættir
Guðmundar, segir svo frá uppvexti hans, kvonfangi - kona hans var Guðrún Sigurðardóttir frá
Ánastöðum á Mýrum vestur og varö þeim 6 barna auðið - búskap hans í Árnessýslu, veru hans á togara
eftir að hann fluttist til Reykjavíkur 1924, fimmtugur að aldri, - og síðan 'gerðist hann húsvörður hjá
Tónlistarskóla Reykjavíkur I Þrúðvangi”.
B.s. lýsir Guðmundi frá Fjalli þannig: ' Guðmundur Ólafsson frá Fjalli var mikill vexti og sterkur. Bar
höfuð og herðar yfir alla meðalmenn. Vel limaður, beinvaxinn og vel á sig kominn aðöllu. Augu blágrá.
Augnatillitið djarft og einbeitt. Dökkur á hár og hærður vel. Loðbrýndur, hánefjaður nokkuð, fremur
stórskorinn, en svipmikill og að öllu vel farinn í andliti. Höfuðstór langhöfði. Glæsimenni og
atgjörfismaður. Átti ríka hneigð til hljómlistar og var lengi 'organisti". • Gamansamur og kíminn. Orkti
gamanvísur á yngri árum.
Guðmundur fæddist 9 des. 1874. Hann dó 15. okt. 1965,
1 2 ORGANISTABLAÐIÐ