Organistablaðið - 01.10.1980, Blaðsíða 4

Björg Björnsdóttir frá Lóni
Frá utanför íslenzkra organleikara
1. hluti: Upphafferðar
Hvítasunnudagur 3. júní, 1979.
Sumar og sól eftir langt vetrarríki. Fór til Húsavíkur. — Er aðfara í hópferðorg-
anista til Austur-Þýzkalands og Austurrikis. Fyrsta hópferð íslenzkra organista.
Fararstjóri er Haukur Guðlaugsson, söngmálastjóri Þjóðkirkjunnar, er hefir að
undanförnu unnið að undirbúningi ferðarinnar af ódrepandi dugnaði. — Við
hugsum öll gott til ferðarinnar.
Fór til Reykjavíkur daginn eftir, en þann 7. júní á að fljúga út. Og þegar ég hitti
söngmálastjórann gat ég ekki setið á mér, mér varð að orði: ,,Þú hefir heldur en
ekki skapað þér atvinnuna, Haukur, — að flytja kellingar út, sumar mállausar og
vitlausar.” (Átti ég þar við sjálfa mig, sem aldrei hafði farið út áður og tala bara
íslenzku). Hann skellihló: ,,Nei, þú ert nú alveg makalaus," svarar hann hlaegj-
andi.
Á miðvikudagsmorgni var aefing á 9. sinfóníu Beethovens í Háskólabíói. Flytj-
endur: Sinfóníuhljómsveit íslands og Söngsveitin Fílharmonia. Þátttakendur
ferðarinnarfengu að komaá þessa æfirigu aðhlýða áþettastórbrotna verkog not-
uðu sér þaðýmsir og þótti fróðlegt og eftirminnilegt. Þettaer undanfari þesssem í
væntum er.
Fimmtudagur 7. júní. — Brottfarardagur.
Kl. 6 um morguninn eru allir mættir á Loftleiðahótelinu. Þaðan ersvofariðmeð
stórum bíl til Keflavíkurflugvallar. (Þar hefi ég aldrei komið áður). Þarna er margt
um manninn, ys og þys, betra að gá að sér að missa ekki af sínum förunautum.
Menn eru að verzla í fríhöfninni, það þarf að athuga öll skilríki, menn þurfa að
skrifa á alla möglega pappíra, maðurermeðlífiðílúkunum,óttastaðtýnaþessu út
úr höndunum á sér.
Loks eru allir tilbúnir og stíga þá upp í stóra þotu. „Velkomin um borð," segir
flugfreyjan.,,Spenniðbeltin. —Viðfljúgum Í36þúsundfeta hæð." Þaðeralskýjað
loft, en brátt erum við ofan skýja. Skýinsem ullarreifi fyrir neðan, endjúpblá heið-
ríkja fyrir ofan.
Okkur er sagt er flogið eryfir Faereyjar,en þangaðséstekkifyrirskýjum. Hjámér
sitja Sigurðar tveir (eigi eru þeir líkir í sjón). Við rifjum upp ýms færeysk
orðatiltæki, t.d. ,,Ég sá so ettiraðég tókekki fatt ístrákarnar, tá iðteir fóru aftan á
gjenturnartilFáskrúðsfjarðar."„Allirteirsemeruseinari,teirfaraaftaná."Vekur
þetta kátínu í okkar sætum. Eftir stund nálgumst við Danmörk, þá er klukkunni
breytt, hún verður þá á undan okkar.
Nú blasir Danmörk viðeinsog landakort.flatterþar niðuraðsjá, en víðagróður-
sælt, skógar, akrar og tún. Þarna sjáum við þorp, bæi og býli. Og þarna er
Kaupmannahöfn, „Babýlon við Eyrarsund". Hefðum við eiginlega átt að syngja
það, en af þvívarðekki, en égget eigi stillt mig um aðtilfæratextann í lagi „ídag eitt
blessað barnið er".
í Babýlon við Eyrarsund
æfi vér dvöldum langa.
Eyddist oss fé á ýmsa lund
og nam til þurrðar ganga.
Loksins í húsi hjástoðar
hengdum vér sparibrækurnar
því oss tók sárt að svengja.
En innbyggjarnir í þeim stað
er oss höfðu svo margsnuðað
hótuðu oss að hengja.