Organistablaðið - 01.10.1980, Blaðsíða 13

nóturnar á aðalverkið með þumalfingrinum, en annað af hljómnum á
svellverkið (að því tilskildu að svellverkið sé næsti man. fyrir ofan aðalverkið).
Þetta geta ekki aðrir en organistar með mjög langa fingur gert á dönsk orgel!
Þegar leikið er á amerísk orgel veldur það engum örðugleikum.
Ef verkið er spilað á orgel sem ekki reynist mögulegt að spila á báða man.
samtímis með sömu hendinni, verður að láta sér nægja að spila allt ætlað
hægri hendi á aðalverkið. Sé það gert mæli ég með því að stytta efri hluta
hljómsins (áherslulausa takthlutann) ofurlítið, og spila portamento-tónana því
sem næst legato. Með því næst því nær sami „effekt".
Sonatina eftir Sowerby er í þremur þáttum. Hinn fallegi milliþáttur mundi
hljóma vel á þau orgel hér á landi sem eru með rómantískari hljómblæ en þau í
Ameríku. Á tónleikum mundu mjúkar sólo-raddir þeirra hljóma vel, t.d. mjúk
tungurödd (óbó), falleg flauturödd, eða gamba (sem líkir eftir strokhljóðfæri) -
allar eða sumar þeirra með tremulant. Þátturinn er stílhreinn leikinn sem sóló
með undirleik og er ca. 6V2 mín. að tímalengd.
„Air with Variations", þriðji þátturinn úr Suite ífjórum þáttum eftirSowerby
er lag sem vandræðalaust er að leika á ýms dönsk orgel svo að það taki sig vel út.
Reyndar er mælt með registrum (Clarinet, English Horn, Flute Celeste), sem eru
ekki algeng hér, en í staðinn mætti nota Óbo + flautu, Flute Harmonique og veika
flauturödd með tremulant, án þess að skaða séreinkenni verksins. Aðaltemað í
,,Air with Variations" hljómar mjög „amerískt" í mínum eyrum.
ORGANISTABLAÐIÐ 13