Organistablaðið - 01.07.1993, Blaðsíða 3

Sigurður G. ísólfsson, minning
Fæddur 10. júlí 1908, dáinn 31. júlí 1992.
Þegar fregnir berast um andlát kærra
vina og velgjörðarmanna setur menn
hljóða, um hugann fara myndir og löngu
liðnir atburðir rifjast upp. Allt tengist
það samferðamanninum kæra sem nú
hefur lagt upp í sína hinstu för. Segja má
að hugurinn hverfi langt aftur í tímann, á
vit þeirrar veraldar sem einu sinni var og
aðeins lifir í minningunni.
Þannig varð mér við þegar ég frétti lát
vinar míns, Sigurðar G. ísólfssonar.
Fjörutíu ára kynni höfðuin við átt, þar
sem Sigurður var alltaf gefandi, en ég
þiggjandi. Tvö orð koma mér fyrst í hug
er ég minnist Sigurðar ísólfssonar, en
það eru orðin hlýja og velvild.
Mér kemur fyrst í huga, þegar ég sá
Sigurð í fyrsta skipti. Það var á
páskadagsmorgunn árið 1950, við
morgunguðsþjónustu í troðfullri kirkju.
Mér varð starsýnt á þennan mann og
hlustaði hugfanginn á tónana í orgeli
Fríkirkjunnar sem han lék á.
Persónueinkennunum í orgelspili Sigurðar við guðsþjónustur í Fríkirkjunni, verður
ekki lýst með orðum, stemningarnar sem hann skapaði, verða öllum er reyndu,
ógleymanlegar stundir hughrifa og göfgi. önnur mynd kemur fram í hugann, þegar við
gengum til prestsins í Fríkirkjunni, minn árgangur. Við komum snemma til spurninga,
Sigurður var að æfa sig á orgelið. Hann kallaði á okkur upp á söngloftið, sýndi okkur
orgelið og lék fyrir okkur á það. Við þurftum margs að spyrja og hann leysti úr öllum
þeim spurningum á máli sem við skildum fullkomlega. Ég held að þá hafi fyrst kviknað
áhugi hjá mér á að neina orgelleik. Ég sótti mjög guðsþjónunstur í Fríkirkjunni á þessum
árum, sat jafnan uppi þar sem ég gat séð hverja hreyfingu Sigurðar. Mörgum árum síðar
sagði hann við mig að hann hefði fylgst með inér þar sem ég sat og fundist hann þekkja
mig þótt við skiptumst ekki á orðum.
Arin liðu og ég hafði hafið nám hjá dr. Páli, bróður hans. Vetrarpart þurfti Páll að fara
utan og fól Sigurði að annast kennslu nemenda sinna. Þá kynntist ég Sigurði best og
minnist þessa tíma með miklu þakklæti. Við fundum öll hve annt Sigurði var um að við
næðum sem bestum árangri og mörg þau heilræði sem hann gaf okkur hafa nýst okkur vel
í starfi. Hann talaði mjög um starf kirkjuorganleikarans, þátt hans í guðsþjónustunni og
miðlaði þar af langri reynslu. Við fórum snemma út á starfsakurinn og fundum að það sem
hann hafði sagt okkur um samviskusemi og stundvísi var rétt og nauðsynlegt.
Það var ekki lítils virði, fyrir unga menn, að hefja störf sem organistar í kirkjum og
vita að alltaf mátti leita til Sigurðar með ráðleggingar og fágætar nótur. Hann átti mikið
safn nótna, hélt því öllu saman í mikilli reglu, vissi alltaf hvort hann átti viðkomandi
3 ORGANISTABLAÐIÐ