Skólablaðið - 01.10.1946, Qupperneq 14

söngkórinn, sem heimsótti Norðurlönd í byrj-
un sumarsins, hefði sungið ísland og íslenzku
þjóðina inn í hjörtu Norðmanna.
Lét hann í ljós ánægju sína yfir að sjá
svo stóran og glæsilegan hóp íslenzkra
stúdenta á norskri grund og fullyrti, að koma
okkar myndi verða til þess að auka mjög
vináttubönd og landkynningu milli frænd-
þjóðanna.
Er hann hafði lokið ræðu sinni, stóð rektor
upp og flutti skörulega ræðu.
Að loknu borðhaldi var farið með neðan-
jarðarjárnbrautarlest frá þjóðleikhúsinu
,,Nasjonaltheateret“ til „Voksenkollen11-
stöðvarinnar. Þaðan var haldið gangandi til
útsýnisturns nokkurs, sem heitir „Tryvanns-
tárnet“ og er skammt frá Osló. Úr turninum
höfðum við gott útsýni yfir borgina og ná-
grenni hennar.
Um klukkan 7 borðuðum við kvöldverð á
„Frognerseteren restaurant", sem er skammt
frá útsýnisturninum. Þar flutti annar hinna
norsku rektora, sem voru leiðsögumenn okk-
ar, frásögn af erfðavenjum nýútskrifaðra
stúdenta í Noregi og sagði okkur einnig frá
tilhögun stúdentsprófa þar í landi.
Að kvöldverði loknum var farin gönguferð
fram hjá ,,Holmenkollen-bakken“, en þar er
stærsta og frægasta skíðastökkbraut Norð-
manna og ein mesta skíðastökkbraut allrar
Evrópu og þótt víðar væri leitað.
Síðan var haldið til Oslóar aftur með neð-
anjarðarlestinni. Kvöldinu gátum við ráð-
stafað eftir eigin geðþótta, og leituðu flestir
þá til ýmissa staða, þar sem dans og aðrar
skemmtanir fóru fram.
Víðast hvar, sem við komum, voru ýmsir,
sem ekki vissu, hverjir hér voru á ferð, og
spurðust fyrir um, hvaðan við værum. Héldu
sumir, að við værum Svíar, en aðrir héldu
okkur vera Finna.
Sumir gátu sér þess til, að við værum
söngmenn frá einhverri af norðurlandaþjóð-
unum. En jafnskjótt og fólk vissi þjóðerni
okkar, varð það mjög vingjarnlegt í okkar
garð og vildi allt fyrir okkur gera.
Kölluðu margir kveðjuorð til íslands og Is-
lendinga, svo sem: „Bravo ísland“ o. s. frv.
12
Komumst við að raun um, að hér áttu ís-
lendingar sanna vini.
Við fórum flest í seinna lagi að sofa, því
að margt var nýstárlegt að sjá og skoða og
þrátt fyrir þau boð rektors, að við skyldum
vera komin inn fyrir kl. 12 á miðnætti,
vegna þess að við yrðum að vakna snemma
næsta morgun, vorum við nokkrir piltarnir,
sem ekki komum inn fyrr en kl. að ganga 3
um nóttina.
Fórum við úr skónum og læddumst var-
lega á sokkaleistunum, því að við urðum að
fara í gegnum herbergi það, sem rektor svaf
í til þess að komast inn í svefnsal okkar, en
rektor vildum við helzt ekki láta vita, hve
seint við komum.
Þó fór nú svo, að það marraði helzt til
mikið í gólfinu undan fótum okkar, svo að
rektor vaknaði af værum svefni, en hann var
ekkert reiður, langt frá því. Hann tók þessu
hið bezta.
Þriðjudaginn 2. júlí snæddum við morgun-
verð í „Kaffistova, Storgt. 28“, eins og dag-
inn áður. Síðan fengum við að ráðstafa tím-
anum til kl. 11 eftir vild. Notuðu menn þá
tímann til að fara í banka og verzla ýmislegt
smávegis.
Kom okkur það algjörlega á óvart, að við
gátum fengið íslenzkri mynt skipt yfir í
norska eftir vild í bönkunum. Ef við hefðum
vitað það fyrirfram, hefðum við áreiðanlega
tekið með okkur meira af íslenzkum pening-
um.
Um kl. 11 söfnuðumst við saman á ráð-
hústorginu, en þaðan var haldið með strætis-
vögnum til „Sundvolden", sem er eigi alllangt
frá Osló. Þar var snæddur miðdegisverður
og dvalizt um stund. Síðan var haldið þaðan
til „Frognerparken", sem er geysistór trjá-
garður í einu af úthverfum Oslóborgar.
I þeim garði eru höggmyndir hins fræga
myndhöggvara Vigelands. Þóttu okkur lista-
verkin fögur og tilkomumikil, og við vorum
stórhrifin af þeim og jafnframt af hinum
yndisfagra skrúðgarði.
Kvöldið höfðum við til eigin umráða, og
fóru þá margir í fjölleikahús eða ,,varietet“,
eins og Norðmenn nefna það, en þar sýna
SKÓLABLAÐIÐ