Skólablaðið - 01.10.1946, Page 20

HALLBERG HALLMUNDSSON, 3. B:
Andlátsskrif
gamals stúdents
Ég finn ég brúöum fara á aö deyja,
og fyrir því ég Jcvíöi ekki liót.
En margt ég áöur mega vildi segja,
því minningarnar eiga djúpa rót.
Og þó aö flest sé ööruvísi en áöur,
er enn þá margt, sem lífgar gamla tíö,
og þar er hluti Menhtaslcólans skráöur
með skírum stöfum, bœöi ár og síö.
Hve Ijúft er þá aö láta hugann líða,
svo langt frá öllum sorgum þessa dags,
og eygja hvorki áhyggjur né kvíða,
en aöeins heyra tóna gamals lags,
þess lags, er þá viö oftast sungum saman,
er sveinar kátir vorum skóla í,
og þekktum varla nema glaum og gaman,
þótt gætum sjaldan fengiö stundarfrí.
En erfiöið er minnst á metaskcdum,
er minnist ég á þessi fögru ár.
Viö okkur Menntaskólans forsjá fálum
og feldum ekki yfir neinu tár,
því lífiö þar var aðeins leikur Ijúfur,
þótt litum það ei slíkum augum þá.
Og er viö fengum okkar hvítu húfur,
skein hamingja og gleði af hverri brá.
Þótt eftir þctta fœkkaöi okkar fundum,
— í fjarlœgö burtu okkar vegur lá, —
viö alltaf gamla Menntaskólann mundum
og minnumst lians með söknuöu og þrá.
Og enn frá honum stícdentarnir streyma
til starfa, er óleyst bíöa þeirra hér.
En Menntaskólanum þeir munu ei gleyma,
en muna álltaf, hvaö sem fyrir ber.
Já, margar eru minningarnar tengdar
við Menntaskólann, þetta aldna hús.
Nú veröa þessar línur ekki lengdar,
og lífið brátt aö kveöja er ég fús.
Ég finn nú, hvernig fjöriö er að dvína
og fingurnir að veröa máttlausir.
Ö, drottinn, Ijá mér líknarhendi þína
og leið mig inn um dauðans hvíldardyr.
hafði í viðtali við eitt hinna reykvísku dag-
blaða, og voru eitthvað á þá leið, að hinar
hvítu stúdentshúfur hafi hvarvetna vakið
mikla athygli og þeir, sem þær báru, hafi
verið landi sínu og þjóð til sóma í hvívetna.
★
Fararstjórnin var hin ágætasta og varð
ekki betri kosin.
Víst er um það, að ferð þessi var þátttak-
endunum bæði til fróðleiks og skemmtunar.
Óhætt mun að fullyrða, að ferðahópur
þessi var hin ágætasta landkynning.
Þjóðin þarf því áreiðanlega ekki að sjá
eftir þeim gjaldeyri, sem til þessarar farar
þurfti, og væri æskilegt, að í framtíðinni með
vaxandi tækni og bættum samgöngum gætu
fleiri hópar úr öllum stéttum manna farið í
slíkar heimsóknir til nágrannaríkjanna.
Þær hópferðir, sem farnar hafa verið frá
íslandi að undanförnu, hafa verið Islending-
um til mikils gagns, hvort sem það hafa verið
íþróttamenn, söngmenn, taflmenn, stúdentar
eða aðrir, sem farið hafa þessar ferðir.
Þær hafa aukið hróður íslands, og sá gjald-
eyrir, sem til þeirra hefur farið, mun koma
margfaldur til íslendinga aftur með auknum
viðskiptum við þá og auknum ferðamanna-
straum til landsins, hvað sem sumir óskapast
yfir þeirri ,,gjaldeyriseyðslu“.
Sjóndeildarhringur okkar stúdentanna,
sem vorum í þessari för, hefur víkkað, og
við eigum um hana margar bjartar endur-
minningar.
1S
SKÓLABLAÐIÐ