Skólablaðið - 01.10.1946, Qupperneq 33

JÓN EIRlKSSON, 5. D:
ÞYDD
TUNGLSKINSNÓTT
Joseph Eichendorff.
Það var sem himinninn heföi
hljóölega jörðina kysst —
og sveipuö í tunglskini hún teföi
í töfrandi draumanna vist.
Og blæinn hann bar yfir móum,
bæröust grösin svo hljótt,
þaö skrjáfaði hvíslandi í skógum,
og skínandi björt var sú nótt.
Og sála mín sveif vœngjum þöndum
um svalan ómælisgeim
og flaug yfir fögrum löndum,
sem flýgi hún til sín heim.
þegar mest lá á, voru það ekki einungis nán-
ustu aðstandendur skólans og Alþingi, sem
báru hag hans fyrir brjósti, heldur líka al-
menningur úti um sveitir landsins. Þegar t. d.
nemendum fækkaði svo mjög, að menn ótt-
uðust, að skólinn leggðist niður, komu bæna-
skrár og tillögur til úrbóta til Alþingis úr
ýmsum héruðum landsins.
Er óskandi, að þessi áhugi sé jafnvakandi
gagnvart núverandi og komandi vandamálum
skólans. Má þar fyrst nefna húsnæðisvanda-
málið, sem er svo aðkallandi, að brýn nauð-
LJOÐ
EINBIJINN
Joseph Eichendorff.
Kom huggun vor, þú hljóöa nótt,
sem hnígur aö svo undur hljótt.
í blundi dvelur blœinn.
Til dýröar syngur drottni glaður
dauölúinn, vesæll feröamaöur
kvöldlag við svalan sæinn.
Árin þau líöa eins og ský,
einmana ég í kofa bý,
enginn vill um mig skeyta.
Þá undurblíð þú birtist mér,
er biö ég einn í skógi hér
og þankarnir mig þreyta.
Ó, huggun vor, þú hljóða nótt,
mjög hefur dregiö úr mér þrótt,
og senn mun rökkva sæinn.
Ó, hvíld mér veit frá nautn og neyö,
unz nálgast ódauöleikans skeið
og dýröarinnar daginn.
syn er til þess að leysa það hið bráðasta.
Annað vandamál er kennaraskorturinn, sem
er svo mikill, að til vandræða horfir. Ættu
ungir menn, þegar þeir hugsa um að velja
sér framtíðarstarf, að athuga, að margt get-
ur verið verra en að vera kennari. —
En öll munum við, hvort sem við erum
nemendur eða kennarar, yngri eða eldri, óska
þessari góðu, gömlu stofnun heilla og bless-
unar í framtíðinni. Vivat, crescat, floreat
Schola Reyciavicensis!
Kristinn Ármannsson.
SKÖLABLAÐIÐ
31