Skólablaðið - 01.10.1946, Page 44

„Hann pa-pa-pabb—, hann pabbi getur ann-
ars ekki fengið kaupamann,“ en pabbi hans
var bóndi. Nú fór að kárna gamanið. Óli vildi
líka gefa undanþágu vinum vina okkar, en
það fannst mér nú vera fullmikill ,,luxus“.
En nú kom upp deila, sem átti eftir að
enda með hálfgerðri skelfingu. Við vildum
báðir verða höfðingjar og þá helzt keisarar
yfir fólkinu, sem eftir lifði. Og þarna deild-
um við um völdin stíft og lengi, og afleið-
ingin varð sú, að við héldum grátandi hvor
heim til sín, og ég var m. a. s. svo ringlaður
af styrjöld þessari, að ég gleymdi alveg dökk-
hærðu dömunni minni í mömmuleiknum inni
á skrifstofunni minni, og það get ég aldrei
fyrirgefið mér.---------
■k
Þannig gæti ég haldið lengi áfram. Bernsk-
an stendur mér enn ljóslifandi fyrir hug-
skotssjónum.
Og ég get játað það kinnroðalaust, að ég
öfunda börnin, sem enn hafa leyfi til að leika
sér, og þegar ég sé börn í leik, verður mér
alltaf hugsað til þessara dásamlegu tíma.
Hvílíkur missir er það ekki að týna niður
þeirri list að leika sér.
Einu sinni sá ég krakka að leik í hóp úti
á götu. Ég heyrði óljóst sönglið í þeim og
kannaðist við það:
„Hvað vill hann með hana?
Hæsingja, læsingja, lon, don, don.“
Það veit sá, sem allt veit, að mig dauð-
langaði með í leikinn.
En það, sem einu sinni var, er löngu liðið.
Nú er það dagurinn í dag, og þó ef til vill
frekar morgundagurinn, sem um ræðir.
Reykjavík, 12. 9. ’46.
Friðrik Sigurbjörnsson.
Skóli reynslunnar
kennir yður að verzla við
Bókabúð Lárusar Blöndal
Skólavörðustíg 2 Sími 5650
42
SKÓLABLAÐIÐ