Skólablaðið - 01.10.1946, Page 48

SIGURÐUR MAGNÚSSON, 5. B:
STAÐREYNDIR
Sjaldan hefir verið hrópað hærra um það
en nú, að þörf sé á mönnum, sem kunna að
hugsa. Ef nokkurn tíma hefir verið þörf
slíkra manna, þá er það nú á þessum tímum
upplausnar og glundroða. En í sömu andránni
er hrópað: Burt með allan kristindóm! Burt
með alla trú! Trúin er ópíum fyrir fólkið!
Trúin er högg í andlit allrar frjálsrar hugs-
unar! Og þannig mætti lengi telja. En eiga
þessar raddir rétt á sér? Eru þessar ásakanir
reynslunni samkvæmar? Ekkert er fjarstæð-
ara. Kristin trú er ekki högg í andlit hugsun-
arinnar, heldur er trúin miklu fremur af-
leiðing allrar alvarlegrar og heilbrigðrar
hugsunar.
Hvað er það í raun og veru að hugsa?
Er það ekki að sjá þær óumdeilanlegu stað-
reyndir, sem lífið sýnir okkur, og haga okk-
ur samkvæmt þeim? Það er ekki nóg að geta
velt fyrir sér alls konar hugtökum og rök-
rætt ýmiss konar vandamál, ef við dyljum
grundvallarstaðreyndir lífsins. Ef svo er,
kunnum við í dýpsta skilningi ekki að hugsa,
— því að hver hugsandi maður horfist í augu
við staðreyndirnar og reynir að haga lífi
sínu samkvæmt þeim.
Við skulum athuga nokkrar staðreyndir,
sem öll alvarleg íhugun um lífið verður að
taka tillit til. Sú fyrsta er, að hver maður
hefir samvizku. Hún er í senn leiðbeinandi
og ákærandi, sem sefur á stundum, en vaknar
þó alltaf aftur. Önnur staðreyndin er, að
lífið, sem hinn ytri heimur býður okkur,
nægir okkur ekki. Við finnum ekki fyllingu
eða tilgang í lífi okkar. Orsökin er sú, að
við þekkjum ekki kjarna lífsins, vitum ekki
Sigurður Magnússon.
í hvaða tilgangi við lifum. Augustínus segir
við Guð: „Þú hefir skapað oss til samfélags
við þig, og hjarta vort er órótt, unz það
hvílist í þér.“ Annar frægur maður, Sören
Kierkegaard, segir: „Eins og ör æfðrar
skyttu ann sér ekki hvíldar, er hún hefir
flogið af strengnum, fyrr en hún hittir mark,
eins er maðurinn skapaður af Guði og fer
beint til Guðs og fær ekki fundið hvíld, fyrr
en í Guði.“ Sá er sem sé tilgangurinn með
lífi okkar, að við lifum í samfélagi við Guð,
og þá fyrst finnum við fyllingu lífsins. Það
er reynsla tugþúsunda manna, fram hjá því
46
SKÓLABLAÐIÐ