Skólablaðið - 01.10.1946, Síða 59

BJÖRN SIGURBJÖRNSSON, 2. bekk:
HANN GVENDUR . . .
I þorpi einu hér suður með sjó býr hann
Gvendur með konunni sinni, henni Gunnu.
Þau eiga þar kofagarm, sem er að falli
kominn, en hann hafði Gvendur keypt fyrir
nokkrum árum og stundaði þaðan sjóinn, en
það lánaðist fremur illa.
Þegar saga þessi hefst var Gvendur við
ýmiss konar dútl, netastagl og fleira þess
háttar. Kella hans þvoði upp eftir hádegis-
matinn, en þá heyrðist allt í einu knúð dyra.
Gunna tók viðbragð og stökk til dyra, en
Gvendur þrífur til hennar og segir með
þjósti: ,,Hægan, kelli mín, þessu á ég að
anza, en ekki þú.“ ,,Og það er ekki til þín,
frekar en til mín, meðan við höfum ekki
opnað“ segir Gunna allreið. „Svona, svona
kona góð, það er eitt sem er ,,sikkert“, að það
er til mín.“
Þau kíta þarna góða stund, þar til er sá,
sem úti beið varð óþolinmóður, reif upp hurð-
ina og gekk inn.
,,Sæl verið þið, heiðurshjónin,“ segir hann,
,,ég er kominn til þess að tala við hann
Gvend núna, Gunna mín. Ekki vildir þú lofa
honum að koma hér útfyrir og tala við mig
einan?“
Það krymtir einkennilega í Gunnu, sem
líklega átti að merkja, að henni sé ekkert vel
við svoleiðis baktjaldamakk. Gvendur gengur
síðan út með komumanni, en hann er kunn-
ingi Gvendar frá gamalli tíð.
,,Þú værir ekki tilkippilegur að skreppa
með okkur inn til Reykjavíkur á eftir, Gvend-
ur minn?“
,,0, nei! Heldurðu að ég nenni þangað
núna? Hvað á svo sem að gera? Ekki nokk-
urn skapaðan hlut. Það er „sikkert“!“
Björn Sigurbjörnsson.
Aðkomumaður, sem Jón nefndizt laut að
Gvendi og hvíslaði í eyra hans:
„0, láttu þér hægt, karl minn um erindis-
leysuna. Það verða nokkrar „hálsmjóar" með
í förinni.“
„Ha, það var nú annað mál,“ segir Gvend-
ur, og glaðnar nú heldur yfir honum. „Það
máttu vera viss um, að ég fer með strax,
það er „sikkert"! — En það er bara hún
Gunna? O, jæja, skítt og ,,lago“!“
Síðan ganga þeir inn.
„Gunna mín,“ segir Gvendur blíðmáll, „ég
þarf að skreppa inn til Reykjavíkur rétt sem
snöggvast."
Gunna setur upp ógnandi svip og ætlar að
SKOLABLAÐIÐ
57