Skólablaðið - 01.11.1946, Qupperneq 11

11
okkur, að láta æsta rödd. ofstopans ekki
yfirgnæfa almannaróminn framvegis, Þegar
síð^sti skólafundur hófst, sást það brátt,
að allstór hcpur manna ætlaði að nota ser
þessa sömu múgæsingaaðferð. Krafðist eg
]?ess þá af fundarmönnum^ að þeir þrengdu |
sór ekki alveg upp að púltinu, svo að alliri
hefðu sem jafnasta aðstöðu til að bera fram'
uppástungur, en einstakir menn hefou eklci i
aðstöðu til að fylla vit mín með argi og j
óhljóðum. Þegar sumir skirrðust við að
hlýða því, taldi ég fyllilega réttlætanlegt
að kalla gangaverðina til aðstoðar, enda
fóru þeir í engu hrottalega að. fg vil
loks nota tækifærið til þess að skora a
nemendur að sýna framvegis meiri fundar-
menningu í stað þessarar skrílslegu þyrp-
inar umhverfis fundarstjora.
Mér er ógerlegt að skilja, hvernig
Ó.H. fer að því að dæma menn andstæðinga
mína, er hann brigzlar mér um sjónleysi
við talningu atkvæða "andstæðinga” minna.
Satt að segja, hef ég aldrei verið í fyrir--
fram ákveðinni andstöðu við skólafelaga
mína og hef jafnvel ekki litið á Ó.H, sem
andstæðing minn, enda var mér fyllile^a
sama um, hverjir kosnir væru í hinar ýmsu j
nefndir, ef það voru á annað borð starf-
hæfir menn. Starfaði ég því skyldu minni ,
samkvæmt sem algjörlega hlutlaus talning-
arvél.
Þá kemur löng blekkinga- og lygaromsa j
um ritstjórakosninguna. Öll romsan byggist
á þeirri sjálfbyrgingslegu hrokafullu sann--
færingu Ó.H. klíkunnar, að Rögnvaldur væri
sjálfkjörinn - eða jafnvel fæddur til rit-
stjórastarfsins, þótt fyrrverandi ritstjor:.
hafi varað við því, að láta ábyrgðina a
skólablaðinu hvíla á herðum þess manns.
Sárabótarþvaður Ó.H. fellur um sjálft sig,
þar sem árni Guðjóns var fyrir skolafund- i
inn ófáanlegur til að taka við starfinu, j
en hann vildi ekki hlaupast undan merkýum j
eftir það traust, sem skólafundurinn syndi'
honum, þótt hann væri annars störfum
hlaðinn sem formaður sjötta bekkjar raðs- j
ins. Hins vegar hefur O.H. viðurkennt, að !
allt hans þvaður um skólafundinn á að veraj
nokkur sárabót hinum föllnu hetjum Ó.E.
klíkunnar, skrifað til þess "að geðjast
vissum mönnum". Ó.H. fer sannfærandi orðum
um "stuðning" þann, er R.J. hafi notið. i
Einnkennandi fyrir þennan "stuðning" er
innansvigafylgi fyrstu bekkinga, sem tæp-
lega hafa nokkru sinni komizt í nokkur
kynni af frambjóðendunum, þótt þeir hafi
ef til vill jánkað agitaticnsorðaflaumi
Ó.H. með samúðarfullu meðaumkunarbrosi.
Yfirleitt ætti Ó.H. að varast að
teljs sig hafa heila bekki sem sprelli-
karla á bandi, þótt hann láti svo lítið
að setja upp sína skrautlegustu áróðurs-
ásjónu framm fyrir þeim, því að dramb er
falli næst. Hvaðan O.H. hcfur lygasöguna
um fundarboð mitt til fyrsta bekkjar, veit
ég ekki, en þau ummæli hans liggja dauð og
ómerk, meðan hann getur ekki heimildar-
manna, því að sjálfur var hann ekki við-
staddur.
Viðvíkjandi atkvæðatölu R.J. vil ég
taka það fram, að efiir nátcvæma talningu
fékk scriba scholario úi töluna 65, en ég
töluna 67, sem var látin gilda til full-
vissu um, að eklci væri af bonum dregið.
Ó.H, vill jafiian til gyllingar áróðri
sínum láta lita svo út, að ég hafi alls
ekki talið atkvsðin, heldur giokað á og
skammtað eftir eigin geðþótta. Eann segir:
"Bjarni lætur Rcgnvald hafa 67 atkv.",
"rennir augiLnum yfir helming fundarmanna"
"gefur Bjarni honum "milli 60 og 70 atkv."
Allir, sem sáu tilburði m£na á fundinum,
vita, að þetta er helber uppspuni.
RÚsínan í pylsuendanUm kemur, þegar
Ó.H. ræðir um talningu á atkvæðum árna.
Segir hann mig hafa "rennt augunum yfir
helming fandarmanna" og slumpað á, að þar
væri þeg&r 70. Sannleikurinn er sá, að ég
og scriba t.öldum nakvæmlega hönd fyrir
hönd, þar til talin voru yfir JO atkvæði.
Höfðum við þá talið nokkuð fram yfir
miðjan sal, og voru að minnsta kosti 40-
50 atkvæði ótalin. álitum við þá óþarfa
fyrirhöfn að telja allan þann fjölda til
enda, því að þau atkv. gátu þó aldrei
rýrt þegar fenginn meirihluta.
Ég hefði eðlilega tryggt mig betur
g.egn álygum með því að telja öll atkv.
til enda, en í hrekkleysi mínu taldi ég
þess ekki þörf. Vil ég benda á, að £ þessu
tilliti hefur oft tiðkast sá slumpareikn-
ingur, sem her var alls ekki um að ræða,
þar sem menn hafa verið taldir kosnir án
talningar, ef atkvæðamagn þeirra hefur
virzt yfirgnsfandi.
Sömu blekkingaþvæluna viðhefur Ó.H.
um selsnefndarkosninguna, þar sem E.J.,
fékk við talningu 70 atkv., en eftir taln-
Frh. á bls. 27'.