Skólablaðið - 01.12.1946, Blaðsíða 6

AKSEL BORGE;
ENDURMIMING.
Fagurt og tindrandi tunglskin um nótt
á tánum í stofuna læðist það hljótt.
Það dansar á gólfi, það dansar á paki
dimman úr stofunni flýr, en óg vaki.
Og fjölmargar minningar mór í hug vakna,
munaðar liðinna daga óg sakna*
Út vil eg, langt út £ skóginn að skoða
skin hjartrar nætur-, unz tinda mun roða.
Skógurinn sveipaður mánaskins móðu,
mildum a himninum stjörnurnar glóðu,
Ég minnist eins frá löngu liðnu kveldi
um langa nótt skein tungl í fullu veldi.
Þá við tvö í þessum skógi gengum,
þá við kossa hvert hjá öðru fengum.
Svo lögðumst við niður í litverptun skóg,
og ljúft var að heyra er hjarta hennar sló.
Og í því tindrandi tunglskini óg sá
hinn töfrandi roða er á vanga hennar Lrá.
Minningin heillar þó hryggur óg er
þvi hljótt er og tómlegt í skóginum hór.
Hrynja mór tregafull tárin af brá,
tærist óg upp af söknuði og þrá.
ó i
r <>
K.
Aftansvali, angan blóma,
úðinn hljótt til jarðar fellur.
Spörvans heyri óg unaðsóma
úr órafjarska til mín kalla.
Inn til mín ber ilmsins strauma
aftanblærinn hve sviflóttur
og raular lágt um liðna drauma
löngu horfinna æskudaga.
J.E. snaraði úr norsku.