Skólablaðið - 01.12.1946, Blaðsíða 7

- F R U M S
JÓn agent var oinn úr hópi þeirra
manna, er flykkjast til sjávarþorpanna á
vorin, þegar vertíð hefst. Og síðastliðið
vor, þegar Jon agent kom í meðallitla kaup-
staðinn undir fellinu í fjarðarhotninum,
var hann eins og allir þessir menn, kall-
aður plága,
En ekki hafði jón agent vcrið í þorp-
inu nema einn dag, þegar frumhyggjar köll-
uðu hann ofsaplágu. Því að jón agent var
ekki aðeins sölumaður íslendingasagna,
Dekameron, Bláu hókarinnar og margs annars,
heldur var hann einnig tryggihgarmaður.
JÓn agent flett&ðist inn í allt athafna-
líf þorpshúa, alls staðar tróð hann ser
inn og fókk á einhvern furðulegan hátt
fólk til að skrifa undir þessa pappírsmiða,
sem annað hvort lýstu yfir skuldhindingu
undirritaðs til að greiða 500 krónur fyrir
tíu hindi af hókum eða þá um álíka árlega
utpundun í áratugi, unz upphæðin næmi 20
ímsundum, en þá yrði hið þar til viðkom-
andi aðili væri kominn heilu og höldnu £
gröfina, og þá yrði upphæðin ef til vill
^reidd einhverri deyjandi kollingu austur
a fjöllum,
En hrátt kom að því, að JÓn agent
hafði margs sinnis átt tal við nær sór-
hvern þorpshua, en þó grunaði hann einhvern
veginn, að einhvers staðar í þröngri kjall-
araholu leyndist einhver, sem hann enn
hefði ekki átt skipti við,
Og þannig atvikaðist það, að dag einn
seint í septemher-mánuði, þegar JÓn agent
var a sinni daglegu rannsóknarför um aðal-
götuna, þar sem verzlunin og kirkjugo.rður-
inn var, rakst hann á náunga, sem hann
hafði areiðanlega aldrei sóð áður, Jín þess
að hika, vók JÓn agent sór að honum. Hann
hóstaði nokkrum sinnum hressilega og rótti
náunganum höndina.
- Sæll vinur. já, þu ætlaðir að kaupa
hja mer fslendingasögurnar £ skinnhandi.
já, óg er hórna með skjalio og - - -
M f B -
Furðu lostinn tók náunginn £ útrótta
hönd JÓns agents.Hann hotnaði auðsjaan-
lega ekki neitt £ neinu.
JÓn agent lezt nú átta sig á mistök-
unum,
- Ég hólt að það væri hann jón - -
Með mörgum og fögrum orðum haðst nú JÓn
agent afsökunar, og náunginn tók ekkert
óliklega £ það.
- Það er fiskur £ sjónum -
- ójá, svaraði náunginn og virtist
ekki hafa náð sór.
Þrátt fyrir að Joni agenti litist
illa á náungann, eitthvað skritinn og ró-
legur fannst honum, ákvað hann að reyna
við hánn,
- Ja, sannleikurinn er sá, að óg er hór
með ýmislegt ómissandi hórna - en hann
komst ekki lengra en að opna stóru hand-
töskuna, þvi að i sömu svipan kom griðar-
mikill krakkahópur hlaupandi að með orgi
og ólátum.
Með alls konar Ijótum grettum og
ókvæðisorðum dansaði þessi hópur umhverfis
þá tvo, og Jon agent þóttist vita, að öllu
þessu væri heint að náunganum, en hann
stóð hreyfingarlaus og virtist ekki veita
þvi neina eftirtekt, fyrr en skyndilega,
þegar stærsti strákurinn gerðist svo
djarfur að reyna að slá hann. Þá var sem
æði gripi hann. Náunginn þreif í háða
handleggi drengsins og helt honum krampa-
taki. Snjóhvíta, síða hárið hans fóll
niður vanga hans og- andlit og huldi það
að mestu, en hak við tvö hvít hár sást
annað auga hans, sem lýsti tryllingi.
Börnin hlupu óttaslegin í allar áttir, og
Jon agent var skelkaður.
- Hlust.aðu á mig. Gerðu það fyrir
sgalfan þig að hlusta a |)að sem óg segi
þór, já, og mundu það. ÞÚ verður að muna
það. - - - Nei, það er þýðingarlaust, -
ÞÚ ert eins og allir aðrir og það þýðir
ekkert, - en þú ert óhræddur, þú skelfur