Skólablaðið - 01.12.1946, Side 11

11
myrti hana jafnvel í huganum, Mer var fró-
un í þessu.
Þetta er eina astarævintýri lífs
míns, og ekkert hefur nokkurn tímann haft
eins slæm áhrif á mig. Hið litla sjálfs-
traust mitt, sem eftir var, hrundi með
því. É^ hvíldi í hyldýpi mannlegrar ein-
veru, ég hjo ekki einu sinni lengur við
fálagsskap þægilegra hugsana. Þær urðu
allar andstæðar vilja mínum. Nu var allt
a moti mer.
Það eina, sem ég get þakkað föður
mínum, var, að hann let már eftir þetta
orgel, þegar hann dá, og þo þakka ág hon-
um ekki, Hvert hefði hann svo sem átt að
láta það fara, ef ekki til mín? Ja, eg
veit ekki. Hvert svo sem. Ég hcf ánægju
af orgelinu, þá að ág kunni sem ekkert að
spila. já, það er gaman að því.
En ág kann að flauta. Það er í raun
og veru það eina,sem eg kann. Ef folk
hefði getað, þá hefði það sjálfsagt komið
í veg fyrir, að ág yrði snillingur að
hlístra, já, það hefði komið í veg fyrir,
að eg yrði snillingur. -
0g náunginn var nú £ fyrsta sinn
ánægður á svipinn, þegar hann hlístraoi
lagstúf, máli sínu til sönnunar. Og Jon
agent fann, að hann var snillingur, eða
hann hlaut að vera það, úr því að hann
hafði sjálfur sagt, að hann væri það.
Eíáunginn hætti skyndilega að hlistra :
og varð myrkur á svip, og Jon agent helt., '
að hann væri að verða æstur aftur og stáð
því upp, viðhúinn að fara.
- Ég veit ekki, til hvers ág var að
segja þár þetta allt saman. ÞÚ skildir
víst ekki haun?hvrð ág var að fara,ekki
haun - -
- Ójú, mikil ásköp, - svaraði ján
agent kvíðafullur.
Háunginn sneri sár að hefilbekknum,
ýtti frá sár spegilhrotinu og ták upp
pensilinn og flugválina og málaði á ný,
já, ág kann að blístra, -
x x x x x
Og þegar ján agent kom út á götuna,
fann hann enn betur en áður, að hann var
snillingur. Og þá. Hvern skrambann varð-
aði hann um það, hvort náunginn væri
snillingur eða ekki? Og hvað þýddi líka
að vera með heilabrot og það um líf og
dauða. Líf og dau.ði. Tveir nágrannar,
annar gáður og hinn slæmur, Það væri að
minnsta kosti ekki fyrir sjálfan hann að
hrjáta heilann um þao, hvor væri gáour og
hvor slæmur. Nei, áreiðanlega ekki fyrir
hann.
Honum væri nær að hugsa um líf og auc.
Líf og auður. Þetta var fallegt hugtak,
fallegar andstöður. ján ageht var hrifinn
af þessu með sjálfum sér.
Hei, það þýddi ekkert að hugsa um
lífið, það myndi þá fara með mann alveg
eins og það lysti, og eina ráðið til að
sporna við leik lífsins væri að fullkomna
sig i verzlunár- og viðskiptaprettum og
beita þeim 'svo til að hafa upp fá, því
að það væri höfuðandstæðingur lífsins, og
með því myndi maður svo leiká á þessa til-
hneigingu lífsins til að fara með mann £
hundana, því.að peningamaðurinn hefði
vald yfir lífinu en ekki lífið yfir honum.
Líf og auður voru andstæðingar eins og líf
og dauði, eða öllu heldur væri um að ræða
tvenns konar líf, líf lífsins og líf auðs-
ins, annað gott, hitt slæmt, alveg eins
og líf og dauði. En hár sagði sig sjálft,
hvor væri hinn gáði nágranni. Er ekki
sigurvegarinn alltaf hinn rátti og hinn
gáði? Og hvor er hinn eilífi sigurvegari?
Var það ekki líf a.uosins? Ha?
ján agent var ánægður með útkomuna.
Hun kom alveg heim við allar hans lífs-
reglur. Ja, hann hataði hugarára. Þeir
spilltu fyrir verzlunarspekúlasjáninni.
Frh. á hls. 32.