Skólablaðið - 01.12.1946, Síða 15

Þordís Þorvaldsdóttir.
'—J
r;
J\
Ijx
\
<>
Svo mun dugnaði stjórnar TÓnlista-
klubbsins fyrir að þakka, að nemendum
Menntaskólans gafst hinn 5j dag november-
mánaðar tækifæri til að hlýða á tvo snjalla
tónlistarmenn. Ég á við fiðlutónleika,sem
hr. Björn ólafsson hólt með aðstoð dr.V.v.
Urbantsitch. Björn ólafsson er okkar fær-
asti fiðluleikari,og gátu allir þeir, sem
hlýddu á hljómleikana, sannfærzt um það af
eigin raun. Dr. Urb. er mjög fær píano-
leikari og aðstoðaði Björn með hinni mestu
snilld. Það var ánægjulegt að sjá, hve vel
nemendur sóttu þessa tónleika. Menn mættu
stundvíslega og fylltu öll sæti í hátíða-
salnum.
Listamennirnar voru hylltir ákaflega,
þegar þeir komu inn, en það hafði láðst að
loka gluggunum, svo að Björn Ólafsson varð
að byrja á því að biðja um að gluggunum
yroi lokað, og síðan hofust tónleikarnir.
Fyrsta lagið, sem þeir lóku, var sónata
eftir Guiseppe Tartini. Tartini (1692-1770)
var ítalskur. Þessa sónötu, sem hann kall-
aði "II Trillo del Diavolo" eða "djöfla-
trilluna", dreymdi hann að djöftillinn
hefði leikið fyrir sig. Þegar hann vaknaði
reyndi hann að spila hana niður aftur, og
arangurinn heyrðum við hja Birni. -
Uæst voru sex þjóðlög útsett af Helga
Pálssyni. - Þar er víst í uppsiglingu nytt
tónskáld, sem sagt er, að muni vera tölu-
vert sórstæður sem tónskáld. - Menn
þekktu sum laganna, t.d. "Tunnan valt" og
"Látum af hárri heiðarbrún".
Þriðja verkið var "Introduction et
Rondo Cappricio" op. 28 eftir franska tón-
skáldið C. Saint-Saens, Það lag þekktu
víst flestir,og ætla óg ekki að faranein-
um orðum um það. Björn lók lagið af hinni
mestu snilli, eins og hans var von og
vísa, og undirspilinu var borgið í höndum
dr, Urb.
Síðasta verkið á efnisskránni var
fiðlukonzert op. 64 eftir Mendelsohn-
Bartholdy, sem hót fullu nafni Jakob Lud-
vig Felix Mendelsohn, - en það kemur ekki
málinu við. Fiðlukonzert þessi er í fjór-
um þáttumj
Allegro molto appasionato eða hratt
andante eða rolega
Allegretto eða hratt
Allegro molto vivace eða mjög hratt og
mjög fjörlega.
Þetta er mjög fallegt verk og var
leikið af hinni mestu snilld. Nemendum
hefir farið mjög fram í svokallaðri kon-
zertmenningu, fra þv£ er irni Kristjáns-
son vigði flygilinn fyrir þremur árum,því
að nú klappaði enginn of snemma eða milli
kafla í laginu. áheyrendur klöppuðu lista-
mönnum ospart lof í lófa, og fengu að
launum eitt aukalag. Var það "Perpetunum
mobile", sem óg veit ekki, eftir hvern var,
Nafnið mun óþarft að skýra út, þvi að menn
bæði sáu og heyrðu, hvað það þýddi. -
Var þessu lagi ákaft fagnað. Það er ein-
læg óska okkar nemendanna, að okkur gef-
izt aftur tækifæri til að hlýða á leik
slíkra listamanna, og fyrst stjórn Ton-
listaklúbbsins var svona dugleg að fa þa
Björn, treystum við henni til að fara
aftur á stúfana, áður en langt um líður,
og fá fleiri slíka listamenn til að leika
fyrir okkur. Það myndi áreiðanlega verða
til að auka áhuga nemenda fyrir góðri tón-
list, sem er æðst allra lista. Þvi miður
er áhuginn meðal nemenda á störfum TÓn-
listaklúbbsins ekki nægur, ef dæma skal
eftir síðasta konzertkvöldi hans þann þ.
des., en þá mættu 50 áheyrendur. Fyrst óg
er komin út í þessa sálma, get óg ekki
stillt mig um að tala dalítið nanax um
þetta. Verkin, sem leika átti, voru
"Fiðlukonzert" og "SÓnata pathetigue"
eftir Beethoven. Þegar klukkan var 9 voru
aðeins öfáar hærður mættar og þegar kon-
zertinn hófst var það aðeins 30 manns,
sem tímdi að eyða sínum dýrmæta (?) tima
í að hlusta á verk meistarans Beethovens.
Þetta finnst mór alveg háborin skömm.Fyrst
nemendur' ^eta alltaf verið að þykjast hafc
yndi að goðri hljomlist,hversvegna í ósköp
unum nota þeir þá ekki tækifærið til að
hlusta, þegar þeim býðst það?
Eg ®tla ekki ao fjölyrða frekg.r um þetta,
en eg vona, að rjæst, þegar klubburinn ^
ætlar að hafa tonleika,muni nemendur sja
sóma sinn í því að mæta vel og stundvísl.