Skólablaðið - 01.02.1947, Síða 8

Það var í Gamla Bíó, kvikmyndahúsr-
inu fertuga, að óg sá hana fyrst. Ég sat
í 13. sæti á 13. hekk. En þegar setzt sr
í sæti þessa húss, er nauðsynlegt að
hafa tvennt í hugai annað er það, að
sætin eru sennilega jafngömul húsinu
sjálfu, og hitt, að íslenzka þjóðin hef-
ur almennt aukizt að líkamsburðum. Ég er
ekki nema rúmlega meðalmaður að stærð,
en samt var sætið langtum of lítið fyrir
mig, þar sem óg sat skorðaður á milli
tveggja kvenna. Ég reyndi að þrýsta mer
saman, en leið kvalir við hað.
Þ& sá óg hana fyrst. Eg horfði á
hana hátt á annan klukkutíma, gersamlega
frá mór numinn. Aldrei hafði óg augum
litið slíka fegurð, annað eins samræmi
í hvítu hvelfdu enni, beinu, rómversku
nefi, þjaningarfullum munni og svörtu
hári, önnur eins augu, stór og djúp ,
hlá sem safírar. Þegar óg horfði beint
inn í þau, fannst mór óg teiga ódáins -
veiga guðanna, í hláum djúpum þeirra sá
óg heita, suðræna sál, og það var eitt-
hvað heillandi við þau, ekki dáleiðandi
heldur sætlega töfrandi. Það var ekki
nornareldur, sem brann £ þeim, það var
ilmsterkur altariseldur fornrar,máttugr-
ar gyðju.
Ég hlýt að hafa starað á myndina
með opinn munninn. Skyndilega, þegar há-
mark ævintýrisins hreyttist í hverdags-
lega ládeyðu 0g taugarnar linuðust, kom
óg til sjálfs míns og komst að raun um,
að óg var í gríð og erg að traðka, nei,
stappa á skóm ungu konunnar, sem sat a
hægri hönd við mig. Ég var hræddur og
ætlaði að fara að afsaka mig, en hætti
við það, af því að maðurinn hennar sat
hinum megin við hana.Ég roðnaði í myrkr-
inu og þjappaði mór enn hetur saman.
Konan hóstaði, það var hryglukenndur
hósti. HÚn hefur herkla, hugsaði eg.
Svo kom Signe Hasso aftur fram a sjón-
arsviðið, og eg horfði á hana........
Suðræn ssæla, Ég tók hana í fa'n'g mitt or
. brýstir löngum ástríðuþrungnúm kossi á
‘tragiskar varir hennar ,
"Mon cheri," hvíslaði hún,
"láa cherie," hvíslaði óg.
Svo rakst óg á einhvern. 0g í þvú
millihilsástandi', sem óg var £ á^þessari
stundu, mælti óg af munni þessi fáguðu
orð.
"Mille purdons , mademoiselle."
Það var stúlka, enda þótt óg uppgötv-
aði það ekkifyrr,en óg hafði sýnt þennan
glæsilega vott um hæverskufullan innhlást-
ur.
"Undskyld," sagði hún. Röddin var djúp
og lyun eins og stórfljót, sem rennur eft'
endalausum flatneskjum. Þá fyrst leit óg
hana, Ég sá afsökunarhrosið á andlitinu ,
um leið og það hvarf mór sjónum £ mannþrör-
inni £ Bankastræti. Ég stóð hvumsa og
horfði á eftir henni. Hún var dönsk og
meira en það, hún var alveg eins og Signe
Hasso .
Signe Hasso. Nafnið 'næstum. því herg-
málaði i höfði mer, er óg gekk^heim á leic
sviptur öllu jafnvægi. Minna mátti gagn
gera. Það var enginn smáræðisviðhurður i
lifi vcsa-ls íslendings að vakna frá dag -
draumum sinum við það, á.ð sjalf draumadís-
in stendur Ijóslifandi fyrir framan^hann.
Ég var einkcnnilega lóttur í spori á heim-
leiðinni. Þcð var eins og óg væri^þess ful
viss, að þetta væri byrjunin á stórkostleg
áctarævintýri,
Síðdegis næsta dag. sat óg að venju
við valta, græna horðið mitt 0g horfði út
um gluggann, út £ dvínandi ljós dagsins.
Inn um hálfopinn gluggann herst mer til
eyrna stöðugur, þungur niður. Einstök hlj
skáru sig úr^ óg heyrði dyn og flaút
hifreiðanna a nálægum götum, og op harn -
anna, sem lóku sór í húsagörðunum og úti