Skólablaðið - 01.02.1947, Side 21

21
K.jartan Magnússon lék Denna, son j
fru Gæju, lauk ættarinnar. Hann lék þetta
hlutverk frísklega og f jörlega. Hann .
kippti sér ekkert upp, þott hann heyrði
þriðja fall sitt í háskélanum, enda leit j
hann ekkert kúristalega út. Malrému hans j
var géður, en örlítið hikandi stundum.
Önnur hörn frú Gæju voru Kata, leikinj
af Guðrúnu Stephensen, sem fér ljémandi
vel með jþað hlutverk. Það v?r unun að sjá
og heyra, hve innlega og með mikilli
virðingu hún talaði^um þennan loðna kærv-j
asta sinn, sem hún sá aðeins einu sinni,
en sveik hana svo.
Elín Guðmannsdéttir lék Baby. Leik-
ur hennar var hressilegur að vanda. í
byrjun þriðja þáttar lék hún.So deep is
the night, a píané, og var henni klappað
lof fyrir.
Sjönu lék Theodéra Thoroddsen. Það
hlutverk er lítið eins og hinna systranna,
en var laglega af hendi leyst. Einkar
eðlilegur var leikur þeirra"systra", þegari
þ^ar voru að hamast við að skoða tízkublöð-i
in.
Georg, elzta coninn lék Sigmuhdur. •
Magnússon.Leikur hans var mjög'h'æmilegur, j
en dalxtið vandræðalegur á pörtum, enda
er nokkur vandi að gera hlutverki þessu
géð skil.
Magnús Pálsson lék Petur og gerði það;
vel. Var hann oft spaugilegur* ^egar hann
var að rjúka upp og segja sitt álit,-
Hreggviður Stefánsson lék Daníel
Brosan, unnusta Sjönu, Hlutverkið er mjög
lítið, en Hreggviður var myndarlegur ung- !
herra og frísklegur eins og hann væri að
koma úr sélbaði (háfjallaáél) Honum
hætti dálítið til að tafsa, þegar mesti
asinn var á honum.
Svava Jakobsdéttir lék Delíu Daffa,
unnustu Denna, Þetta er'lítið hlutverk og ;
géfur ekki'tækifæri til mikilla afrgka , !
í liatinni'.. Svava fér sæmilega
með þetta hlutverk, en vantaði innileik
og eldlegan áhuga á unnusta sínum.
' Bergljét Garðarsdéttir lék Hönnu
vinnukonu. Ekkert hlutverk og því enginn
leikur, en ljémandi falleg stúlka.
Þess er vert að geta að 25' úr eru nú
liðin frá því er kvennfélk ték fyrst
þátt í Menntaskélaleiknum. Það voru þær
Svanhildur Ölafsdéttir og ICristín ólafs,
sem léku í leikriti eftir Holberg ; Det
pantsette Bondedreng, og kallað’r varj ,
Ekki er allt gull sem- gléir. Leikrit
þetta var sýnt 1922.
Þá áttu sæti í leiknefnd Lárus Sigur-
björnsson, Gunnar Bjarnason og Bjarni
Bjarnason.
25 ár eru liðin síðan Lárus Sigur-
björnsson fér að hafa afskipti af skéla-
leiknum, Hann hefur verið leiðbeinandi
frá 1928 - 3o og svo aftur frá 1945* Færa
nemendur Menntaskélans honum beztu þakkir
fyrir alla hans lipurð í þeirra garð.
Nemendur Menntaskélans færa einnig
Hallgrími Bachmann beztu þakkir fyrir vel -
vilja, hjálpfýsi og géða samvinnu í þau
25 ár, sem hann er búinn að vera ljosa-
meistari Menntaskélaleiksins. -
Ég get ekki lokið þessum línum án
þess að minnast á þann mann, sem ötullega
hefur starfað að því, að leikrit það,sem
nú var sýnt, komst á svið. Á. ég her við
Höskuld ' Ólafsson. Elja hans og dugnaður
í sambandi við þetta leikrit, eins og all
annað, sem hann tekst á hendur, hefur vei
ið þrotlaust. Allur undirbúningur leik-
sýninganna hvíldi á hans herðum. Val leik
ara, skipulag æfinga og allt, sem til lei
ins þurfti. Einnig sá hann um prentun
leikskr'ar.
Meðan á sýningum stéð mátti sjá Hösk
uld ganga um gélf fyrir aftan leiksviðið>
og andlit hans var eins og sjénskífa á
"radartæki" Á því mátti sjá, hvernig lei!
urinn tékst í hvert eitt sinn,
Einu launin, sem hann fékk fyrir hið
tímafreka starf sitt, var ánægjan af því
að verða skélanum og skélasystkinum sínum
að liði, svo og einlægt þakklæti nemenda
Menntaskélans í Reykjavík.
árni Guðjénsson.
Öll; Við férum í selið og kunnum eklci
neitt,
Skúli: Elcki hafa öll farið. Pér ólafur
Haukur ?
-; Var veikur.
-; En Ragna: ? -: En Steingríiiiur ?
-; For annað. -s Var að lesa.
-; En ólafur hihn ?
-; Var að tefla.