Skólablaðið - 01.02.1947, Blaðsíða 25

- 25 -
Ég ætla að segja'ykkur sögu
- ja, saga er jbað nú varla-T,
en það er lýsing í ljóðum,
- ef ljóð þetta skyldi kalla
á ævintýri, sem alltaf
er algengt og flest við þekkjum
Það gæti víst átt við einhvern
í allflestum skólans tekkjum.
Svo býður hann henni á bíó,
þótt blankur hann só að kalla.
Þau-labba svo heim og leiðast,
um lærdóminn hugsa varla.
Ef hann er skáld^hann þá yrkir
um hana fjölda kvæða,
Þau halda að lokum, að her se
um heitustu ást að ræða.
Það byrjar oftast a balli,
hann býður henni^ upp í dansinn,
Hann ætlar eflaust að "vanga",
hún óðara grípur "sjansinn".
Svo eykst þetta einhvern veginn,
þau út í hornið sig færa,
Heimfylgd og h^artans kveðjur,
"Við hittumst á morgun, kæra."
En einn dag uppgötva bæði,
að ástin er búin að vera,
orðin leið hvort á öðru
- og ekkert við því að gera.
Svo kveðjast þau eitthvert kvöldið,
- og kannske dálítið snúin -
með þökk fyrir þetta liðna.
- Og þar með var draumurinn búinn.
af bls. 7 panskir Mennt_as_kólar_j_
sem er eign ríkis eða bæjar. Reyndar var,
á Johannesarskólanum tvennt, sem gerði |
sitt til að bjarga þessari trús hór voruí
tiltölulega fáir nemendur í hverjum bekk;
menntadeildar og því hægt að miða kennsl-.
una þar meira við hvern sórstakan ein- |
stakling en í stærri bekkjum, og auk þess
voru þarna einn eða tveir kennarar, sem j
virtust hafa lag á því að þjappa mennta--
jafnvel inn í tregustu
hausa.
Á báðum þessúm skólum var mjög iðk-'
að handknattleikur, og á Efterslægten
einnig badminton. FÓlagslíf nemenda virt-
ist mór annars minna en óg hafði búizt vi^
en til þess lágu að einhverju leyti þær
ástæður, er óg hefi nefnt áður. Allt var
að meira eða minna leyti úr skorðum vegna
hernámsins og þær minningar úr s^ólalífin
er fyrst leita fram í .hugann, eru flestar
í beinu sambandi við styrjöldina og eiga
því ekki beinlínis heima hór.