Skólablaðið - 01.05.1947, Side 12

Eftir þennan atburð var ég heilt ár á sjúkra-
húsi, Kleppi.
Gísli þagnaði aftur ofurlitla stund, en sagði
svo hálfhryssingslega: — Þarna hefurðu ástæð-
una fyrir því, að ég hætti námi.
Nú varð þögn, sem aðeins var rofin af
snarkinu í eldinum. Gísli horfði fram fyrir
sig og virtist vera órafjarri, sokkinn niður í
endurminningar sínar. Þar eð ég vissi, að ekki
mundi verða sagt meira, bauð ég góða nótt.
Hið sama gerðu Jóhannes, félagi minn, og
Ari.
— Góða nótt, sagði Gísli og mér virtist hann
leggja fullmikla áherzlu á orðin. — Góða nótt.
Við Jóhannes skriðum þegjandi ofan í svefn-
pokana, því að saga Gísla hafði haft mikil á-
hrif á okkur. Ég l'eit sem snöggvast út um
tjaldopið, áður en ég lagðist niður. Gísli sat í
sömu stellingunum með hendurnar á hnjánum
og horfði fram og niður fyrir sig. Og öðru
hvoru sagði hann, hálfhátt eins og út í bláinn:
— Alltaf hjá mér. Héðan af verður þú allt-
af hjá mér. Alltaf ....
Mér gekk erfiðlega að sofna, hvort sem það
hafa verið afleiðingar frásagnarinnar eða af
því, hvernig bjarminn frá eldinum flökti um
tjaldið. Að lokum seig þó á mig eitthvert mók,
ég var eiginlega hvorki vakandi né sofandi,
heldur mitt á milli.
Ég veit ekki, hvað ég var búinn að móka
þannig lengi, þegar ég hrökk upp við það, að v
eldbjarminn dó skyndilega út, og það varð
dimmt, aldimmt. Allt í einu setti að mér ein- j
hvern óttahroll. Gat það verið, að . . . .?
Ég gaf mér varla tíma til að hugsa hugsun-
ina til enda, en þaut upp úr svefnpokanum og
skreiddist út um tjalddyrnar, og um leið kom
Ari út úr hinu tjaldinu. Við litum strax þang-
að, sem eldurinn hafði staðið.
Við óútbrunninn viðarköstinn sat Gísli í
sömu stellingum og þegar við höfðum skilið
við haím og horfði fram fyrir sig — brostn-
um augum.
Hallberg Hallmundsson.
6. bekkjar ráðið.
Einar Jóhannesson, Guð-
mundur Magnússon, Arni
Guðjónsson, Stefanía Pét-
ursdóttir, Höskuldur Ól-
afsson.
12
SKÓLABLAÐIÐ