Skólablaðið - 01.11.1958, Blaðsíða 10

- 38 -
ÉG JÁTA, frh. af bls. 36.
mér í hausnum og stama þá sjaldan, ég
yrði á ókunnuga. (Mun þetta líkl. standa
í samb. við drykkjuskap föður míns. )
Ég kem á alla dansleiki, sem haldnir
eru í skólanum. Geng ég um með hend-
ur í vösum og horfi á dansendur. Með
stuttu millibili athuga ég, hvort háls-
knýtið sé nokkuð úr lagi fært. Um
kl. 23 er ég vanur að ganga einn heim
á leið. Náttura mín til kvenna er ekki
vöknuð enn.
Tómstundir mínar eru fáar en gernýttar.
Ver ég þeim mikið til lesturs bóka og
einnig til skáldskapar. Hið nýja félags-
heimili hefur orðið mér mikil stoð.
Er mjög þægilegt að geta setið þar yfir
tebolla ( kaffi drekk ég ekki ) og fengist
við bókmenntastörf.
Ég tulka mig gjarna í ljóðum, sem
laus eru ur fjötrum ríms og stuðla.
Hef ég náð býsna góðum árangri í
þeirri grein. Má nefna Ijóð eins og
"Horft á konu í gegnum tær sér" og
"Harmaóður öskutunnunnar".
Nu vinn ég að miklum kvæðabálki um
ástina dauðlegu. Stef eða viðlag í þeim
mikla bálki er :
"Hjarta mitt hamast við að sprengja
stífluna, eins og drullusokkur í þvag skál".
(Hugmynaina fékk ég, er ég sá husvörð-
inn um daginn rembast við að ná stíflu
úr þvagskálum á salerni pilta. Notaði
hann til þess verkfæri, sem nefnist drullu-
sokkur.)
Er í því Ijóði farið inn á nýjar brautir
og djarflega haldið á málum.
Kæru skólasystur og bræður.
Nu stend ég nakinn frammi fyrir ykkur.
Ég hef tætt af mér hverja spjör. Engu hef-
ur verið hlíft. Ykkur hefur verið sýnt inn
í leyndustu hugarfylgsni mín. Ég hef ját-
að flest það, sem mér hefur dottið í hug
að játa.
Fyrir framan ykkur stendur Ársæll
Marelsson berrassaður í nepjunni. Ég hef
reynt af einlægni að sýna, hver ég er og
hvað í mér býr. Það er hjartans ósk mín,
að þessi skrif mín verði til þess, að
meira samband takist með mér og hinum
nemendunum, en verið hefur, þó eigi væri
nema andlegt.
Guð blessi ykkur öll.
KONUSVAR
TIL SIGURÐAR H. STEFÁNSSONAR
Guð blessi Sigurð, veiti honum góða
konu og langa lífdaga.
í síðasta skólablaði veittist ofan-
greindur Sigurður harðlega að gröfnum og
öldnum kynbræðrum sínum fyrir að hafa
leyft kvenmanni að tylla botni sínum á
skólabekk í menntaskóla. Flest, sem þar
væri að heyra og sjá, færi fyrir ofan garð
og neðan hjá blessuðum meyjunum, hefði
jafnvel siðspillandi áhrif á hugi þeirra.
Sigurður nefndi tvennt til stuðnings
máli sínu gegn setu kvenna í menntaskól-
um. 1) StuLkur halda sjaldnast áfram
námi að loknu studentsprófi. 2) Menntun
og menning menntaskólanna kemur stulk-
um ekki að sömu notum og piltum.
Menntaskólar veita undirbuningsmennt-
un undir háskólanám, sem felst á engan
hátt í sérhæfingu, þ.e.a. s. þeir veita
nemendum almenna fræðslu.
Hvers vegna mega stólkur ekki víkka
sjóndeildarhring sinn, lesa og hugsa um
lífið líkt og piltar? Hverju eru þær að
sóa þessi þrju ár , sem þær sitja í lær-
dómsdeild menntaskólanna ? - Soa pening-
um ríkisins; fylla bekki karlmanna; þær
hefðu getað fjölgað mannkyninu, eða setið
á skrifstofu og greitt skólagöngu tilvon-
andi eiginmanna sinna.
Stúlkur sóa sannarlega engu eða
spilla, heldur ávaxta þær pund sitt engu
síður en piltar. Það litla, sem þær
læra í menntaskóla hjálpar þeim til að
öðlast dýpri skilning á lífinu og gera
þær þá um leið hæfari til að skapa sér,
börnum sínum og eiginmönnum ham-
ingjuríkara líf. Og er það ekki einmitt
markið, sem mannkynið stefnir að ?
Mér þætti gaman að vita, hvaða not
piltar hafa af menntaskólaverunni, sem
stúlkur fara á mis við. Yrði ég þakklát
Sigurði, ef hann gæti bætt það gat fá-
vizku minnar.
f lok greinarinnar biður Sigurður
fyrirgefningar á skrifi sínu, sem aðeins
sé af góðvilja sprottið. Telur hann
kvenfólk skorta ýmsa kosti karlmanna
- andlegur sköpunargalli - og úr því
fái enginn bætt. Þar held ég Sigur ður
hafi misreiknað sig. Við nánari athug-
un kæmist hann að því, að kvenfólk er
ekki gjörsneytt neinum kostum ( hæfi-
Frh. á bls. 4 4.