Skólablaðið - 01.11.1958, Blaðsíða 14

TOLLERINGAR hafa farið fram nu
fyrir alllöngu. Varð framkvæmd þeirra
öll með öðrum hætti en venja er til, og
er ástæða til að taka fram,
Um upp- að breytingar þessar voru
hafning flestar til hins verra.
^usa* Það er helzt, að aðalátök
foru nu fram á tröppum
skolahús sins, og var það að undirlagi
hinna þriggja leikfimikennara, sem sett-
ir höfðu verið til höfuðs þessarri alda-
gömlu tradition. Mun oþarft að taka
fram, að vart getur öllu óheppilegri stað
til þessa brúks, jafnvel þott leitað væri
út fyrir skólalóðina. Mun það ekki að
þakka téðum kennurum, að ekki hlauzt
slys af. Segja má að vísu, að ómenning
se, að nota ganga skólahússins til slags-
mála. Engu að síður er þessi nýskipan
sízt til bóta. Fjöldi busa fekk og með
þessu moti leitað útgöngu um bakdyr með
þeim afleiðingum, að þeir fóru á mis við
hina sjálfsögðu athöfn, sem veitir þeim
þegnrétt í hópi Menntlinga. Það er ann-
að, að reynt var á allan hátt að hindra
þau græzkulausu átök, sem að jafnaði
eiga sér stað undir þessum kringumstæð-
um. Mun þó einsdæmi, að meiðsl hljót-
ist af, og stafar mönnum sennilega jafn-
mikil hætta af leikfimiæfingum og hand-
knattleik og tuski þessu. Er hér ef til
vill að leita orsakanna til þess, að hóp-
ur manna hugðist ómaklega skeyta skapi
sínu á valinkunnum 4.-bekkingi. Hafði
hann þó óumdeilanlega verið tolleraður
árið áður.
Að lokum þetta : Sa grundvallar
misskilningur virðist ríkjandi bæði meðal
busa og kennara, að oss efribekkingum
sé greiði ger með tolleringunni. Kemur
þar fram annaðhvort vísvitandi rangtúlk-
un eða fáfræði um tilgang og eðli þess-
arar fornu venju. Er því rétt að taka
fram , að þá og því aðeins teljast busar
hlutgengir meðal skólabræðra sinna, að
þeir hafi verið tolleraðir. Ættu þeir því
í rauninni að þakka oss það ómak, sem
vér gerum oss þeirra vegna.
NU hefur Félagsheimilið verið
opnað, eins og öllum mun kunnugt, og
er ekki ætlun mín að fara ýtarlega út í
þá sálma. Hins vegar hefur
Um komið í Ijós, að húsið er í
íþöku. rauninni í minnsta lagi. Við
opnun þess varð að takmarka
aðgang mjög og sennilegt, að grípa verði
til sama úrræðis í hvert skipti, sem
meiriháttar samkomur eiga sér stað.
Er t. d. ekki Ijóst, hvernig málfundum
verði hagað, svo að vel fari. Það hlýt-
ur að teljast neyðarúrræði að útvarpa
ræðum upp í baðstofuna, eins og rætt
hefur verið um, og rúm mjög takmarkað
niðri, séu borðin ekki fjarlægð. Flest-
um mun og þykja lítill akkur í að hlýða
á ræður, misjafnar að efni og gæðum,
er þeir sjá ekki einu sinni ræðumann
sjálfan. Þá er bókasafninu svo þröngur
stakkur sniðinn, að til stórvandræða
horfir. - Annars er nemendum mikill
fengur að Félagsheimilinu, og er ástæða
til að þakka þeim af heilum hug, sem
lagt hafa hönd á plóginn af eindrægni
0| óeigingirni. Meðal þeirra ber hæst
þa nemendur, sem útskrifuðust vorið
1958, enda mun ætlunin að heimila þeim
aðgang að einhverju leyti. Ennfremur er
skylt að geta núverandi menntamálaráð-
herra, Gylfa Þ. Gíslasonar, sem mun
hafa átt hugmyndina að Félagsheimilinu
og hefur reynzt Menntlingum haukur í
horni við framkvæmdir allar.
Er þess að vænta, að fþaka megi verða
hinn mesti menningarandi og lyftistöng
félagslífi skólans.
YFIRLEITT þurfum vér Menntlingar
í fáu að draga dám af kollegum vorum
í Verzlunarskólanum, enda mun sjaldan
farið 1 smiðju til Verzl-
Verzlingar inga, þegar vandi er oss á
og kynning höndum. Nokkra ull má þó
nýsveina. með lagi hafa úr því geit-
arhúsi. Má í því sambandi
nefna hið áeæta skipulag þeirra á kynn-
Frh. á bls. 52.