Skólablaðið - 01.12.1958, Blaðsíða 5

OG engill Drottins stoð hjá þeim og dýrð Drottins Ijómaði í kring um þá3 og
urðu þeir mjög hræddir. Og engillinn sagði við þá: '’Verið óhræddir, því sjá ég
boða yður mikinn fögnuð, sem veitast mun öllum lýðnum s því að yður er í dag
frelsari fæddur, sem er Kristur Drottinn í borg DavíðSc "
Luk. 2:9-11.
Nottin er komin. Götuljósin varpa
birtu sinni yfir stræti borgarinnar og
þann litla snjó, sem fallið hefur undan-
farna daga. Inni sit ég og hlusta.
Hlusta á fallegan jólasálm, sem berst
mér að eyrum. Ég hugsa um þann boð-
skap, sem þessi sálmur hefur að flytja.
Allt í einu heyri ég orð, sem leiða huga
minn ósjálfrátt margar aldir aftur í tím-
ann, allt til fyrstu aldar eftir fæðingu
Frelsarans. Þessi orð eru nokkurn veg-
inn á þessa leið: "Fjötrana hefur hann
leyst, því að þrællinn er bróðir þinn. "
* * *
Hugur minn flýgur til borgarinnar
Kólossu, sem var í landi því, er Róm-
verjar þeirra tíma kölluðu Frýgíu, og
nu er partur af Tyrklandi. Þar langt inn
í landi stóð borgin.
Þarna bjuggu margir menn, bæði
grískir menn og innfæddir. Þeir, sem
efni höfðu á því, áttu auðvitað þræla eft-
ir heiðnum sið. Og einn þessara þræla
nefndist Onesimus.
Onesimus fann mjög til þess, að
hann var þræll en ekki frjáls maður.
Hann vildi verða frjáls. Og að lokum
tók hann þá ákvörðun að strjúka. Hann
vissi, hver áhættan var. Næðist stroku-
þræll bjó hinn heiðni heimur honum ill
örlög. En Onesimus elskaði frelsið, og
þess vegna strauk hann.
*
Næst flýgur hugur minn lengra í
vesturátt til hinnar stoltu drottningar
heinnsins á þeim tíma, sjálfrar Rómar.
í klefa einum þar í borginni situr gamall
maður og ritar bréf. Hann er fangi, því
að hermaður gætir hans. Hver er þessi
gamli maður? Hann heitir Páll. Hvers
vegna. er hann fangi? Af því að hann er
kristinn.
En fleiri eru í klefanum en þessir
tveir. Hér sé ég einnig Onesimus. Hann
horfir með eftirvæntingu á hönd gamla
mannsins, sem hreyfist eftir pergament-
inu. Á hvað horfir hann? Hvers vegna
er hann staddur hér ?
*
Langur tími er liðinn síðan hann
strauk frá Kolossu. Tími, fullur óróa
og kvíða, ótta og nagandi óvissu yfir
því að verða tekinn og látinn gjalda
stroks síns. En þessa stundina er hann
ekki óttasleginn. { brjósti hans býr ný
von, sem gerir hann glaðan. Því að
hann er ekki lengur heiðinn. Hann er
kristinn.
Hér í fangaklefanum heyrði hann af
vörum Páls söguna af Guðs syni, sem
fæddist sem lítið barn austur í Gyðinga-
landi. Engillinn hafði kallað hann frels-
ara. Fjöldi himneskra hersveita hafði
lofsungið Guð við fæðingu hans. Al.lt líf
sitt hafði hann gert gott, læknað sjúka,
látið daufa heyra og mállausa mæla og
boðað fátækum fagnaðarerindið. Og þeg-
ar hann hafði verið negldur á kross-
tréð með höndum vondra manna, fyrir-
gaf hann þeim. Og á páskamorgun reis
hann upp frá dauðum. Þetta gat en^inn
nema Guð sjálfur gert. - Og nú truir
Onesimus á Jesúm Krist. Hjarta hans
er fullt af friði.
Nú langar hann aftur til húsbóndans
síns gamla. Páll þekkti hann og hafði
sagt Onesimusi, að hann væri líka krist-
inn. Nú væru þeir bræður, báðir hreins-
aðir af blóði Krists. Og nú horfir One-
simus á hendur postulans rita bréfið,
sem átti að sætta hann við húsbónda
sinn.
*
Ég ranka við mér. Ég sit inni í
stofunni heima og Biblían liggur á borð-
inu fyrir framan mig. Ég tek hana og
Frh. á bls. 64.