Skólablaðið - 01.12.1958, Blaðsíða 25

- 85
Hefur hann þann kost fram yfir flesta
aðra gáfu- og fróðleiksmenn, að hann
miðlar óspart af vizku sinni.
örlæti hans á þessu sviði er með slík-
um fádæmum, að hann þegir ekki nema
þegar brýnasta nauðsyn krefur, t. d. í
tímum hjá "fáeinum" kennaranna og er
hann hefur munninn fullan af einhverju.
Uppi eru veðmál um, hvort hann muni
þegja., þegar hann sefur, og eru fleiri
þeirrar skoðunar, að hann og bróðir
hans, sem sefur í sama herbergi, tali
saman í rumum sínum allar nætur stein-j
sofandi.
Við sambekkingar Jakobs eigum
miklu láni að fagna, að hafa slíkan
vizkubrunn með
sjálfvirkri
svo þroskaða dómgreind, að hann geng-
ur ekki að því gruflandi, hve vel hann
er á sig kominn bæði andlega og líkam-
lega. Enginn skyldi heldur álasa hon-
um fyrir það, þótt hann biðji á kvöldin
hina airæmdu og fornfrægu bæn "drott-
inn, ég þakka þér fyrir, að ég er ekki
eins og aðrir menn", því að það er hann
alls ekki.
Megi hann halda áfram að lifa sjálfum
sér og öðrum til gagns og gamans.
Hermann Hvalfjörð.
i.Gjor
dælu meðal
okkar, og
er það að
mestu honum
að þakka, að
við erum ekki
alveg allir algjörir
" imbisílar".
Jakob er sögumaður mikill,
og í sögutímum fræðumst við
mikið af honum og Ólafi Hans -
syni. Tímarnir fara þannig
fram, að Jakob og Ólafur eiga
saman mikið og fræðandi sam-
tal og við hinir sitjum, hlustum
dolfallnir á og reynum að grípa
eitthvað, til þess að geyma í
okkar heimsku höfðum.
Jakob er mikill kvenna-
maður og væri kvenna-
far hans eitt nóg efni í
margar greinar, en ég
hætti mér ekki ut á þann
hála ís að reyna að
segja frá því, vegna þess
að flest af því, sem um
það er að segja, er algjör-
lega óprenthæft.
Enda. þott Jakob sé af
sumum álitinn dálítið of
g'our meo sig eða jafn-
montinn, er það fávísra
.. e>ma hjál, að áfellast
i2.j*íö fyrir það, því aö
iiggur í hlutarins
eöli, þar sem hann hefur