Skólablaðið - 01.02.1959, Blaðsíða 14

114 -
Gunnar "danskiH Kjartansson:
FRÁ GLAUMBÆ, - og sjálfum mér.
Mönnum hlýtur að þykja furðulegt,
að hin nafnkunna söguhetja Skólablaðsins,
- Siggi nokkur "bræt", skuli sitja með
heilann í bleyti myrkranna á milli og hug-
leiða að hætti vitringa nafngift þá, sem
á að lóða við hljóm skífustofnun vora.
Mer er algerlega ókunnugt um, að nafnið
"Glaumbær" hefði þvílíkum vinsældum að
í'agna. og grein Sigurðar lætur í Ijós.
Það var eingin "einræðistilhneiging", sem
olli niðurfalli orðsins, heldur einfaldlega
athugunarleysi í garð safnsins. Daglega
ræða nemendur aldrei um annað en
"Plötusafnið", og þar sem við erum nem-
endur skólans er okkur það einnig mjög
eðlilegt að tala um "Plötusafnið". Á
hinn bóginn höfum við nærri því enga
þörf haft á nöfnum, þar sem plögg okkar
hafa a.ðeins verið undirrituð "nefndin".
- Þetta leiðinlega athugunarleysi skal
auðvitað leiðrétt við fyrsta. tækifæri.
Hins vegar má benda á þær slæmu und-
irtektir, sem nafnið hefur hlotið almennt.
^ «
Þa.r sem Steinþórsson a.f eigin hvöt-
um íór að minnast á óhæfni mína á
sviði íslenzkrar tungu (sem ég í lítillæti
mínu er honum algjerlega sammála um ),
verð ég að viðurkenna, að þrátt fyrir
þessa galla mína, álít ég nafnið "Glaum-
bæ" alveg sérstaklega illa til fallið á
stofnun eins og hljómplötusafni, sem á
að vera. menningarfrömuður og kynna sí-
gilda tónlist ! - Þa.ð ætti frekar við ein-
hverja. drykkjukrá. eða dansibulu, þar sem
"glaumur og gleði" væri að einhverju
leyti fyrir hendi. Ég sé enga ástæðu
til, að það sé nauðsynlegt að vera sann-
borinn og hreinræktaður niðji jóns Ara-
sonar til þess að koma auga á þetta
atriði. Þá þykir mér "Glymskrattakot"
öllu betra nafn, a.m.k. er það meira í
samræmi við "humor" Menntlinga.
Þa.r með er líka útrætt það skyn-
samlega, sem stóð í grein "Bræts".
Um "Fmgraleikfimi Bartóks" hef ég
aldrei heyrt getið, og um "ást" okkar á
honum er ekki annað en það að segja,
a.ð við "elskum" ekki Bartók meira en
en alla aðra meistara á sviði tónlistar.
Ef "Bræt" skilur ekki verk þessa
snillings, - þá hann um það.
=i= * *
Sigurður Steinþórsson ritar einnig
af mikilli andagift um alla þá "gömlu
meistara", sem við "andlegir karar-
karlar" sækjumst eftir og stöglumst á,
- en samtímis ávítar hann okkur harð-
lega fyrir "fanatíska ást" okkar á Bar-
tók. Kannski tími sé. til kominn að
fræða Steinþórsson örlítið um, að Bar-
tók því miður ekki er "gamall meistari"
heldur splúkkunýtt nútímatónskáld, sem
andaðist 26. sept. 1945 í New York.
Sigurður sýnir hvað eftir annað í grein
sinni einstaka fávizku á sviði tónlistar,
en samt tekur hann að sér að mæla
fyrir munn margra um þetta efni !
"Bræt" er mikill bókasérfræðingur og
mælskumaður að sama skapi, en hann
ætti samt að kynna sér tónlistina dálít-
ið betur, áður en hann lætur Ijós sitt
skína næst.
=1= * *
Allt þvaður hans um "klassiskan
jazz" og rótgróna andúð okkar á honum
er eins og flest annað í greininni - tóm-
ar sápukúlur. Við höfum enga sérstaka
andúð á jazz-tónlist, þvert á móti virð-
ast nemendur sjálfir hafa það, þar sem
þeir samþykktu á sal fyrir tveim ár-
um, að engin jazz-tónlist skyldi keypt
í safnið ! - "Þá fyrst getur Glaumbær
nefnzt plötusafn Menntaskólanema, þegar
jazzplötur hafa fengið viðunanlegan sess
í safninu. " - skrifar Steinþórsson um
leið og yfirgnæfandi meirihluti nemenda
hafa samþykkt hið gagnstæða !
Ef nemendur hafi skyndilega skipt um
skoðun á þessu málefni, verða þeir
fyrst að breyta samþykktinni á sal, áður
en þeir ávíta okkur fyrir það, að við
viljum ekki brjóta lögin. - En frá okkar
sjónarmiði væri það óneitanlega mjög
æskilegt, að þessari samþykkt yrði
breytt hið skjótasta.
Frh. á bls. 113.