Skólablaðið - 01.02.1959, Blaðsíða 16

UMARIÐ 1957 var kunningi
minn á ferð í London.
Hann er mikill bokama'ður
og tíSur gestur í bókaverzl-
unum. í antikvaríati í borg-
arhverfinu Whitechapel
rakst hann á eftirfarandi
bréf. Lá það samanbrotið
inni i fornlegri bænabóks
o ■> gsett daginn fyrir dánardag skáldsins
mikla-s, William Shakespeares. Það fer
hér á efrir í la.uslegri þýðingu. -
Naín mitt er William Shakespeare.
Ef þió þekkið mig ekki, get ég bætt því
við., að ég er sá, sem reit hin ódauðlegu
leikrit um Hamlet, Othello, Macbeth og
- Richard III. Þessar línur rita ég í
St. John fangelsinu 1 London, þar sem
ég sit með því að ég er álitinn sálsjuk-
ur og hættulegur öryggi samfélagsins.
Ég el ekki naprar hugsanir í brjósti til
mf'ðbræðra minna, því að ég líð engar
þjáningar. Hérna fyrir framan mig á
borðinu liggja skræðurnar, sem ég hef
bt-ðið um til lesturs, og mat hef ég nóg-
an og klæði.
Hins vegar finn ég, að ellin sækir
mig heim, og skáldæð mín er á þrotum.
Eii s og ég vænti einskis framar af lxf-
uiu, væntir lifið sér einskis af mér.
Sáttui* við Guð og menn ætla ég a.ð segja
- öí.una. af því, hvernig leikrit mín urðu
m Shvernig þau fléttuðust lífsþræði mín-
um, báru mig að lokum ofixrlioi og skildu
mxg eftir helsærðan í valrxum.
Ég er fæddur árið 1564 í smábænum
Stratford on Avon. Þetta var á miklum
umbrota- og uppgangstímum. Föður
mínum vegnaði vel í iðngrein sinni, og
ég var ungur settur til mennta í London.
Þá voru þar allmörg leikhus. Var ég
þar tíður gestur, því allt leikhuslíf
heillaði mig ákaflega. Jafnframt tók ég
að kynna mér sögu þjóðar minnar, því
að ég hafði hug á að rita leikrit sjálíur.
Hugðist ég velja yrkisefni í lífi stór-
mennanna, sem mótuðu sögu þjóðarinnar
á liðnum öldxxm.
Er skemmst frá því að segja, að
engin mikilmenni sögunnar höfðu slík
áhrif á mig sem hinn kaldrifjaði Rich-
ard III. Ég lifði mig inn í lífsferil
hans, setti mig í spor hans og leit
vandamálin augum hans. Ég get ekki
lýst þeim ógnarkrafti, sem mér virtist
þessi persóna gædd. Snilligáfa hans,
geðríki og miskunnarleysi olli því, að
kalt vatn rann mér milli skinns og hör-
unds við tilhugounina eina saman. Ég
óska þess nu, að ég hefði aldrei beint
huga mínum að hinum óttalausa og ka.ld -
ráða konungi, svo mikil og ill áhrif
hafði hann á lífsstefnu mína á næstu
árum. Ég ætLa ekki að lýsa þeim breyt-
ingum, sem smátt og smátt urðu á við-
horfi mínu til Richards III. Tilfinning-
ar mínar voru of margslungnar til að ég
gæti hent reiður á þær. En ég varð var
við, að a.ðdáun mín breyttist í sjuklegan
ótta. Ég iékk ómótstæðilegt hugboð um,
að þessi óheillamaður væri KöLski sjáLf
ur og hefði endurfæðzt í Líkama mínum