Skólablaðið - 01.02.1959, Blaðsíða 17

117 -
og allar hans ilVu hvatir biðu aðeins eftir
tækifæri til að brjótast ut. Jafnframt
fékk ég sjúklega löngun til að rita. leikrit
um þennan ógnvald sálar minnar. -
Flestir hefðu víst litið á þetta sem
geðveiki á byrjunarstigi. En eg vissi bet-
ur. Hinn óeðlilegi ótti var sem innblástur
á huga minn, og hvað eftir annað var ég
kominn á. fremsta hlunn að hefja samn-
ingu leikritsinsj en innsta hugboð mitt
varaði mig við hættunni, og sjúkur hugur
minn hlýddi ósjálfrátt.
Þá - þegar þetta sálarstríð mitt stóð
sem hæst - tók ég alvarlega sótt. Enn
þann dag í dag lít ég á þann atburð sem
guðlega ráðstöfun. Hann var í senn ham-
ingja lífs míns og mesta óhamingja mín.
£g var um tíma mjög þungt haldinn og
lá tímum saman í óráði. Þá lifði ég hina
furðulegustu atburði. Allur söguþráður
leikritsins, sem ég síðar nefndi Richard
III., laukst upp fyrir augum mér. Og
þegar ég vaknaði, endurnærður eftir
margra stunda svefn, hljómuðu enn í
huga mér síðustu orð konungsins: "A horse,
a horseSí My kingdom for a horse!".
Nú hikaði ég ekki lengur. £g settist
niður og hóf að rita leikritið. Og smám
saman varð ég heltekinn af skapgerð
mannsinsp sem ég var að rita um. Við
einhvers konar sjálfsdáleiðslu hafði ég
með hinum sjúklegu hugsunum tileinkað
mér galla hans, og hvað eftir annað stóð
ég mig að því að gera hluti, sem enginn
réttsýnn borgari hefði látið sig dreyma
um. Sem áhorfandi horfði ég á sál mína,
þar sem hún lét undan illum hvötum sín-
um, og mér varð skyndilega ljóst, hvaða
strengur hafði brostið með mér í veik-
indunum. - £g hafði næstum glatað hæfi-
leikaniim til að greina gott frá illu. . .
Þessi uppgötvun olli mér ísköldxrm
hryllingi, og ráðið, sem ég tók var bæði
hugvitsamlegt og snilldarlegt. £g reit
leikrit, sem lýstu ótryggð og svikum í
ýmsu formi. £g býst við, að seinni tíma
mönnum muni þykja það merkilegt, en öll
hin frægustu verka minna reit ég til þess
eins að losna við hinar ýmsu ódyggðir í
sálu minni ! Othello leysti mig frá af-
brýðiseminni, King Lear frá vanþakklæt-
inu og Hamlet frá efasemdunum og hik-
inu. Þannig gæti ég lengi talið. . .
En verkefnin voru ótæmandi, og
starfstími minn lengdist óðfluga. Líkam-
leg þreyta. þjáði mig og píndi, en ég sá
mér eigi fært að slaka á. £g sa.t yfir
skriftum nótt sem dag. Rauðeygður og
með fálmandi höndum reit ég síðu. eftir
síðu. Flöktandi kertaljósið varpaði
birtu á gulnað bókfellið, og verkin juk-
ust og margfölduðust. Nott eftir nótt.
og dag eftir dag sat ég við skrifborðið.
Loks létu líkami og sál undan. - Mer
er ekki Ijóst, hvað gerðist þennan
skuggalega októberdag á heimili mínu í
London. Mér er sagt, að ég hafi ráðist
á konu mína og tekið hana kverkataki.
Henni tókst að slíta sig lausa og hlaupa.
út á götuna. £g elti hana með rautt
andlit, hræðilegur ásýndum, mannvonzka
skínandi úr hverjum drætti og andar-
drátturinn hás og þungur. Síðan er allt
svart fyrir mér . . .
Nú er ég í geðveikrafangelsi.
Auðvitað er það broslegt. En ég læt
mér á sama standa. £g er fullkomlega
heilbrigður á sál og líkama. En ætlunar -
verki mínu er næstum lokið. £g er
hreinn af öllum syndum eins og nýfætt
barn! - Nú er aðeins eitt eftir. Le.yfið
mér að hvísla því að yður, lesandi
góður. Sérðu vörðinn þarna frammi?
já, þennan með svarta trýnið og hring-
ina í eyrunum. Það er enginn annar en
sjálfur Richard III. endurfæddur.
Hlæðu ekki, bjáni ! Þegar honum er
rutt úr vegi verður engin synd framar
á jörðinni ! En hver á að drepa hann?
Enginn annar en ég, William Shakespeare!
Hvítur og hreinn af vonzku heimsins
mun ég drýgja þessa dáð. Og himnarnir
munu opnast og þakklæti streyma af vör-
um lifenda og dauðra. Auðvitað ætlast
ég ekki til launa fyrir slíkt verk.
En innst í sálu mér finn ég, að þetta
verk verður álitið mitt merkasta.
Þetta bréf verður ekki lengra.
Sagan mun leiða í Ijós hvernig mér
hefur tekizt. Vertu sæll, lesandi góður.
- Á morgun verður hafizt handa !
Ritað í St. John fangelsinu í London.
20. maí 1616.
—