Skólablaðið - 01.02.1959, Blaðsíða 27

BLAÐINU hafa borizt allmargar
lausavísur og hlutar "bálka”. Er það
sammerkt höfundum þessa rímaða skáld-
skapars að þeir virðast flestir andsnunir
því að láta nafns síns getið.
Þetta er allmisjafnt T,próduktn og
kennir margra grasa. Veitir þó rím-
skáldum sízt af að halda á spöðunum0
hyggist þeir halda í við atómskáldin.
Skal þá fyrst telja Mupphaf kennarabálks
ens minniM. Höfundur er óþekktur :
Braginn snjalla byrja skals
þar bezt er hringvörpuða val.
Böðvar byrgis sorgar skund
það beygja vann á engri stund.
Hátt er loft og vítt til veggja
valið liðið situr snjallt.
Datt í hvofti syngur seggja
sátt í griðum fólkið allt.
Fremstan firða telja viljum
fyrstan Kristin rectorem
Donantem mihi consilium
semper bonum iudicem.
Einar sonur Magnáss mætur
mærður verður aldréi of
Hjaldurreifur,, hugarsætur
honvim ber það stærsta lof.
Hrakfallabálkur mikill hefur oss bor-
izt ennfremur. Segir þar frá mannraun-
um miklum og ævintýrum :
Hrakf allabálkur
Eitt sinn jólin gengu í garð
geysimikil hláka varð.
Allt í bænxim blautt varð þá
breiðar götur„ hús og strá.
Forarpolla innan um
úti á Melum löbbuðum.
Yfir stukkum öll þau fljót
er þar runnu Hringbraut mót.
Er við sáum breiða braut
birtist okkur erfið þraut.
Ógurleg þar á ein var.
Yfir stökkva vildi'ég þar.
ógnar mikið tilhlaup tók#
tifaði og fætur skók.
Upp í loftið hóf mig hátt
hugðist lenda aftur brátt.
Hinum megin fótur fann
fljótsins bakka glerhálan.
Áfram rann, á rassinn féll
rauða'í for með háum skell.
Er ég loks fékk áttað mig
á„ hvað hafði borið við0
klofvega um stóran stein
sat í for og neri bein.
Loks hafa blaðinu borizt nokkrar
lausavísur eftir vin vorn Bölverk Brúsa
son. Bölverkur er frumlegur að vanda
og bræðir hér saman uppistöður nokk-
urra þekktra kvæða. MLéttiM nefnir
hann próduktið :
Afi minn kom á honum Rauð
og ætlaði mig að finna,
en ég var hálfur og hún var dauð
þótt hefði drukkið minna.
Flugu hvítu fiðrildin
fyrir augum mínum
og þarna sigldi einhver inn
um opið á hálskirtlinum.
Yfir gamla afann Brand
orðin lét ég sveima :
MÉg er farinn út á land
og er því ekki heimaM !
Það var eins og ^amla skepnan skildi
skrambi góða frett, því úr sér rétti,
sló í Rauð og þar með gammurinn
gildi
geysti niður í Ríki á harðaspretti !
Hér geriim vér hlé á kveðskapnum
að sinni.