Skólablaðið - 01.03.1959, Blaðsíða 9
ÞVOTTUR á snúrum . -
Stúlkan kemur blístrandi út úr herskálanum. f huga hennar ríkir eftir-
vænting. - "f kvöld. . . . " hugsar hún. Og henni hlýnar um hjartarætur, þegar
henni verður hugsað til kvöldsins (með öllum sínum fyrirheitum). -
"Stína! "
Stúlkan tekur þvottinn niður og flýtir sér inn. - Það rignir. Regnið streym-
ir niður eins og skýfall. Stúlkan situr við gluggann og horfir út. Glugginn
er hreinþveginn af regninu. - Móðirin stendur við eldavélina. Þannig hefur
hún verið frá því að stúlkan man fyrst eftir, sviplaus og föl. Átti hún
nokkra æsku?
Móðirin hefur rauðar hendur.
Kvöld. -
Svartur leigubíllinn nemur staðar fyrir utan. Stúlkan stiklar léttfætt út.
Nú er ekið á dansleik. - Hún gleymir stund og stað. Seiðandi tangólagið ber
hana inn í ævintýralönd algleymisins. Loks rankar hún við sér. Þau standa
ein eftir á miðju gólfinu.
"Hvað?" - En þetta megnar ekki að varpa skugga á hrifningu sálarinnar.
Hún er alsæl og hallar sér upp að honum. Svona vill hún eyða ævinni.
Svífandi á rósum ætlar hún að kanna ævintýralöndin í fylgd með honum.
Heitur straumur fer um hana.
Dansleiknum er lokið.
Vor. -
Stúlkan stendur við gluggann og horfir út. Sólargeislarnir falla á hringinn á
fingri hennar. - Barnið blundar í vöggunni frammi á stigapallinum. Hérna
hafa þau búið þrjú ár. Og framtíðin? -- Hann hefur atvinnu. Hún hrekkur
✓
við. "Kaffi ! " Ufið höfuð birtist í dyrunum. Þarna er draumaprinsinn.
Hún hefur ekki rænu á að hlýða, og hann endurtekur. Hún gengur hægt að
Frh. á bls. 13.