Skólablaðið - 01.03.1959, Blaðsíða 16

- 16 -
og var haldinn fjölmennur útifundur og
ræða þrumuð af öskutunnu, sem frægt
er orðið. Horfði nú illa fyrir Gunnari
er gerðust honum allir fráhverfir, en
hann lét það hvergi á sig fá en tók þess
í stað það ráð, er lengi mun í minnum
haft. Gunnar sát á fremsta borði og í
næstu Ukennslulfstund, þegar sízt varði,
vindur hann sér við hart, sitjandi á
stólnum og "bakkar" á honum af hraða
miklum á næsta borð fyrir aftan og létt-
ir eigi ferðinni, fyrr en hann hefur
sópað allri borðaröðinni, sem fyrir aiftan
var uppí hrauk mikinn í horninu, ásamt
öllu því, er henni fylgdi, nemendum og
þeirra hafurtaski. Varð þar grátur
mikill ámátlegur og gnístran tanna, en
kennari barg sér út og mátti eigi '
fyrir hræðslu sakir vatni halda. Er
þar skemmst frá að segja, að menn
báðu sér auðmjúklega griða, er þeir
sáu, að hér var við að eiga ófreskju
heldur en mennskan mann. Farísea-
og fræðimannaflokkurinn var bannaður
og urðu foringjar hans að fara huldu
höfði, nema formaðurinn, sem samdi
sérfrið og stofnaði einn flokkinn enn,
sem hlaut nafnið Bjálkasinnaflokkurinn
eftir tryggasta stuðningsmanni Gunnars.
En það er önnur saga. Gunnar gerðist
nú brátt leiður á gormunum og varð
sessunautur hans mjög fyrir barðinu á
því. Hét sá Gvendur og kallaður smali.
Hann notaði Gunnar sem barefli, ef
annað brást og gegndi furðu, hversu
Gvendur greyið þoldi meðferðina. Öðru
máli gegndi hins vegar um buxur hans,
sem rifnuðu oftlega og mjögsamlega, en
Gunnar bætti honum jafnan skaðann og
gaf honum nýjar buxur á hverjum mánu-
degi. Sýnir það, að maðurinn er
frábær séntilmaður, er svo ber undir.
Annan veturinn í Lindargötuskólanum
reyndist mun rólegri. Menn tóku nú
að vaxa úr grasi ogfaraí mútur, og
valdajafnvægið raskaðist; bar þar og
til að Gunnar beindi áhuga sínum á aðr-
ar brautir og náði þar mjög langt eins
og nærri má geta. Tók hann upp hina
furðulegustu lifnaðarhætti, svaf á daginn
en sat um nætur reykjandi pípu og las
danskar hryllingssögur. Með þessu líf-
erni þurru kraftar hans og fór hann nú
hvergi ferða sinna, nema á læknisbíl
föður síns. Vopnaðist hann sólgleraug-
um, vindli og lækningatösku og þeysti
um bæinn, en lögregluþjónar heilsuðu að
hermannasið og vottuðu hinum önnum
kafna og tímabundna "lækni" virðingu
sína.
Margt fleira mætti merkilegt frá
Gunnari segja, en hygg ég, að flestum
mun nú nóg þykja og flest með ólík-
indum. Ætla ég, að þar muni um
valda, að maðurinn hið dægurfar sprúð-
asta og gæfasta séntilmenni á göngu
sinni í hinum lærða skóla og hvergi
skorið sig úr svo neinu nemi.
Um hann leikur ekki lengur sá guðdóm-
legi og ógnvekjandi ljómi sem áður.
Þó hygg ég ekki laust við að enn eimi
eftir af gormaæfingunum, þegar hann
þeysir með hvini og hvæsi á Fíatinum
um göturnar með ísköldu öryggi og
óhagganlegu stolti þess manns, sem
finnur að þá er hann konungur í ríki
sínu.
or.
LfTIÐ ÞANKABROT UM LIST,
frh. af bls. 22.
Hieromymus Bosch, sem var uppi um
1500. Er engu líkara, en þar sé kom-
inn lærifaðir súrrealista nútímans.
Mjög sláandi er t. d. þau áhrif, sem
hann hefur haft á höfuðpostula súrreai-
ismans, Salvador Dali, og kemur það
t. d. fram í mynd þeirra beggja
"Freistingar heilags Ágústíns"
Hér hefur verið stiklað á stóru, enda
er ógerningur að gera abstraktlist
nokkur veruleg skil í fáum orðum.
Það hefur verið gert í mörgum þykkum
bindum eftir listfræðinga og málarana
sjálfa, og mun þó margt vandamálið
óleyst enn.
Tilgangurinn með þessu spjalli er
helzt að sýna fram á, að afneitun
abstraktlistarinnar er fráleit.
Hafi einhver snúizt til þeirrar trúar
við lestur spjallsins, er tilganginum
náð.
Pictor.
MAGNÚS í áminningarræðu :
"Og hvað gera svo þessir piltar,
þegar þeim vex hryggur um fisk."