Skólablaðið - 01.04.1959, Blaðsíða 8

- 168 -

ÞORSTEINN GEIRSSON fæddist hinn
15. febrúar 1941 aG öllum líkindum í
Reykjavík. Því miður er ovíst um stor-
merki viG þessa sögufrægu fæGingu, en
þau munu án efa standast samjöfnuG viG
þau reginundur, sem klínt hefur veriG á
frumemjan annarra dandimanna, og þaG
mun fáum finnast ofmælt. Svo mikla
ofurást lögGu "ódáinsfýsur" á svein
þenna þegar í moGurkviGi, aG þær gáfu
honum í tannfé marga þá eiginleika, sem
"pöpullinn" hefur ekki getaG hamiG.
Sumir samtíGarmanna hans virGast
álíta, aG þess vegna hafi þær í stundar-
hrifningu bruGlaG of miklu af sumum
þeirra gjafa og útdeilt þeim í röngum
hlutföllum viG aGrar, en skoGa verGur
þaG aG sjálfsögGu sem öfund og lítils-
virGingu og í Ijósi þeirra eilífu sanninda,
aG engmn er spámaGur í sínu föGurlandi!
Fátt segir frá bernsku Þorsteins, þar
sem hann er sagGur hafa látiG mjög lít-
iG yfir sér í barna.skóla. VirGist aug-
Ijóst, aG pilturinn hefur beGiG síns vitj-
unartíma meG stakri þolinmæGi, þó meG
örfáum undantekningum. Sumir fyrrver-
andi bekkjarbræGur hans í barnaskóla
minnast enn þess atviks, er hann lýsti
því yfir í heyranda hljoGi, aG hann ga?ti
jafnhent 50 kg sementspoka, algeran
jafnoka sinn aG stærG og þunga. Hefur
aldrei veriG hraustlegar tekiG til orGa,
unz Gunnar Salómonsson glímdi viG
steininn fræga á Selfossi. AG sjálf-
sögGu verGur aG telja þetta til bernsku-
breka, en jafnótt og Þorsteinn sá van-
trúna í augum bekkjarbræGra sinna, dró
hann sig í skelina á ný, sannfærGur um,
aG vitjunartíminn væri enn langt undan.
En þar skjátlaGist honum, því aG um
þessar mundir tók hann aG gefa sig aG
ritstörfum meG undraverGum árangri !
Og svo kom vitjunartíminn meG and-
legum og líkamlegum umbrotum.
Þessi vitjunartími hafGi og í för meG
sér sívaxandi afskipti af félagsmálum
og víGtæka tileinkun á öllum listgrein-
um.
Þar má nefna m. a. ást, sem Þorsteinn
hefur nú skipaG í flokk listgreina meG
súrrealistísku mati sínu og undir merki
hinnar súrrealistísku ástlistgreinar
hefur hann fylkt öllum listum, jafnt
myndlist sem ritlist, og nú síGast leik-
list, en á leikæfingum skemmti hann
samleikurum sínum meG frumlegri,
súrrealistískri túlkun á hlutverki sínu
sem elskhugi.
Af þessu sést, aG Þorsteinn hefur lítt
fariG troGnar sloGir, heldur fremur
vikiG í róttækari átt. Hafa því spunnizt
um hann hatrammar deilur. Til er
flokkur manna innan skólans, mjög fá-
mennur, sem heldur því fram, aG meG
kenningum sínum t. d. um súrrealistíska
ást sé Þorsteinn aG breiGa yfir annar-
legar hvatir. AGrir telja þetta algera
firru og hér sé um aG ræGa frumlega
krufningu á helztu vandamálum sam-
tíGarinnar. Hinn þriGja flokk fylla ein-
göngu stúlkur, og þarf enginn aG efast
um viGhorf þeirra, þar sem Þorsteinn
nýtur afar mikillar kvenhylli umfram
skólabræGur sína, og kann viGhorf
fyrsta flokksins aG mótast af því.
Um framtíGarmöguleika Þorsteins
er allt á huldu. Sjálfur kveGst hann
haia hugsaG sér aG gerast listfræGingur,
og enginn þarf aG efast um hæfileika
hans á þeim vettvangi. Samt er mót-
unarskeiö hans á algeru byrjunarstigi,
og enginn veit, hvaG tíminn ber í skauti
sínu. Því álíta margir, aG umræddur
dandimaGur mundi sóma sér bezt í
stöGu kynbótaráGunauts, en hörgull virG-
ist nú vera á slíkum nautum. En hver,
sem framtíGarstaGan verGur mun Þorst.
áreiGanlega verGa þjoGfélaginu til mikils
gagns og sóma, meGan hans nýtur viG.
AMICUS.